ALAN STIVELL to all the people…

Για κάποιο λόγο άκουσα μερικά tracks, απ’ όσους δίσκους του γάλλου αρπίστα Alan Stivell είχα διαθέσιμους. Από τη μεγάλη, όσο να ’ναι, δισκογραφία του υπάρχουν κάποια άλμπουμ που αναμφισβήτητα ξεχωρίζουν. Οπωσδήποτε η “Symphonie Celtique” [CBS/ Kelτιa III 84142, 1980], σίγουρα το live “E Dulenn -A Dublin- National Stadium” στη Fontana/ Kelτιa III, ή στη γερμανική Nature [0060.045] όπως το έχω, από το 1975, φυσικά το “Chemins de Terre” [Fontana 6325 304] του ’73, ή “From Celtic Roots...” όπως κυκλοφόρησε στη Βρετανία…

Αν και το υλικό που αποδίδει ο Stivell με την μπάντα του σ’ αυτό το τελευταίο LP είναι κατά βάσιν παραδοσιακό, είναι τέτοια και τόση η ανάγκη ν’ αγγίξει το «πράγμα» τα όριά του, ώστε, μπροστά του, ακόμη κι αυτή η... διακεκαυμένη folk των Afro Celt Sound System π.χ., είκοσι plus χρόνια αργότερα, να μοιάζει, απλώς, με οδοντόκρεμα.
Όλα τα θέματα κινούνται σε πολύ υψηλό επίπεδο, την ώρα κατά την οποία το παίξιμο των 12 μουσικών που συμμετέχουν στην ηχογράφηση ξεπερνά κάθε προσδόκιμο. Το... “Ian Morrisson reel” είναι άπαιχτο, η version στον ύμνο “She moved through the fair” είναι για ανθολογία, το σκωτσέζικο “Oidhche mhaith” σε «στέλνει», το βρετόνικο “Brezhoneg’ raok” είναι ο ορισμός του folk-rock, το ερωτικού πόνου “An hani a garan” είναι… άσε...
Δεν βγαίνουν τέτοιοι δίσκοι σήμερα. Κι αν βγαίνουν... είναι τρίτοι.

Πιο κάτω, στα βίντεο, πρώτα το “Ian Morrisson reel” από το “From Celtic Roots...” με τη συμμετοχή των Alan Stivell κέλτικη άρπα, γκάιτα, ιρλανδικό φλάουτο, Gabriel Yacoub κιθάρες, μπάντζο, dulcimer, ψαλτήρι, René Werneer βιολί, Pascal Stive όργανο, πιάνο, Jean-Luc Hallereau μπάσο, Dan Ar Bras κιθάρες, Michel Santangelli ντραμς και αμέσως μετά η συναρπαστική εισαγωγή (μία από τις ωραιότερες που έχω ποτέ ακούσει) από το live “E Dulenn -A Dublin- National Stadium”. Τo “Spered hollvedel” και το “Delivrance” δηλαδή, το απελευθερωτικόν έπος του μεγάλου Βρετόνου. Εδώ οι στίχοι:

ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ
Έφτασε ο χρόνος της απελευθέρωσης,
μακριά όμως από ’μας οποιαδήποτε ιδέα εκδίκησης.
Θα διατηρήσουμε τη φιλία μας με τους λαούς της Γαλλίας,
αλλά θα καταρρίψουμε τα επαίσχυντα τείχη,
που μας εμποδίζουν να βλέπουμε τη θάλασσα,
τις σκοπιές που εμποδίζουν τους αδελφούς μας
από την Ουαλία, τη Σκωτία και την Ιρλανδία.
Εμείς, που τ’ όνομά μας είναι γνωστό στους γλάρους και τους κορμοράνους
κι είναι απαγορευμένο σ’ όλες τις ανθρώπινες γλώσσες,
σ’ όλες τις βιβλιοθήκες και σ’ όλους τους χάρτες.
Θ’ ανοίξουμε τις καρδιές μας,
των αγροτών και των ψαράδων, προς όλους τους λαούς της Γης
και θα προσφέρουμε τα μάτια μας στον κόσμο.
Είναι απαιτητικό να πιστεύουμε ότι είμαστε ίσοι;
Ζητάει πολλά, όποιος επιθυμεί να ζήσει;
Θα φέρουμε βροχή στον πληγωμένο κόσμο,
για να τον καθαρίσει από τα αίματα που τρέφονται οι ισχυροί,
να πιουν εκείνοι που διψούν για δικαιοσύνη.
Και τα φύλλα θα ξαναζωντανέψουν στη Βρετάνη και στην Ισπανία
και από το Μάλι μέχρι τη Χιλή και από την Ινδοκίνα στην Παλαιστίνη.
Η Βρετάνη θα γίνει το κέντρο του κατοικημένου κόσμου
Θα είναι το καταφύγιο για κυνηγημένα πουλιά,
για τις γυναίκες που βασανίστηκαν στη φυλακή,
για τα παλιά θύματα των βομβαρδισμών.
Κέλτια, στο σταυροδρόμι των λαών του Βορρά και του Νότου,
στα όρια του παλιού και νέου κόσμου,
στα όρια ξηράς και θάλασσας
στην άκρη του ορατού κόσμου,
μα και σ’ εκείνη του αοράτου. 

Δίπλα του, στη δεύτερη ηχογράφηση, οι Dan Ar Bras, René Werneer, Pascal Stive, Michel Santangelli, Jacky Thomas και η Breton Pipe Band Bleimor…