
Είναι δύσκολο να αντιπαρατεθείς σ’ αυτό το άλμπουμ, καθότι θα πρέπει να αντιπαρατεθείς, ξεχωριστά, με κάθε ένα από τα 16 κομμάτια του. Από το εισαγωγικό “Leavin’ blues” του Lead Βelly (με το σήμα κατατεθέν DADGAD κούρδισμα), το κλασικό “Cocaine”, τα “Sally free and easy”, “Black is the colour of my true love’s hair” (αμόλυντοι folk ύμνοι) και το απίστευτο “Moanin’” του Bobby Timmons (όλα στην πρώτη πλευρά), μέχρι το “Maajun”, το πρώτο ψυχεδελικό track που γράφτηκε ποτέ στη Βρετανία, τα αθεράπευτα blues “I can’t keep from cryin’ sometimes”, “My babe” και την εντελώς προσωπική εκδοχή του “Better git it in your soul” (του Charles Mingus), εκείνο που απολαμβάνεις δεν είναι μόνον το finger-picking του παίκτη και την εκφραστικότατη φωνή, είναι και η ανεπανάληπτη… πληθωρική λιτότητα της ηχογράφησης (παίζουν οι Tony Reeves μπάσο, Barry Morgan ντραμς, αλλά ο Graham φαίνεται πενταπλάσιος!), που ανυψώνει το “Folk, Blues & Beyond…” στα επίπεδα του αριστουργήματος. Εντάξει. Η λέξη έχει καταντήσει της «κουτσής Μαρίας» και λέγεται για ο,τιδήποτε. Εδώ, όμως, η… Μαρία διαθέτει και τα δυο της πόδια και πηδάει μέχρι το ταβάνι…
Πανέμορφος δίσκος. Αρχετυπικός. Μας βάζεις σε πειρασμό τώρα και δεν έχουμε και λεφτά...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑλέξανδρος
…ας όψεται το «ιδεολογικό κήτος»…
ΑπάντησηΔιαγραφήέχω μάθει καταπληκτικά πράγματα από αυτό το blog…φοβερός δίσκος!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑααα και συμφωνώ με τον Αλέξανδρο ποιο πάνω ‘μας βάζεις σε πειρασμό τώρα και δεν έχουμε και λεφτά...’
Stelreverb
δυο ωραια βίντεο φωντα με τον φιλο μας.μπες στο youtube και γραψε davy graham 1969-ειναι ενα αποσπασμα από μια ταινία του αλεξάντερ τρόκκι-φιλος του Μπαροουζ και των καταστασιακών-,όπου ο graham παραδίδει μαθήματα...ψυχεδελειας.και ένα άλλο γράψε davy graham rock me mama και έχουμε απόσπασμα από την ταινία του Λόουζι Ο Υπηρέτης,όπου σε μια παμπ τραγουδάει ο φίλος μας.Αξίζουν τον κόπο-ειδικά το πρώτο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΙ.Τζόνσον
το είχα παραγγείλει όταν ανέβηκε το post και το πήρα στα χέρια μου πριν καμιά βδομάδα
ΑπάντησηΔιαγραφή"και λίγα λες" που λένε...
εκτός της κιθάρας, εκπληκτική και η καθαρή (όσο χρειάζεται) φωνή του. όντως εκφραστική χωρίς ψευτοζορίσματα και τσακίσματα άνευ λόγου.
άψογος, thanks!
Κάποια στιγμή πρέπει να βγει σε καλή επανέκδοση βινυλίου και το “Midnight Man” [Decca, 1966]. Εξαιρετικό άλμπουμ. Από τα καλύτερα του Graham.
ΑπάντησηΔιαγραφή