CARNAVAL A PATRAS

Το δισκάκι “Dansez le Sirtaki” για το οποίο θα πω δυο λόγια, για κάποιο λόγο, είναι γαλλικό, extended play (περιέχει 4 κομμάτια δηλαδή) και κυκλοφόρησε στην Columbia [ESRF 1658], το 1965. Είναι δε ενδεικτικό της τρελής κατάστασης που είχε διαμορφωθεί στη Γαλλία και αλλαχού, μετά την επιτυχία της ταινίας του Μιχάλη Κακογιάννη “Zorba the Greek” (1964). Δεκάδες ορχήστρες προσέθεταν στο ρεπερτόριό τους τα βασικά θέματα του soundtrack του Μίκη Θεοδωράκη, συμβάλλοντας έτσι σε μία άνευ προηγουμένου λαϊκοποίηση του συρτακίου καθιστώντας το σήμα κατατεθέν· κάτι σαν εθνικό χορό του νεοέλληνα (ακόμη και σήμερα το ίδιο συμβαίνει). Αυτό το δισκάκι λοιπόν, που περιείχε τα κομμάτια “Theme de Zorba, Danse de Zorba/ Carnaval a Patras, Les bergers de Mykonos”, το υπέγραφε κάποιος Niki Kiriakis με την Ορχήστρα του (et son Orchestre). Ποιος να ήταν, όμως, αυτός ο… Kiriakis και τι σχέση μπορεί να είχε με την Ελλάδα (αν κρίνουμε και από τους τίτλους των δύο ορχηστρικών της δεύτερης πλευράς); Τρία τα ενδεχόμενα…Μπορεί να ήταν κάποιος άγνωστος γάλλος μαέστρος, ελληνικής καταγωγής (αν και δεν το βλέπω πολύ πιθανό). Μπορεί να ήταν ο Γιάννης Σπανός(!), που υπέγραφε τότε στη Γαλλία και ως Kyriakos and his Orchestra, έχοντας μάλιστα ξαναηχογραφήσει τον «Ζορμπά» (πιθανόν). Μπορεί, τέλος, να ήταν κάποιος άλλος γάλλος(;) μαέστρος, ο οποίος για εμπορικούς καθαρά λόγους (ναι, το να ήσουν Έλληνας μέτραγε διεθνώς στα mid-sixties) υιοθετούσε ένα δικό μας ονοματεπώνυμο· κάτι, που, εν πάση περιπτώσει, δε θα συνέβαινε για πρώτη φορά, αφού και ο Paul Mauriat, ως Nico Papadopoulos, είχε ηχογραφήσει τα «Παιδιά του Πειραιά» και το “Hassapico nostalgique” του Χατζιδάκι στις αρχές του ’60. Σ’ αυτή την περίπτωση θα μπορούσε να αναφερόμουν στον Giuseppe Mengozzi, συνθέτη της «Πάτρας» και της «Μυκόνου», όπως διαβάζω στα credits. Ό,τι κι αν ισχύει, πάντως, μικρή η διαφορά…
Ο «Ζορμπάς», είτε στο θέμα είτε στο χορό, είναι «Ζορμπάς» – δεν υπάρχουν εκπλήξεις. Το “Les berges de Mykonos” με λίγη φαντασία θα μπορούσε να το είχε συνθέσει ακόμη και ο Χατζιδάκις (όμορφο κομμάτι, ονειροπόλου διάθεσης), ενώ το “Carnaval a Patras”, με στοιχεία κεφαλλονίτικης αριέτας, είναι… δις χαριτωμένο, φέρνοντας στο νου εικόνες παλαιότερου πατρινού καρναβαλιού· όταν πρωταγωνιστούσαν οι παρέες δηλαδή και όχι η μάζα. Εν πάση περιπτώσει…
Για όλους τους φίλους στην Πάτρα, που ξέρουν να γλεντούν με το δικό τους τρόπο.