Η βρετανική Soundway συνεχίζει να σκάβει στο… εξωτικό dance παρελθόν των 70s (κυρίως) προσφέροντας (σε επανεκδόσεις) πολύ σπάνιους δίσκους. Στις πιο πρόσφατες κυκλοφορίες της (έτοιμες ή προγραμματισμένες ) εντάσσονται το “Make Ιt Fast, Make Ιt Slow” (1977) του Rob από την Γκάνα, το “Projection One” (1973) των Edzayawa από το Τόγκο, το “Ifetayo” (1976) των Black Truth Rhythm Band από το Τρίνινταντ… Το “Black Goddess” είναι περυσινό, αλλά έχει (και αυτό) τη σημασία του…
Βασικά έχουμε να κάνουμε με το soundtrack μιας νιγηριανο-βραζιλιάνικης ταινίας από το 1978, γυρισμένης από τον Ola Balogun (ένας από τους πιο αναγνωρισμένους, όπως πληροφορήθηκα, νιγηριανούς σκηνοθέτες). Το στόρι της ταινίας έχει, μέσες-άκρες, ως εξής (οι πληροφορίες από το www.subversivefilmfestival.com): Τον 18ον αιώνα, ο πρίγκιπας Oluyole πέφτει στα χέρια του εχθρού, για να πουληθεί ως σκλάβος και να μεταφερθεί στη Βραζιλία. Δύο αιώνες αργότερα, ένας γέρος πεθαίνει στο Λάγκος και ζητά από το γιο του, τον Babatunde, να επισκεφθεί τη Βραζιλία και να ανακαλύψει τι ακριβώς είχε συμβεί με τον πρόγονό τους. Για να τον βοηθήσει του δίνει ένα ειδώλιο της θεάς Yemoja. Ο Babatunde θα πετάξει σύντομα για το Ρίο ντε Τζανέιρο. Εκεί, με τη βοήθεια ενός γέρου και της μικρής του κόρης θα καταφέρει να εισχωρήσει στην τοπική μαύρη κοινότητα και τις θρησκευτικές λατρείες της. Κατά τη διάρκεια μιας τελετής Candomblé η κόρη του ιερέα Elisa αποκαλύπτει στον Babatunde πως θα βρει εκείνο που ψάχνει σ’ ένα μικρό χωριό της Bahia. Συνοδευόμενος από την Elisa, ο Babatunde ακολουθεί το όραμά της. Το ταξίδι τους παίρνει μυστικιστικές διαστάσεις, όταν σε μιαν εκστατική στιγμή ο Babatunde βλέπει τη ζωή του προπάτορά του και σκλάβου πια Oluyole να εξελίσσεται μέσα σε μια φυτεία. Ο Babatunde είναι στην πραγματικότητα η μετενσάρκωση του Oluyole, ενώ η Elisa είναι η μετενσάρκωση της αγαπημένης του Amanda, που σκοτώθηκε καθώς δραπέτευε από τη φυτεία. Μετά την αφύπνιση, ο Babatunde αντιλαμβάνεται πως το πεπρωμένο του ταξιδιού του δεν ήταν άλλο από την ίδια την Elisa.
Γι’ αυτό το φιλμ που προβλήθηκε στη Νιγηρία ως “Black Goddess” και στη Βραζιλία ως “A Deusa Negra” έγραψε μουσική ο ντράμερ και κιμπορντίστας Remi Kabaka, γνωστός (ίσως) από την παρουσία του σε ηχογραφήσεις των Ginger Baker’s Air Force, Steve Winwood, John Martyn, Hugh Masekela, Jim Capaldi, Paul McCartney κ.ά. To 39λεπτο OST, που ολοκληρώθηκε με τις παρουσίες των Dele Okonkwo τενόρο, σοπράνο, κρουστά, B.D. Wright πλήκτρα, μπάσο, κρουστά και Joni Haastrup lead κιθάρες, πλήκτρα (από τους Monomono) περιλαμβάνει έξι συνθέσεις σ’ ένα afro-jazz (με κάποια στοιχεία funk) στυλ, δίχως να αποφεύγονται (πώς θα μπορούσε να γίνει) τα περισσότερο πνευματικά κομμάτια (το πρώτο “The quest”, το 11λεπτο “Black Goddess”) ή ακόμη και τα ατμοσφαιρικά (το δεύτερο “The quest”). Το “Black Goddess” OST κυκλοφόρησε στην εποχή του μόνο στη Νιγηρία (σε άγνωστη προς εμένα ετικέτα) και τη Βραζιλία (σε London), παραμένοντας, πάντα, ένα δυσεύρετο όσο και ιδιαίτερο άλμπουμ. Η ωραία επανέκδοση της Soundway μάς έδωσε, πέρυσι, τη δυνατότητα να το ακούσουμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου