Αλλά, ας τα πάρουμε από την αρχή… κι ας ξεκινήσουμε από το 4σέλιδο αφιέρωμα (γράφει ο… γράφων) στη σύγχρονη νορβηγική jazz. Όλες οι εταιρείες (με πρώτη την Rune Grammofon) και όλοι οι καλλιτέχνες (άγνωστοι και γνωστοί). Ο Γιάννης Μουγγολιάς γράφει για το duo των Danilo Rea / Flavio Boltro με αφορμή το πρόσφατο opera-jazz CD τους στην ACT Music. Ο Δημήτρης Κατσουρίνης συζητά με τον Thibeaux Toussaint, κιθαρίστα ενός εκ των καλυτέρων soul γκρουπ του Καναδά, των Slim Moore & The Mar-Kays. Ο Θανάσης Μήνας γράφει για τη μοναδική περίπτωση του τζαμαϊκανού σαξοφωνίστα Joe Harriott και για τη σημασία του στην ταυτοποίηση της βρετανικής jazz στα χρόνια του ’50 και του ’60 (αφορμή το 4πλό CD της Proper “The Joe Harriott Story”). O Βαγγέλης Αραγιάννης συζητά με τον σαξοφωνίστα Bryan Murray, ηγέτη των Bryan and The Haggards, ενός κορυφαίου γκρουπ της σύγχρονης jazz, που σκύβει με ξεχωριστή συνέπεια πάνω στις μουσικές του μεγάλου country-man Merle Haggard. Ο Σπύρος Σερλεμές μεγεθύνει στη… σκληρή πλευρά του άρχοντα των δακτυλιδιών, ξεκινώντας από τους Cream και τους Jimi Hendrix Experience και φθάνοντας μέχρι τους W.A.S.P., τους Metallica, τους Megadeth και τους Slayer. Τέλος, από πλευράς θεμάτων, ο Γιώργος Χαρωνίτης καταπιάνεται με την περίπτωση ενός σημαντικότατου σουηδού κοντραμπασίστα της jazz, του Lars Danielsson (τον βλέπετε στο εξώφυλλο).Από ’κει και κάτω Δισκοκριτικές, blues boom! (40 χρόνια Alligator), MoonJune Records (οι τελευταίες prog κυκλοφορίες τής αμερικανικής εταιρείας), δισκορυχείον, Jazz & Λογοτεχνία, Πράξεις Λόγιας Μουσικής, All That Art, Jazz Eye (με κείμενα για τους Echoes of Swing, 2L8, Χρήστο Λαϊνά, Ζωή Τηγανούρια, Ross Daly, τον Sun Ra στον Ορφέα το 1984…), καθώς και όλη η ζωντανή κίνηση του μήνα.
Στο CD “Jazz Flute & Bass Clarinet” 55 extra groovy λεπτά με φοβερές μουσικές του Herbie Mann (1957-1961).
Πήρα σήμερα το περιοδικό και διαβάζοντας το κεντρικό θέμα για τον Danielsson, διαπιστώνω πως αυτό που γράφει ο κ. Χαρωνίτης εν είδη κριτικής γίνεται σχεδόν ταυτόσημο με σημεία αυτού:
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://www.allaboutjazz.com/php/article.php?id=41299
Τείνω ως άνθρωπος να μην πιστεύω στην τυχαιότητα των πραγμάτων.
Όταν, λοιπόν, παρατηρώ τέτοιο σφάλμα (;) στο κεντρικό θέμα, δυστυχώς όσο και αξιόλογα να αποδειχθούν τα υπόλοιπα άρθρα (τα οποία δεν έχω προλάβει ακόμα να διαβάσω), μάλλον αναγκάζομαι να διαφωνήσω εκ προοιμίου με τον χαρακτηρισμό σας για το τεύχος.
Τα σέβη μου κατά τ' άλλα...
Η προσωπική μου άποψη για το συγκεκριμένο τεύχος είναι αυτή που προανέφερα και επιμένω («ένα από τα καλύτερα του τελευταίου καιρού»). Διαβάστε και τα υπόλοιπα άρθρα κι αν έχετε κάτι να προσάψετε στα δικά μου κείμενα (γιατί το blog είναι προσωπικό, δεν είναι του περιοδικού) θα σας παρακαλούσα να επανέλθετε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσον αφορά στα κείμενα των υπολοίπων συντακτών θα σας παρακαλούσα, εκ νέου, για οποιαδήποτε επισήμανσή σας να απευθυνθείτε απ’ ευθείας στο Jazz & Τζαζ (γνωρίζετε το σχετικό e-mail).
Κατά τα λοιπά θα έλεγα πως είστε πολύ αυστηρός (έως άδικος – αλλά ok), όταν… αναγκάζεστε να διαφωνήσετε εκ προοιμίου με τον χαρακτηρισμό μου, επειδή σ’ ένα έντυπο 66 σελίδων και, ξέρω εγώ, 40 χιλιάδων λέξεων βρήκατε κάποια συμπεράσματα(;), λέξεις(;), φράσεις(;) «σχεδόν ταυτόσημες» (όπως λέτε εσείς δηλαδή) με κάποιες ενός διαδικτυακού κειμένου.
Σας ευχαριστώ για την επικοινωνία.
Κατανοώ ότι το blog είναι προσωπικό κι όχι του περιοδικού. Δεν ήταν φυσικά σκοπός μου να σας φέρω σε θέση "απολογούμενου" για κείμενο που υπογράφει άλλος - προς Θεού.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπλώς επειδή το post αναφέρεται στο συγκεκριμένο τεύχος του περιοδικού και επειδή έτυχε να τα διαβάσω διαδοχικά (το κομμάτι για τον Danielsson και το post σας), το κατέθεσα χωρίς καμία πρόθεση αντιδικίας. Με διάθεση "κουβέντα να γίνεται..."
Δεν είναι δικό μου πρόβλημα άλλωστε μιας που δεν σχετίζομαι με το περιοδικό παρά μόνον ως αναγνώστης. Αν θεωρήσω ότι γίνεται και δικό μου, η διέξοδος μου είναι γνωστή.
Παρόλα αυτά και για την ιστορία, δεν αναφέρομαι ούτε σε συμπεράσματα, ούτε σε λέξεις, αλλά σε κομμάτια που μου φάνηκαν περίπου ως μετάφραση. Αν κάνετε τον κόπο να διαβάσετε το διαδικτυακό κείμενο, νομίζω θα καταλάβετε. Αν το διαβάσετε κι διαφωνείτε, τότε θεωρήστε το ατόπημα δικό μου.
Πάντως, έχετε δίκιο ότι η διαφωνία μου ήταν "έως άδικη", αφού εκφράστηκε πριν διαβάσω τις υπόλοιπες 62 σελίδες του. Απολογούμαι...