Μπορεί η αφορμή, στο παρόν CD, να μην είναι η καλύτερη δυνατή –είναι ακριβώς το αντίθετο– όμως, ακόμη και σ’ αυτές τις δύσκολες καταστάσεις, ένας άνθρωπος που έχει διατρέξει όλη του τη ζωή μέσα στη μουσική φαίνεται πως βρίσκει το κουράγιο να σηκωθεί, μετασχηματίζοντας τον πόνο και την απώλεια σε καλλιτεχνική δημιουργία.Την 13/10/2010 ο Curtis Fuller έχασε τη σύζυγό του Catherine Rose Driscoll Fuller. Το γεγονός μετετράπη μέσα στο χρόνο σ’ ένα πανέμορφο άλμπουμ-ανάμνηση, που ανασυνθέτει στη διαδρομή τη ζωή του Fuller δίπλα στη σύζυγό του, αλλά και (πλέον) χωριστά απ’ αυτήν. Ο προγραμματικός χαρακτήρας των συνθέσεων, με την απρόσμενη εισαγωγή –ο Fuller αφηγείται εντός δύο λεπτών, τη συνοδεία του γκρουπ, το «ποιος είναι», και κυρίως το πώς έφθασε έως εδώ, μ’ έναν τρόπο που σε βάζει κατ’ ευθείαν στο κλίμα– τα στάνταρντ και τα πρωτότυπα θέματα, όλα υπακούουν σε μία γραμμική αφήγηση του κοινού βίου, αλλά και του απότομου χωρισμού. “Little dreams”, “The first time ever I saw your face” (το πασίγνωστο κομμάτι του Ewan MacColl), “I asked & she said yes”, “The right to love” (του Lalo Schifrin, εδώ με τη φωνή της Tia Michelle Rouse), και από ’κει και πέρα “Cancer, a horrible experience”, “Life was good, what went wrong”, “Love was everything when love was you and me” (της Abbey Lincoln και του Thad Jones), για να ολοκληρωθεί αυτή η εντελώς προσωπική ελεγεία με το σπάνιας ομορφιάς τραγούδι “Spring will be a little late this year” (του Frank Loesser από τα 40s, ερμηνευμένο από δεκάδες) και το Ιντερλούδιο υπ’ αριθμόν 4 “My wish for Cathy and my friends” με τον Fuller να πιάνει πάλι το μικρόφωνο… κοιτάζοντας ολόισια μπροστά.
Θα μπορούσε να αναφερθούμε στα παιξίματα, στην παρουσία των καλών μουσικών που συνοδεύουν τον άσσο τρομπονίστα, στα σεμνά, αλλά γεμάτα εσωτερικό παλμό, soli, στην λαμπερή, μέσα στη βύθισή της, παραγωγή. Όλα πάνω· αλλά και λίγο πίσω από τα βαριά αισθήματα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου