Εντελώς παράξενο, αυτόνομο και αυτοδύναμο ελληνικό άλμπουμ, το “Brain Soup” [GroovyGarden, 2011] του Sonny Touch θα μπορούσε να είναι ένα… “Gris-Gris” του σήμερα. Εξωφρενικό; Υπερβολικό; Ρεαλιστικό.
Εννοώ, δηλαδή, πως ο έλληνας μουσικός (από τη Θεσσαλονίκη;) πραγμάτωσε το απόλυτο μουσικό καλειδοσκόπιο του… βάλτου, ένα μοναδικό, όσο και σύγχρονο, νέο-ορλεανικό άκουσμα, που απαρτίζεται όχι μόνο από ισχυρές δόσεις του ντρεσαρισμένου ήχου του ’60 (του Δόκτορα, βασικώς), ούτε μόνον από τα προαιώνια τύμπανα των voodoo children, μα ακόμη και απ’ ό,τι επακολούθησε (τις ροκιές των 70s, τα post και τα electro των 80s, τα DJ-λίκια των 90s, το sampling των 00s). Το μείγμα είναι μοναδικό, και βασικά απολαυστικό. Το “Brain Soup” έχει μέσα τραγουδάρες, όπως ας πούμε το “With no one” (Νίκος Κορωναίος ντραμς, Sonny Touch κιθάρες, φωνή, κρουστά, Χρύσανθος Χριστοδούλου μπάσο, ηλεκτρονικά, Ειρήνη Σεργκελίδου πιάνο, Φώτης Σιώτας βιολί, βιόλα – για να δώσω και μία line-up), κάτι σύντομα στο χρόνο instros (“Dancin’ zombies”, “Drjanova”) που σε βουτούν ολόκληρο στα… ηπειρωτικά (εξ Ηπείρου) έλη, κάτι blues (“Houndog”, “Standin’ there”) σαν έτοιμα από καιρό για τον κατάλογο της Fat Possum, συν τις εξώτικες (“All around the red square”), συν τα ρωσικά (“Бесполезное” σημαίνει άχρηστος;), συν τις dub απομιμήσεις (όλη η ρυθμική βάση στο “With no one”), συν... συν… συν… ένα σωρό κι ακόμη…
Εξαιρετικός δίσκος… ακτίνας, που πρέπει να γίνει και βινυλίου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου