Όλος ο παραλογισμός των κατωτέρων ενστίκτων της ελληνικής
πολιτικής σκηνής βγαίνει στην επιφάνεια με το λεγόμενο «αντιρατσιστικό
νομοσχέδιο». ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ που εξαφανίζονται ή πέφτουν στις δημοσκοπήσεις,
την ώρα που η συγκάτοικος ΝΔ ανεβαίνει (πώς γίνεται αυτό; – γίνεται…),
επιχειρούν να διασώσουν ό,τι μπορούν από τις χρεοκοπημένες πολιτικές τους,
έχοντας αναγάγει σε ύψιστο διακύβευμα ένα δευτερευούσης σημασίας θέμα. Κοινώς,
παίζουν τα ρέστα τους, «μάχονται» για την ύπαρξή τους.
«Να γυρνάνε οι τροχοί σταθερά, αλλά ελεγχόμενοι. Και για να γυρνούν οι τροχοί της ζωής πρέπει να υπάρχουν άνθρωποι που τους παρακολουθούν. Άνθρωποι σταθεροί, σαν τροχοί σε σταθερούς άξονες. Άνθρωποι υγιείς, υπάκουοι, ευχαριστημένοι από τη μοίρα τους»…
(Άλντους Χάξλεϋ Θαυμαστός Καινούριος Κόσμος, ΒΙΠΕΡ Πάπυρος Πρεςς, Αθήνα 1971, μτφ. Βασίλης Λ. Καζαντζής)
Ανίκανοι και ανάξιοι να δείξουν χαρακτήρα σε τόσα άλλα πολύ
σημαντικότερα και για τα οποία έβαλαν την ουρά κάτω απ’ τα σκέλια (αρνητικές ανατροπές
στο καθεστώς των συλλογικών συμβάσεων και της λοιπής εργασιακής νομοθεσίας, αιματηρές
περικοπές μισθών και συντάξεων, ληστρικοί φόροι, ανικανότητα άρθρωσης
αναπτυξιακής πολιτικής κ.λπ.), επιχειρούν τώρα να αποδείξουν τι; Ποιους προσπαθούν,
για ακόμη μία φορά, να κοροϊδέψουν; Έπιασε ο πόνος το ΠΑΣΟΚ για τη βία εναντίον
των μεταναστών, όταν η βία είναι κατ’ ουσίαν προϊόν της δικής του μεταναστευτικής
πολιτικής και του Δουβλίνο ΙΙ; Όταν η
Ευρωπαϊκή Ένωση, μαζί με το τότε κυβερνητικό ΠΑΣΟΚ και την μετέπειτα
κυβερνητική ΝΔ, κατάντησαν τη χώρα ένα «αποχωρητήριο ψυχών» δεν θα έπρεπε, οι
ίδιοι εκείνοι, να εγκαλούνται για ένα είδος ρατσισμού από την πίσω πόρτα; Δεν
είναι ρατσιστική η πολιτική που παγιδεύει, που υψώνει φράχτες, που ανοίγει
στρατόπεδα συγκέντρωσης, τσουβαλιάζοντας τα 9/10 των μεταναστών που
κατευθύνονται στην Ευρώπη σε μία μόνον χώρα (την «πύλη εισόδου») νίπτοντας τα χέρια
της; Δεν είναι κατ’ ουσίαν ρατσιστική πολιτική η γραμμή μη χορήγησης ασύλου; Περαιτέρω, η συγκεκριμένη…
αντι-μεταναστευτική πολιτική, που μετέτρεψε τα κέντρα των μεγάλων πόλεων σε
ανθρώπινες χωματερές, δεν είναι ο κύριος υπεύθυνος για την άνοδο της Χρυσής
Αυγής; Δεν είναι απόδειξη ξεδιάντροπου θράσους να εμφανίζονται ως τιμητές οι
βασικοί, οι κύριοι υπεύθυνοι για την τραγική κατάσταση που βιώνουν, σήμερα, μετανάστες
και εγχώριος πληθυσμός; Εδώ, θα μου πείτε, επιχειρούν να μας «σώσουν» οι ίδιοι
βεβαρημένοι, που μας οδήγησαν στα έγκατα. Θυμηθείτε τα φραουλοχώραφα (που ξεχάστηκαν
την άλλη μέρα). Ποιο βαθύ κράτος υποθάλπει
και προστατεύει την εκεί εγκληματική (ρατσιστική και άλλη) παρανομία; Ας μην
απαντήσω καλύτερα…
Και τι βρήκαν για να ορθώσουν ανάστημα μπροστά στον Σαμαρά, προκειμένου
να πουν «εδώ είμαστε», οι… συνιστώσες της δεξιάς – το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ; Το
«αντιρατσιστικό νομοσχέδιο»· το οποίον κανείς, εν τω μεταξύ, πέραν των ιδίων,
δεν γνωρίζει τι λέει (αν υπεραμύνεται του ανιστόρητου παραλογισμού των «δύο
άκρων» και ό,τι άλλο). Πόσο αυθαιρετεί, τι τσουβαλιάζει και τι τιμωρεί. Προκάτ
ευαισθησία και τζάμπα παλικαροσύνη, με τη βοήθεια και του ΣΥΡΙΖΑ (που ψάχνει απεγνωσμένα
από κάπου να πιαστεί ανακόπτοντας την κατρακύλα του) και δεν ξέρω ’γω ποιών
άλλων, για να χτυπηθεί τάχα μου-τάχα μου η Χρυσή Αυγή – όταν είναι σίγουρο πως
κάθε προσπάθεια ηρωοποίησης των ναζηστο-παγανιστών θα τους κάνει περισσότερο ελκυστικούς
στα μάτια του κόσμου. Λες και δεν υπάρχουν νόμοι, που τιμωρούν τον ξυλοδαρμό,
τη βία, ή πολύ περισσότερο το έγκλημα. Πρέπει να γίνουν αυστηρότεροι; Ας γίνουν
– αν είναι αυτό το ζητούμενο. Τι επιδιώκουν δηλαδή; Να σταματήσουμε να μιλάμε;
Θα τιμωρηθεί η Κική Δημουλά επειδή είπε αυτά που είπε τις προάλλες; Τι
φασιστικές πρακτικές είναι αυτές; Δεν θα τολμάει κανείς να εκφράσει την αγωνία
του για την καθημερινή ζωή; Θα γκρεμοτσακίζουν από τα μουράγια τις φοιτήτριες (εκείνοι
που τις πετάνε – εκείνος ο ένας ρε παιδί μου με τον αγκυλωτό σταυρό στο μπράτσο…
όχι ολόκληρο το Αφγανιστάν) και δεν θα τολμάει ένας συγγενής ή φίλος του
θύματος να πει μια κουβέντα παραπάνω, εκφράζοντας την αγανάκτησή του; Τι
πράγματα είναι αυτά; Επιτέλους, δεν ζούμε όλοι σε σπίτια φρούρια, ούτε έχουμε
τρεις, τέσσερις και δεκατέσσερις να μας φυλάνε… Δεν τους θέλουμε κιόλας. Δεν
κρυβόμαστε από κανέναν.
Προσωπικώς, βρίσκω απαράδεκτα όσα υποστηρίζει κατά καιρούς η
βουλευτίνα της ΔΗΜΑΡ Μαρία Ρεπούση, με σχετικό αποκορύφωμα την άρνηση των γενοκτονιών
των Ποντίων και των Ελλήνων της Μικράς Ασίας. Δηλαδή τι θα γίνει; Θα χώσουμε τη
Ρεπούση στη φυλακή επειδή αρνείται τις συγκεκριμένες γενοκτονίες και τα
εγκλήματα πολέμου; Είναι απίστευτα πράγματα αυτά. Η Ρεπούση και η κάθε Ρεπούση,
και ο καθένας μας δηλαδή, έχει δικαίωμα να λέει και να υποστηρίζει ό,τι θέλει (αυτό σημαίνει το ύπατο αγαθό, που δεν είναι
άλλο από την Ελευθερία του Λόγου), ασχέτως αν η ίδια φέρεται να μίλησε για «προβληματική διάταξη που ποινικοποιεί την
άρνηση των γενοκτονιών και των εγκλημάτων πολέμου». (Δηλαδή, η κυρία
βουλευτίς δεν έχει πρόβλημα με το νομοσχέδιο, αρκεί να μην θεωρούνται
«γενοκτονία» οι σφαγές των Ποντίων και των Ελλήνων της Σμύρνης. Ωραία… Πολύ
ωραία…). Η αντιμετώπιση πάντως, και σε κάθε περίπτωση, δεν μπορεί να είναι κάτι
περισσότερο από τον διάλογο και από ’κει και πέρα την παράδοση του καθενός, αν
το επιθυμεί, στη βάσανο της ιστορικής μελέτης, των μαρτυριών και της αξιολόγησης
των στοιχείων. Αν παρά ταύτα δεν πείθεται με γεια του με χαρά του. Τι θα γίνει δηλαδή;
Μήπως σε λίγο θα εγκαλούμαστε επειδή μπορεί να έχουμε στα σπίτια μας βιβλία του Μάο ή του
Καντάφι; Ή θα φυλακιζόμαστε αν τα δημοσιοποιούμε, επειδή τάχα θα στηρίζουμε
«γενοκτονίες» και «εχθροπάθειες»; Θα τιμωρείται μήπως και η σκέψη; Ούτε στο
«θαυμαστό καινούριο κόσμο» να ζούσαμε. Αλλά μήπως ζούμε ήδη και δεν το έχουμε
καταλάβει;
«Να γυρνάνε οι τροχοί σταθερά, αλλά ελεγχόμενοι. Και για να γυρνούν οι τροχοί της ζωής πρέπει να υπάρχουν άνθρωποι που τους παρακολουθούν. Άνθρωποι σταθεροί, σαν τροχοί σε σταθερούς άξονες. Άνθρωποι υγιείς, υπάκουοι, ευχαριστημένοι από τη μοίρα τους»…
(Άλντους Χάξλεϋ Θαυμαστός Καινούριος Κόσμος, ΒΙΠΕΡ Πάπυρος Πρεςς, Αθήνα 1971, μτφ. Βασίλης Λ. Καζαντζής)
Και το πιο εξωφρενικό σ όλα αυτά είναι ότι η αυτή η νέου τύπου πουριτανική λογοκρισία προωθείται από αυτούς που θεωρούν εαυτούς "αριστερούς" και "προοδευτικούς". Τέτοιο σατανικό κόλπο ούτε ο Χάξλευ μαζί με τον Όργουελ δε θα μπορούσαν να σκεφτούν....
ΑπάντησηΔιαγραφήΑ.Ν.
Πριν από λίγο διάβασα το εξής στο nooz.gr:
ΑπάντησηΔιαγραφή«Για τον αντιρατσιστικό νόμο, ο κ. Τσίπρας διευκρίνισε ότι είναι αναγκαία η ελευθερία διακίνησης ιδεών, σημειώνοντας ότι το πρόβλημα είναι το ρατσιστικό έγκλημα που πρέπει να τιμωρείται».
Ερωτώ (δικηγόρος δεν είμαι, ούτε εγκληματολόγος). Το «ρατσιστικό έγκλημα» είναι κάτι παραπάνω από το σκέτο «έγκλημα»; Τα εγκλήματα δεν χωρίζονται σε «εκ προθέσεως» και σε «εξ αμελείας»; Δεν υπάρχουν νόμοι και δικαστήρια που δικάζουν τα εγκλήματα; Δεν υπάρχουν εισαγγελείς και ένορκοι για να ζυγίσουν τις ιδιαίτερες συνθήκες και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά κάθε εγκλήματος, αποδίδοντας τις εκάστοτε ποινές; Υπάρχει στην νομολογία ο όρος «ρατσιστικό έγκλημα»; Αν γνωρίζει κάποιος ας με πληροφορήσει.
Εγώ εκείνο που ξέρω είναι πως υπάρχουν μόνον εγκλήματα. Κι ένα έγκλημα μπορεί να γίνεται για λόγους ζηλοτυπίας ή βρασμού ψυχής, να είναι το «συμπλήρωμα» μιας ληστείας (ληστεία μετά φόνου, όπως λέμε), να γίνεται για λόγους εκδίκησης, για λόγους «ηθικής τάξεως» (το βάζω σε εισαγωγικά), π.χ. κάποιος πατέρας σκοτώνει τον φονιά του παιδιού του, για χίλιους δυο λόγους τέλος πάντων – και φυσικά και για λόγους ρατσιστικούς.
Αν σκοτώσεις κάποιον ΑΠΛΩΣ ΚΑΙ ΜΟΝΟΝ επειδή είναι μελαψός, κίτρινος, ερυθρόδερμος, ομοφυλόφιλος, ιεχωβάς, μασόνος, χριστιανός, εσκιμώος, μπαοκτζής, ή γάβρος, δεν φαντάζομαι να σου αναγνωρίσει κανένα δικαστήριο το οποιοδήποτε ελαφρυντικό. Τώρα, αν θα πρέπει να σου «ρίξει» και κάτι παραπάνω αυτό είναι ένα δευτερεύον, «τεχνικό» θέμα. Σ’ αυτό αναφέρεται ο Τσίπρας; Σε τι ακριβώς αναφέρεται, όταν μιλάει για «το ρατσιστικό έγκλημα που πρέπει να τιμωρείται»; Υπάρχει έγκλημα (ρατσιστικό ή ό,τι άλλο) που δεν τιμωρείται; Μήπως μεμφόμαστε τη Δικαιοσύνη, ή μήπως έχει χαθεί εντελώς το νόημα και λέμε ό,τι μας κατέβει;
Μα εδώ ακριβώς βρίσκεται η υποκρισία της "αριστερής" ρητορικής: ενώ κατηγορεί (και σωστά) το ρατσισμό ότι διαχωρίζει τα θύματα σε "καλά" (οι ξένοι, οι μαύροι κτλ)και "κακά" (οι δικοί μας, οι άριοι...), πράττει το ίδιο αντιστρέφοντας απλώς τα πρόσημα. Απόλυτα κακή και καταδικαστέα βία είναι μόνο η ρατσιστική, ενώ η "άλλη" σχετικοποιείται και παρουσιάζεται ως κάτι το αρνητικό μεν, αλλά τελικά αναπόφευκτο και εν τέλει κατανοητό, αν όχι και δικαιολογημένο (εξαιτίας των κοινωνικών συνθηκών, του κακού καπιταλισμού κτλ). Παρουσιάζεται έτσι το φαινόμενο να "καταπίνει" κραυγαλέες περιπτώσεις βίας, αρκεί ο δράστης να είναι μη Έλληνας, και να βγαίνει έξω απ τα ρούχα της με κάποιες απλές δηλώσεις (πχ. Δημουλά)στις οποίες ανακαλύπτει έντρομη την επέλαση του Κακού.
ΔιαγραφήΑ.Ν.
1) Στη Λετονία, η κυβέρνηση της χώρας προσέφυγε το Μάη του 2010 στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, εναντίον του 87χρονου τότε Λετονού πολίτη Βασίλι Κόνονοφ. Το «έγκλημα» του Κόνονοφ ήταν ότι το 1944, σε ηλικία 23 ετών, ήταν επικεφαλής της παρτιζάνικης σοβιετικής ομάδας που κατάφερε, μετά από ηρωική μάχη, να εξουδετερώσει φυλάκιο δοσίλογων συνεργατών των «SS», εξοντώνοντας 9 από αυτούς. Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου συντάχθηκε με την άποψη της κυβέρνησης της Λετονίας ότι ο Κόνονοφ, λόγω της δράσης του αυτής, ήταν «εγκληματίας πολέμου»! Οτι με την αντιστασιακή του δράση το 1944, παραβίασε τους νόμους της Λετονίας. Ομως, οι νόμοι της Λετονίας το 1944 ήταν οι νόμοι του Χίτλερ!
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://www.rizospastis.gr/columnPage.do?publDate=23/5/2013&columnId=1821
2) Στις 21/12/2010 - για δεύτερο συνεχόμενο έτος - η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ υιοθέτησε ψήφισμα, με το οποίο καταδίκαζε την ηρωοποίηση όσων συμμετείχαν στις φασιστικές λεγεώνες των «Βάφεν SS», τις δημόσιες εκδηλώσεις δικαίωσης του ναζιστικού παρελθόντος και του ναζισμού, την ανέγερση μνημείων προς τιμήν των ναζί και των συνεργατών τους, τη βεβήλωση ή καταστροφή μνημείων προς τιμήν των αγωνιστών κατά του φασισμού και του ναζισμού, την παράνομη εκταφή ή μεταφορά των σορών των θυμάτων της φασιστικής θηριωδίας.
Το ψήφισμα υπερψηφίστηκε από τη συντριπτική πλειοψηφία των χωρών (129) του ΟΗΕ. Κι όμως:
Σε αυτά τα 129 κράτη που καταδίκασαν το ναζισμό, δεν ήταν κανένα κράτος - μέλος της ΕΕ!
Στην ψηφοφορία στον ΟΗΕ κατά του ναζισμού, για δεύτερη συνεχόμενη φορά, όλα τα κράτη - μέλη της ΕΕ επέλεξαν την... αποχή!
http://www.rizospastis.gr/wwwengine/story.do?id=7453886
3) Τα εγκλήματα των μεταναστών κατά των Ελλήνων, βάσει του νομοσχεδίου, αν περάσει, δεν θα θεωρούνται, ρατσιστικά. Αυτά θα είναι "απλά" εγκλήματα, "άλλα εγκλήματα" όπως λέει ο κ. Παπαϊωάννου:
"είναι λυπηρό που θεσμικά όργανα της πολιτείας υιοθετούν την επιχειρηματολογία δυνάμεων εκτός συνταγματικού τόξου. Η άποψη πως επιτρέπεται να καταγράφουμε πράξεις ρατσιστικής βίας μόνο αν τις συμψηφίζουμε με άλλα εγκλήματα, φανερώνει περιφρόνηση για το διεθνές πλαίσιο προστασίας των δικαιωμάτων και ιδεοληπτική πρόσληψη των απειλών για τη δημοκρατία μας."
http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=347727
Ας μη σκεφτόμαστε όπως μόνο τα εγκλήματα. Δε θα μπορείς να μιλήσεις, ή να γράψεις, πλέον. Αν, ας πούμε, βρίσεις κανένα μελαψό, επειδή κωλοχέριασε κάποια στο λεωφορείο, θα μπορεί να σου κάνει μήνυση και να καταδικαστείς ως ρατσιστής. Κάτι παρόμοιο έπαθε φίλος μου σε χώρα της Ε. Ε.
stagon
ΑπάντησηΔιαγραφήτο ρατσιστικο εγκλημα θα μπορουσε να μην υπαρχει, αν δεν υπήρχε η προπαγανδα η παρακίνηση σε φυλετικό μίσος, η στοχευμένη διαστρεβλωση της ιστορικης αλήθειας και τοσα άλλα, (η φτωχεια δυναμωνει την χρυση αυγη, αλλα χωρις ρατσιστικη ιδεολογια δεν πειθεται και δεν φανατιζεται ο αλλος). Το ρατσιστικο εγκλημα θα μπορουσε να μην υπαρχει οπως δεν υπηρχε τοσα χρονια και ειναι φανερο οτι ο Σαμαρας δεν θελει να κανει τιποτα για ευνοητους λογους.
Σαν γενοκτονια εχει αναγωριστει μονο το ολοκαυτωμα των Εβραιων απο τους ναζι και αυτο απο το διεθνες δικαστηριο. Γενοκτονια των Ποντιων εχει αναγνωριστει μονο απο την Ελληνικη βουλη. Δεν ξερω για την διαφορα μεταξυ γενοκτονιας και σφαγης (και ενας ανθρωπος να χαθει στον παραλογισμο του πολεμου, εγκλημα ειναι), αλλα δεν μορω να καταλαβω γιατι αυτα να μπουν σε ενα αντιρατσιστικο νομοσχεδιο. Αφηστε την Ρεπουση, φανταστείτε να ερθει ενας Γαλλος ιστορικος πχ και σε μια ομιλια του να πει οτι στον Ποντο δεν εγινε γενοκτονια αλλα εκτεταμένη σφαγη, τι θα γινει θα τον κλεισουμε μέσα;
Επισης νομιζω πως αυτα ειναι λεπτα θεματα και πρεπει να αντιμετωπιζονται με προσοχη, γιατι μπορει καθε χωρα για δικους της λογους να ψηφιζει στο κοινοβουλιο για γενοκτονιες κλπ αλλα μπορει να κανει το ιδιο και η απεναντι χωρα (πχ οι Τουρκοι για την σφαγη των δικων τους στην Τριπολιτσα στην επανασταση του 21, οι Αλβανοι για τους Τσαμηδες, οι Πολωνοι για σφαγες δικων τους επι ΕΣΣΔ, οι Κινεζοι εναντιον των Ιαπωνων στο ΒΠΠ, οι Βοσνιοι εναντιον των Σερβων για να μη πουμε για τις χωρες της Αφρικης των εκατονταδων χιλιαδων θυματων), θελω να πω τι θα γινει τοτε; μηπως ετσι δεν παμε σε γενικευση του μισους και σε πολέμους;
Τελος ειναι τυχαιο που η ολη συζητηση οδηγειτε σε εθνικα θεματα;