PHILIP CORNER ελληνική έκδοση

Ο 80χρονος πια Philip Corner είναι ένας μύθος της μουσικής πρωτοπορίας, με καριέρα που κρατά από τα sixties (ή και νωρίτερα). Από τα ιδρυτικά μέλη του κινήματος Fluxus, ο Corner πειραματίστηκε, βασιζόμενος στα κρουστά (κυρίως), συχνά εντός ενός συμπλέγματος καλλιτεχνικών δομών, που δεν αφορούσαν μόνο στον ήχο, αλλά περαιτέρω στο λόγο (ποιητικό ή άλλο), στο χορό, τις εγκαταστάσεις, τις οπτικές τέχνες, δρώντας μέσα σ’ ένα πολυπολιτισμικό περιβάλλον· εννοώ το περιβάλλον που οριοθετούσε ο ίδιος, δανειζόμενος πλείστα όσα στοιχεία από εξω-αμερικανικές κουλτούρες, πλάθοντας το δικό του τελετουργικό προφίλ. Παρότι η δισκογραφία του Corner δεν είναι ιδιαιτέρως μεγάλη (για κάποιον που έχει 50-60 χρόνια στα μουσικά πράγματα), είναι επαρκής προκειμένου να αποσαφηνιστεί το προσωπικό του στίγμα. Προς αυτή την κατεύθυνση βοηθά και η παρούσα ελληνική(!) έκδοση της moremars (350 αντίτυπα βινυλίου, συν 16σέλιδο βιβλιαράκι).

Το πρώτο track του άλμπουμ “Rocks can fall at any time” έχει τίτλο “Gong (ceng-ceng)/Ear” κι είναι ηχογραφημένο στο Bali την 2/9/1989. Ο Corner είναι από τους πειραματιστές που έχουν ασχοληθεί επισταμένως με την μπαλινέζικη μουσική και τα gamelan ensembles. Έχει δε ηχογραφήσει ποικίλα έργα, στην προσπάθειά του να ερμηνεύσει τα συγκεκριμένα ηχοχρώματα (π.χ. το “2 Works for Gamelan Ensemble” LP, στην ιταλική Lotta Poetica & Studio Morra το 1983 ή το “3 Pieces for Gamelan Ensemble” CD στην επίσης ιταλική Alga Marghen το 1999). Επί του προκειμένου τον ακούμε να αυτοσχεδιάζει χρησιμοποιώντας μπαλινέζικα κύμβαλα, τα οποία κρατά με το χέρι (υποθέτω κάπως σαν τα πιατίνια στις μπάντες παρελάσεων και αλλαχού). Το άκουσμα είναι καινοφανές. Υπό την έννοια ότι τα ποικίλα χτυπήματα, τριψίματα ή ό,τι άλλο δημιουργούν συστάδες ήχων, οι οποίοι συμβάλλουν και μέσα από τις αναδράσεις τους (ένα είδος φυσικής λούπας). Το “Two in Thailand” για δύο κρουστά (ένα μικρό κύμβαλο, ένα γκονγκ) και μια χορεύτρια (η σύζυγος και παρτενέρ του Phoebe Neville) μελετήθηκε και αναπτύχθηκε στην Μπανγκόκ το 1996, για να ηχογραφηθεί στην Νέα Υόρκη την 5/11/1997. Αυτό που ακούμε με το ελαφρώς θορυβοποιό κάτι-σαν-ίσο (που θα μπορούσε να μοιάζει με αγιαστούρα – «θα μπορούσε» λέω) και τα ανά 10-15 δευτερόλεπτα χτυπήματα του γκονγκ (που θα μπορούσε να μοιάζουν με καμπάνα) έχει ολοφάνερο επιτάφιο χαρακτήρα· για μας τους Έλληνες, δεν ξέρω για τους Ταϊλανδούς.

Το πρώτο κομμάτι της δεύτερης πλευράς έχει τίτλο “OM.Duet:Jug and Bottle” και είναι ηχογραφημένο στη Νέα Υόρκη το 1972 – συμμετέχουν οι Philip Corner και James Fulkerson. Βασικά, εδώ έχουμε τέσσερα όργανα, για να μην πω… πέντε. Μια κανάτα, ένα μπουκάλι, δυο φωνές… και τον φυσικό θόρυβο τής ταινίας εγγραφής. Αυτό που ακούμε είναι ένα παιγνίδι με τις συχνότητες (τονικές ή μικροτονικές), που ενδεχομένως να παραπέμπει σε καταστάσεις… αναζήτησης του τέλειου τόνου (ή μικροτόνου). Διαλογιστικό περιβάλλον, με «θεραπευτική» φόρτιση. Στο “Satie’s 2 Chords Of The Rose + Croix... As a Revelation”, ηχογραφημένο στο Hartford Village του Vermont τον Φεβρουάριο του 1999, ο Philip Corner καταπιάνεται με το γνωστό… ροδοσταυρικό έργο του Erik Satie “Sonneries de la Rose+Croix”, με το πιάνο όμως να αντικαθίσταται από το αρμόνιο. Η ατμόσφαιρα είναι οπωσδήποτε minimal (εννοώ πως θυμίζει έργα του πρώιμου μινιμαλισμού), περνώντας από τα πιο χαμηλής στάθμης passages στα πιο… εκκωφαντικά, για να κλείσει το track μέσω μιας τυπικής ηχητικής απομείωσης.

Το γεγονός ότι το άλμπουμ αυτό –με την συγκεκριμένη μουσική– είναι ελληνικής παραγωγής έχει οπωσδήποτε τη δική του σημασία.

Επαφή: www.moremars.org