Παρασκευή 29 Οκτωβρίου 2021

ΞΕΦΡΕΝΟ ΑΕΡΟΣΤΑΤΟ το πρώτο καλοκαίρι του κόσμου

Εδώ και μια δεκαετία δισκογραφεί το Ξέφρενο Αερόστατο, το «όχημα» του Οδυσσέα Γραμματικάκη, ο οποίος απαγγέλλει, παίζει κιθάρες (ηλεκτρικές, κλασικές, ακουστικές), σοπράνο σαξόφωνο, ηλεκτρονικά κ.λπ. Τι απαγγέλλει ο Γραμματικάκης; Βασικά δικά του κείμενα, για τα οποία συν-θέτει περιβάλλοντα. Άρα έχουμε ένα είδος spoken word, με κιθάρες και ηλεκτρονικά, που επιχειρεί να δημιουργήσει μια κατάσταση, ένα κλίμα.
Δημιουργείται; – γιατί αυτό είναι το κύριο και το βασικό ερώτημα, σε σχέση με «Το Πρώτο Καλοκαίρι του Κόσμου» [Ιδιωτική Έκδοση, 2021], που είναι το τελευταίο άλμπουμ του «οχήματος» Ξέφρενο Αερόστατο. Δεν είμαστε σίγουροι γι’ αυτό.
Το άλμπουμ παρά τις καλές προθέσεις του σ’ αυτό ακριβώς το σημείο (στην δημιουργία κατάστασης και κλίματος) χωλαίνει. Σε τι να οφείλεται αυτό; Το λέμε, επειδή και το μουσικό κομμάτι είναι σωστά επεξεργασμένο, ενώ και τα πρωτότυπα κείμενα δεν στερούνται ενδιαφέροντος. Πρωτότυπα; Ναι, γιατί υπάρχουν και κείμενα ή προσαρμογές κειμένων ή ηχογραφήσεις από Ε.Χ. Γονατά, Allen Ginsberg, Emily Dickinson και Κ.Π. Καβάφη.
Μια βασική αιτία, η βασικότερη, που σε κρατά «δαγκωμένο» στο «πρώτο καλοκαίρι του κόσμου», είναι οι φωνές, οι απαγγελίες.
Έχουμε την γνώμη πως ο Γραμματικάκης πρέπει να βρει έναν «επαγγελματία» απαγγελτή, κάποιον που να μπορεί να υποστηρίξει με την φωνή του τις επιλογές του. Να τους προσδώσει την βαρύτητα που έχουν, να τονίσει όσα σημεία πρέπει να τονιστούν, να βρει τις λεπτές ισορροπίες ανάμεσα στις λέξεις, νοηματικές, φωνολογικές και άλλες, αποδίδοντάς τες με γνώση και με τόλμη.
Εκεί πρέπει να καταβληθεί προσπάθεια, γιατί για τα υπόλοιπα σημεία... ok. Εξάλλου και τα υπόλοιπα θα κριθούν καλύτερα, όταν και άμα βοηθηθούν από την φωνή. Αλλιώς, τώρα, δεν έχει και τόσο νόημα να μιλάς μόνο για τις μουσικές ή μόνο για τα κείμενα, επειδή το σύνολο είναι εκείνο που μετράει και εν τέλει κρίνεται.
Το πιο ενδιαφέρον κομμάτι του CD είναι πάντως το προτελευταίο, η «μονοτονία» (Κ.Π. Καβάφης), όπου πάνω σ’ ένα σταθερό electro-rock υπόστρωμα, καταγράφεται σωστά, σε χαμηλότερη ένταση, η απαγγελία. Είναι ένα τέχνασμα αυτό, εννοούμε, που εν προκειμένω «πιάνει». Η φωνή να μένει «πιο κάτω» από το (δημιουργικά έντονο) οργανικό κομμάτι. Αν εφαρμοζόταν συχνότερα ή παντού στο άλμπουμ σίγουρα τα πράγματα θα ήταν αλλιώς.
Επαφή: https://franticaerostat.bandcamp.com/album/--6

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου