ΚΩΣΤΑΣ ΑΓΑΣ δύο κύκλοι τραγουδιών

Για τον τραγουδοποιό (βασικά συνθέτη, στιχουργό, ενορχηστρωτή, όχι τραγουδιστή) Κώστα Άγα έχουμε ξαναγράψει στο blog. Πιο συγκεκριμένα για τα άλμπουμ του «Κάραβος» (2019) και «Του Αιγαίου η Μοναξιά ΙΙ / Η Απάντηση» (2015). Το πρόσφατο LP του Κώστα Άγα «Δύο Κύκλοι Τραγουδιών» [Ιδιωτική Έκδοση, 2021], με τους υπότιτλους «Τι είδες στο ταξίδι σου, φως μου;» και «Έλα, αγάπη μου, να γράψουμε τραγούδια», που αφορούν σε δύο διαφορετικά concepts, δεν είναι το τρίτο άλμπουμ του, αλλά το ένατο(!), καθώς ο Άγας έχει ξεκινήσει την δισκογραφία από το 1999.
Τα άλμπουμ του Άγα δεν έχουν γίνει πολύ γνωστά, για διαφόρους λόγους, αλλά ο κυριότερος όλων είναι πως πρόκειται για τελείως ανεξάρτητες παραγωγές (κυρίως σε CD, αλλά κάποιες και σε LP, όπως τούτη εδώ). Πράγμα που σημαίνει… περιορισμένα αντίτυπα και διανομή χέρι με χέρι ή με το ταχυδρομείο (τουλάχιστον αυτούς τους τρόπους προκρίνει ο Άγας). Μένουν τα social media λοιπόν, που τα κινεί ο ίδιος ο τραγουδοποιός, και κάποια κείμενα, λίγα πάντως, που θα γραφούν για τους δίσκους του, από τους μουσικογραφιάδες, από ’κείνους που κάτι θα βρουν στα άλμπουμ του, θέλοντας να το περάσουν στην οθόνη (ή στο χαρτί).

Προσωπικώς έχω πολύ καλή γνώμη, γενικώς, για την τραγουδοποιία του Κώστα Άγα και αυτό το έχω εκφράσει, σαφώς, στα παλαιότερα κείμενα που έχω γράψει για ’κείνον, με αφορμή προηγούμενους δίσκους του. Για να είμαι, όμως, ακόμη πιο σαφής σημειώνω πως τα καλύτερα τραγούδια του Άγα είναι όντως πολύ καλά στην δομή τους (προσέξτε τι λέμε, στην δομή τους), ενώ άλλα είναι κάπως κατώτερα ή απλώς κατώτερα, αν και ποτέ αδιάφορα.
Υπάρχουν επιμέρους προβλήματα ή ζητήματα, που κατατρύχουν την τέχνη και τεχνική του Άγα, όσον αφορά πάντα στο τελικό αποτέλεσμα, το βασικότερο των οποίων έχει να κάνει μ’ έναν κάποιο... δονκιχωτισμό που τον διακρίνει, σε συνδυασμό με μιαν υπερβολική εμπιστοσύνη σε κάποιες μανιέρες, πάνω στις οποίες στηρίζει ο ίδιος τις δουλειές του. Για να είμαι και πάλι ξεκάθαρος...
Ο Άγας πρέπει να αναζητήσει σοβαρές επαγγελματικές φωνές για τα τραγούδια του. Το αξίζουν. Δεν θέλω να πω κάτι για τις φωνές που ακούγονται εδώ και που είναι πάρα πολλές, έως και... ανεπίτρεπτα πολλές (Γεωργία Ανεστοπούλου, Δήμητρα Ασσαριώτου, Διαμάντη Δαγιάση, Κώστας Δημόπουλος, Ιωάννα Καβρουλάκη, Νίκος Ρουμελιώτης, Βασίλης Σαλταγιάννης, Χαρούλα Τσαλπαρά), όμως ο Άγας χρειάζεται μία φωνή για τα τραγούδια του, την Ελένη Βιτάλη π.χ. Τόσο καλά είναι μερικά απ’ αυτά, που για να φθάσουν στο ύψος που τους πρέπει... πρέπει να τραγουδηθούν μόνον από τέτοιες φωνές (του βάρους και της ιστορίας της Βιτάλη π.χ.). Άιντε δίπλα σε μια τέτοια γυναικεία φωνή να υπάρξει και μία δεύτερη αντρική... ροκολαϊκή (κι εκεί υπάρχουν διάφορες πολύ καλές). Με δύο τέτοιες φωνές και όχι με οκτώ η τραγουδοποιία του Άγα θα ξεπερνούσε με άνεση το 80% της –τώρα είναι στο 50% της– ενώ θα έφτανε στο 100% της με μία το ίδιο άξια, επαγγελματική παραγωγή και όχι... μπαίνουμε σ’ ένα στούντιο, γράφουμε, και αφήνουμε τον ηχολήπτη να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά. Κάνει κακό στον εαυτό του και στο έργο του ο Άγας, χωρίς να το καταλαβαίνει... και αυτό είναι κάτι που πρέπει να το πούμε ξεκάθαρα, γιατί έτσι φρονούμε πως θα τον βοηθήσουμε.
Αν μέσα σε όλα αυτά, που ήδη γράψαμε, σφίξει ο Άγας λίγο την τραγουδοποιητική παραγωγή του, σταθεί κάπου δηλαδή, δίχως να καταναλώνεται σε δύο και τρία επίπεδα (ένα και καλό χρειάζεται κάθε φορά), νομίζω πως έχει την δύναμη να κάνει «δίσκο δεκαετίας» στο ευρύτερο «έντεχνο», που θα τον θυμόμαστε (τον δίσκο) για πάντα. Και όταν λέμε «ευρύτερο έντεχνο» εννοούμε τον συνδυασμό ροκ και «έντεχνου», που μπορεί να περνά, συνάμα, από τα τραγούδια των Χειμερινών Κολυμβητών και των Μικρών Περιπλανήσεων.
Εν τω μεταξύ ο συνδυασμός ροκ και εντεχνολαϊκών στοιχείων (και κάποιων παραδοσιακών – νησιώτικων εν προκειμένω), πάντα θα έχει «ψωμί» στην Ελλάδα, με τον Άγα να αποδεικνύει πως είναι από εκείνους, τους λίγους, που ξέρουν τα «κόλπα», ώστε πάνω σ’ αυτήν την πολυχρησιμοποιημένη μανιέρα, να προσδοθεί μια νέα λάμψη, ένα νέο ξεπέταγμα.
Εδώ, σε τούτο το... διπλό LP σε συσκευασία μονού δίσκου (με gatefold cover και χοντρό βινύλιο) υπάρχουν όντως εκπληκτικά τραγούδια στη δομή τους, στο πρώτο επίπεδό τους, όπως τα «Τι είδες στο ταξίδι σου, φως μου;» και «Έλα, αγάπη μου, να γράψουμε τραγούδια» και άλλα πολύ καλά, όπως τα «Πάντοβα 9/7/2016 ώρα 09:00 π.μ.», «Τα παλιά τα καλοκαίρια στο νησάκι μου» και «Κερί», χωρίς, εν τέλει, κανένα να περνά απαρατήρητο.
Κατά τα λοιπά εκείνο που πρέπει να σημειώσουμε, κλείνοντας, είναι πως ο Κώστας Άγας χαρίζει το έργο του, σε όποιον ενδιαφερθεί αληθινά γι’ αυτό (έτσι συνέβαινε και με τις παλιότερες δουλειές του). Κάντε το λοιπόν. Όχι γιατί θα σας χαριστεί ο δίσκος, αλλά επειδή θα άξιζε να πληρώσετε για να τον αποκτήσετε.
Επαφή: https://www.facebook.com/kwstas.agas, τηλ. 6977 207976