JON GORDON ένας άλτο σαξοφωνίστας, που ηχογραφεί για την artistShare

Ο άλτο σαξοφωνίστας Jon Gordon ηχογραφεί βασικά για την artistShare την τελευταία δεκαετία και για ένα από αυτά τα άλμπουμ του, το “Evolution” (2009) είχαμε γράψει παλαιά (27 Ιαν. 2010) στο δισκορυχείον (και κατά πάσα πιθανότητα και στο Jazz & Τζαζ).
Μετά από πολύ καιρό λοιπόν επιστρέφουμε σ’ αυτόν τον εξαιρετικό μουσικό, συνθέτη και αυτοσχεδιαστή, μέσω του πιο καινούριου δίσκου του, που αποκαλείται “Stranger than Fiction” [artistShare, 2021] – ένα άλμπουμ που «πιάνει» τον Gordon, βασικά σε φάση... κουιντέτου.
Λέμε για ένα σχήμα δηλαδή με τον αλτίστα Gordon επικεφαλής, έχοντας δίπλα του τους Derrick Gardner τρομπέτα, Alan Ferber τρομπόνι, Julian Bradford μπάσο και Fabio Ragnelli ντραμς. Κοντά σ’ αυτήν την τριών πνευστών διαστάσεων ομάδα, περιστασιακώς να πούμε, εμφανίζονται και κάποιοι άλλοι παίκτες (guests), σε ποικίλα όργανα, όπως τενόρο σαξόφωνο (Reginald Lewis, Tristan Martinuson), μπάσο κλαρίνο (John Ellis, Anna Blackmore), κιθάρες (Jocelyn Gould, Larry Roy) και πιάνο (Orrin Evans), εις τρόπον τέτοιο ώστε σε κανένα track, τελικώς, να μην ακούγονται μόνον οι πέντε βασικοί οργανοπαίκτες.

Το “Stranger than Fiction” περιέχει δέκα tracks, που είναι όλα συνθέσεις του Jon Gordon. To εισαγωγικό τρίλεπτο “Pointillism” είναι ένα κομμάτι που αναπτύσσεται με μικρές φράσεις, από πνευστά και πιάνο, κάπως σαν riffs, δημιουργώντας χώρο ώστε να προκύψει στην πορεία μια συνομιλία ανάμεσα στα ντραμς και το άλτο σαξόφωνο βασικά (με τους υπόλοιπους μουσικούς να παρακολουθούν από πιο πίσω θέσεις). Στο 7λεπτο “Havens” έχουμε ένα δείγμα σύγχρονης τζαζ, σίγουρα πολυεπίπεδης, που επιχειρεί μέσα από ένα κάπως groovy-latin ρυθμικό pattern να δημιουργήσει αφορμές, προκειμένου να «πατήσουν» τα σόλι σε άλτο και πιάνο. Στο φερώνυμο “Stranger than fiction” κατεβαίνουν κάπως οι τόνοι, σ’ ένα ακόμη groovy έως και bluesy track, με τις μελωδίες και τους αυτοσχεδιασμούς πάνω σε αυτές να κυριαρχούν. Κι άλλη 7λεπτη σύνθεση στην σειρά, υπό τον τίτλο “Dance”, που διακρίνεται για τα περισσότερο ευφρόσυνα vibes της, με το ενάμισι λεπτού “Sunyasin” να οριοθετείται από τις ινδικές αναφορές του, τόσο στο επίπεδο της κλίμακας, όσο και των φωνητικών (από την κιθαρίστρια Jocelyn Gould).
Κάθε σύνθεση του Jon Gordon εν τω μεταξύ έχει και κάτι διαφορετικό να παρουσιάσει, όπως ας πούμε η 8λεπτη “Bella”, με τον σημαντικό πιανίστα Orrin Evans (από Bad Plus κ.λπ.) να κερδίζει τις εντυπώσεις, με ένα ωραίο σόλο, ακολουθούμενος από ένα επίσης θαυμαστό από τον κοντραμπασίστα Julian Bradford.
Ωραίο άλμπουμ, σοβαρό, ψαγμένο και μετρημένο, που θα ενθουσιάσει τους jazz fans.
Επαφή: www.jongordonmusic.com