Οι πιο νέες κυκλοφορίες της ECM (στην Ελλάδα από την AN Music) βρίσκονται για μιαν
ακόμη φορά στον προμαχώνα της σύγχρονης τζαζ.
Μουσικοί με τεράστια ιστορία, που ξεκίνησαν στην δεκαετία του ’60 ή και πιο πριν –τότε που άλλαξαν πολλά ή τα πάντα σε σχέση με την τζαζ– και άλλοι, πολύ νεότεροι, που γεννήθηκαν μετά τα μέσα του ’80, προτείνουν άλμπουμ, σίγουρα ξεχωριστά, που έχουν τον τρόπο να κρύβουν όχι εύκολες συγκινήσεις.
MICHAEL MANTLER: Coda – Orchestra Suites [ECM Records, 2021]
Ο 78χρονος αυστριακός συνθέτης και τρομπετίστας της contemporary music Michael Mantler εξακολουθεί να βρίσκεται επί των επάλξεων προτείνοντας νέα άλμπουμ – όχι αναγκαστικά με νέα μουσική, αλλά σίγουρα νέα, όσον αφορά στις ενορχηστρώσεις που ετοιμάζει γι’ αυτά, και άρα νέα σε σχέση με τις σημερινές δημιουργικές απόψεις του.
Στο πιο πρόσφατο, το “Coda – Orchestra Suites”, ο Michael Mantler αντλεί από το παρελθόν του ιδέες, συνθέσεις ολόκληρες δηλαδή, τις οποίες αναπλάθει και μεταμορφώνει μέσω μιας καταπληκτικής ορχήστρας, που μπορεί να μην έχει όνομα, αλλά μοιάζει με την Jazz Composer’s Orchestra Update (που είχε δώσει εκείνο το άλμπουμ στην ECM, το 2014), την μετεξέλιξη, ας το πούμε έτσι, της περίφημης Jazz Composer’s Orchestra.
Στο “Coda – Orchestra Suites” ο Michael Mantler αντλεί υλικό από τα άλμπουμ του: α. “13 & 3/4” [WATT, 1975], που συνυπέγραψε τότε με την Carla Bley, για την δημιουργία τής σημερινής “Two thirteen suite”, β. “Folly Seeing all This” [ECM, 1993], για την ανάπλαση τής τωρινής “Folly suite”, γ. “Alien” [WATT, 1985], που ολοκλήρωσε μαζί με τον Don Preston, προκειμένου να επανα-ενορχηστρώσει, τώρα, την “Alien suite”, δ. “Cerco Un Paese Innocente” [ECM, 1995], για την διασκευή τής “Cerco suite”, συν ε. και στ. “Hide and Seek” [ECM, 2001] και “For Two” [ECM, 2011], για τον επαναπροσδιορισμό τής “HideSeek suite”.
Και αυτό πράττει στο “Coda – Orchestra Suites” ο αυστριακός μουσικός, με την βοήθεια τούτης της εκπληκτικής 27μελούς ομάδας υπό τον Christoph Cech, που διαθέτει όλα τα κλασικά όργανα, δηλ. φλάουτο, όμποε, κλαρίνο, μπάσο κλαρίνο, τρομπέτα (παίζει ο ίδιος ο Michael Mantler), γαλλικό κόρνο, τρομπόνι, τούμπα, και ακόμη sections με βιολιά, βιόλες, βιολοντσέλα και κοντραμπάσο, συν βιμπράφωνο, μαρίμπα, πιάνο (παίζει ο David Helbock) και ηλεκτρικές κιθάρες (πολύ σημαντικός, εδώ, ο ρόλος του Bjarne Roupé, από τα παλαιά δανέζικα γκρουπ EGBA και Alpha Centauri, μα και με συμμετοχή στο “Aura” του Miles Davis, ανάμεσα σε δεκάδες άλλα άλμπουμ).
Έτσι, λοιπόν, εκείνο που τελικά εμφανίζεται στο “Coda – Orchestra Suites” είναι ένα «νέο έργο» συνολικά, αποτελούμενο από πέντε σουίτες, με διάρκειες περί τα δέκα και έντεκα λεπτά η καθεμιά, που ηχούν με συναρπαστικό τρόπο, εμφανίζοντας έναν «κομψό» και λυρικό, από συνθετικής πλευράς, Michael Mantler, με εμφανείς επιρροές από μεγάλο φάσμα της σύγχρονης μουσικής, από το ’60 και μετά (jazz, improv, contemporary music, fusion, progressive rock, chamber music, new classical κ.λπ.), κεντρίζοντας και έλκοντας την προσοχή του ακροατή, όχι με πειραματισμούς, ενορχηστρωτικές ατασθαλίες και «προχωρημένα» patterns, μα με μια βαθιά πρόταση –που προκαλεί και ανασύρει εικόνες, εμφανίζοντας, σε μεγάλο μέρος της, cinematic χαρακτηριστικά– απολύτως γόνιμη και εντελώς συναρπαστική καθ’ όλη την διάρκεια και εξέλιξή της!
Η ηχογράφηση από το Vienna’s Porgy & Bess Studio τον Σεπτέμβριο του 2019 και η μείξη στα γαλλικά Studios La Buissonne είναι αναφοράς.
CRAIG TABORN: Shadow Plays [ECM Records, 2021]
O αμερικανός πιανίστας Craig Taborn (γενν. το 1970 στο Detroit) είναι ένας ξεχωριστός και σημαντικός μουσικός για την σύγχρονη σκηνή – με τις ιδέες του να μετατρέπονται συνεχώς σε άλμπουμ, διαφορετικά άλμπουμ, που δείχνουν απλώς, πως μπορεί να κινείται με μεγάλη άνεση τόσο εντός, όσο και εκτός ορίων.
Να θυμηθούμε την ηχογράφησή του με τους Junk Magic “Compass Confusion” (2020), τον κοινό δίσκο του με τον συνάδελφό του Vijay Iyer “The Transitory Poems” (2019) την παρουσία του στους σπουδαίους Chris Lightcap’s Bigmouth (ένας από τους δεκάδες σχηματισμούς, με τους οποίους έχει συνεργαστεί) κ.λπ. Καινοτόμος και ρηξικέλευθος, δοκιμάζοντας πολύ με ηλεκτρονικά, σε παράξενες κατευθύνσεις, μα και πιο «κλασικός», όταν το θελήσει, ο Craig Taborn, φιλοδοξεί με κάθε νέα δουλειά του να κάνει την διαφορά.
Κάτι που συμβαίνει και με την τελευταία ηχογράφησή του για την ECM, το εντελώς προσωπικό, πιανιστικό, CD “Shadow Plays”, ένα σόλο-πιάνο άλμπουμ ηχογραφημένο στο Wiener Konzerthaus (της Βιέννης), στις 2 Μαρτίου 2020.
Το άλμπουμ περιλαμβάνει επτά συνθέσεις-αυτοσχεδιασμούς του Taborn, από σχεδόν έξι λεπτά έως και σχεδόν δέκα εννέα (!), με το σετ να περιλαμβάνει ακόμη 17λεπτα και 12λεπτα tracks!
Όπως αντιλαμβάνεστε εδώ έχουμε μια πολύ ιδιαίτερη πρόταση, που θα μπορούσε να θεωρηθεί, κατά μίαν έννοια, και ως συνέχεια του “Avenging Angel” [ECM, 2011], ενός άλλου σόλο-πιάνο CD τού Αμερικανού, που είχε αναδείξει, όσο καλύτερα γινόταν, την συνθετική και αυτοσχεδιαστική πληρότητά του.
Δεινός αυτοσχεδιαστής, που εκμεταλλεύεται όλα τα volumes και τα ηχοχρώματα, από την ησυχία και την θωπεία των πλήκτρων, μέχρι την πλήρη και καταιγιστική πιανιστική έκρηξη, από τα αργά και νωχελικά tempi, μέχρι τα δυναμικά clusters, και από τις ιμπρεσιονιστικές μελωδίες μέχρι τις μινιμαλιστικές και contemporary παρεκτροπές, ο Craig Taborn είναι εδώ για να συνομιλήσει με το κοινό του με πολύ απαιτητικούς όρους – όπως συμβαίνει, εξάλλου, με κάθε σημαίνοντα αυτοσχεδιαστή.
Η συνέχεια εδώ...
https://www.lifo.gr/culture/music/ecm-records-nees-kyklofories-poy-syndyazoyn-tin-tzaz-istoria-me-tis-syghrones
Μουσικοί με τεράστια ιστορία, που ξεκίνησαν στην δεκαετία του ’60 ή και πιο πριν –τότε που άλλαξαν πολλά ή τα πάντα σε σχέση με την τζαζ– και άλλοι, πολύ νεότεροι, που γεννήθηκαν μετά τα μέσα του ’80, προτείνουν άλμπουμ, σίγουρα ξεχωριστά, που έχουν τον τρόπο να κρύβουν όχι εύκολες συγκινήσεις.
Ο 78χρονος αυστριακός συνθέτης και τρομπετίστας της contemporary music Michael Mantler εξακολουθεί να βρίσκεται επί των επάλξεων προτείνοντας νέα άλμπουμ – όχι αναγκαστικά με νέα μουσική, αλλά σίγουρα νέα, όσον αφορά στις ενορχηστρώσεις που ετοιμάζει γι’ αυτά, και άρα νέα σε σχέση με τις σημερινές δημιουργικές απόψεις του.
Στο πιο πρόσφατο, το “Coda – Orchestra Suites”, ο Michael Mantler αντλεί από το παρελθόν του ιδέες, συνθέσεις ολόκληρες δηλαδή, τις οποίες αναπλάθει και μεταμορφώνει μέσω μιας καταπληκτικής ορχήστρας, που μπορεί να μην έχει όνομα, αλλά μοιάζει με την Jazz Composer’s Orchestra Update (που είχε δώσει εκείνο το άλμπουμ στην ECM, το 2014), την μετεξέλιξη, ας το πούμε έτσι, της περίφημης Jazz Composer’s Orchestra.
Στο “Coda – Orchestra Suites” ο Michael Mantler αντλεί υλικό από τα άλμπουμ του: α. “13 & 3/4” [WATT, 1975], που συνυπέγραψε τότε με την Carla Bley, για την δημιουργία τής σημερινής “Two thirteen suite”, β. “Folly Seeing all This” [ECM, 1993], για την ανάπλαση τής τωρινής “Folly suite”, γ. “Alien” [WATT, 1985], που ολοκλήρωσε μαζί με τον Don Preston, προκειμένου να επανα-ενορχηστρώσει, τώρα, την “Alien suite”, δ. “Cerco Un Paese Innocente” [ECM, 1995], για την διασκευή τής “Cerco suite”, συν ε. και στ. “Hide and Seek” [ECM, 2001] και “For Two” [ECM, 2011], για τον επαναπροσδιορισμό τής “HideSeek suite”.
Και αυτό πράττει στο “Coda – Orchestra Suites” ο αυστριακός μουσικός, με την βοήθεια τούτης της εκπληκτικής 27μελούς ομάδας υπό τον Christoph Cech, που διαθέτει όλα τα κλασικά όργανα, δηλ. φλάουτο, όμποε, κλαρίνο, μπάσο κλαρίνο, τρομπέτα (παίζει ο ίδιος ο Michael Mantler), γαλλικό κόρνο, τρομπόνι, τούμπα, και ακόμη sections με βιολιά, βιόλες, βιολοντσέλα και κοντραμπάσο, συν βιμπράφωνο, μαρίμπα, πιάνο (παίζει ο David Helbock) και ηλεκτρικές κιθάρες (πολύ σημαντικός, εδώ, ο ρόλος του Bjarne Roupé, από τα παλαιά δανέζικα γκρουπ EGBA και Alpha Centauri, μα και με συμμετοχή στο “Aura” του Miles Davis, ανάμεσα σε δεκάδες άλλα άλμπουμ).
Έτσι, λοιπόν, εκείνο που τελικά εμφανίζεται στο “Coda – Orchestra Suites” είναι ένα «νέο έργο» συνολικά, αποτελούμενο από πέντε σουίτες, με διάρκειες περί τα δέκα και έντεκα λεπτά η καθεμιά, που ηχούν με συναρπαστικό τρόπο, εμφανίζοντας έναν «κομψό» και λυρικό, από συνθετικής πλευράς, Michael Mantler, με εμφανείς επιρροές από μεγάλο φάσμα της σύγχρονης μουσικής, από το ’60 και μετά (jazz, improv, contemporary music, fusion, progressive rock, chamber music, new classical κ.λπ.), κεντρίζοντας και έλκοντας την προσοχή του ακροατή, όχι με πειραματισμούς, ενορχηστρωτικές ατασθαλίες και «προχωρημένα» patterns, μα με μια βαθιά πρόταση –που προκαλεί και ανασύρει εικόνες, εμφανίζοντας, σε μεγάλο μέρος της, cinematic χαρακτηριστικά– απολύτως γόνιμη και εντελώς συναρπαστική καθ’ όλη την διάρκεια και εξέλιξή της!
Η ηχογράφηση από το Vienna’s Porgy & Bess Studio τον Σεπτέμβριο του 2019 και η μείξη στα γαλλικά Studios La Buissonne είναι αναφοράς.
O αμερικανός πιανίστας Craig Taborn (γενν. το 1970 στο Detroit) είναι ένας ξεχωριστός και σημαντικός μουσικός για την σύγχρονη σκηνή – με τις ιδέες του να μετατρέπονται συνεχώς σε άλμπουμ, διαφορετικά άλμπουμ, που δείχνουν απλώς, πως μπορεί να κινείται με μεγάλη άνεση τόσο εντός, όσο και εκτός ορίων.
Να θυμηθούμε την ηχογράφησή του με τους Junk Magic “Compass Confusion” (2020), τον κοινό δίσκο του με τον συνάδελφό του Vijay Iyer “The Transitory Poems” (2019) την παρουσία του στους σπουδαίους Chris Lightcap’s Bigmouth (ένας από τους δεκάδες σχηματισμούς, με τους οποίους έχει συνεργαστεί) κ.λπ. Καινοτόμος και ρηξικέλευθος, δοκιμάζοντας πολύ με ηλεκτρονικά, σε παράξενες κατευθύνσεις, μα και πιο «κλασικός», όταν το θελήσει, ο Craig Taborn, φιλοδοξεί με κάθε νέα δουλειά του να κάνει την διαφορά.
Κάτι που συμβαίνει και με την τελευταία ηχογράφησή του για την ECM, το εντελώς προσωπικό, πιανιστικό, CD “Shadow Plays”, ένα σόλο-πιάνο άλμπουμ ηχογραφημένο στο Wiener Konzerthaus (της Βιέννης), στις 2 Μαρτίου 2020.
Το άλμπουμ περιλαμβάνει επτά συνθέσεις-αυτοσχεδιασμούς του Taborn, από σχεδόν έξι λεπτά έως και σχεδόν δέκα εννέα (!), με το σετ να περιλαμβάνει ακόμη 17λεπτα και 12λεπτα tracks!
Όπως αντιλαμβάνεστε εδώ έχουμε μια πολύ ιδιαίτερη πρόταση, που θα μπορούσε να θεωρηθεί, κατά μίαν έννοια, και ως συνέχεια του “Avenging Angel” [ECM, 2011], ενός άλλου σόλο-πιάνο CD τού Αμερικανού, που είχε αναδείξει, όσο καλύτερα γινόταν, την συνθετική και αυτοσχεδιαστική πληρότητά του.
Δεινός αυτοσχεδιαστής, που εκμεταλλεύεται όλα τα volumes και τα ηχοχρώματα, από την ησυχία και την θωπεία των πλήκτρων, μέχρι την πλήρη και καταιγιστική πιανιστική έκρηξη, από τα αργά και νωχελικά tempi, μέχρι τα δυναμικά clusters, και από τις ιμπρεσιονιστικές μελωδίες μέχρι τις μινιμαλιστικές και contemporary παρεκτροπές, ο Craig Taborn είναι εδώ για να συνομιλήσει με το κοινό του με πολύ απαιτητικούς όρους – όπως συμβαίνει, εξάλλου, με κάθε σημαίνοντα αυτοσχεδιαστή.
https://www.lifo.gr/culture/music/ecm-records-nees-kyklofories-poy-syndyazoyn-tin-tzaz-istoria-me-tis-syghrones
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου