Ροή
Ο κόσμος μου, που με σαφήνεια κ’ ευκαμψία
προσδιορίζουν και οριοθετούν οι μνήμες, κ’ ένα
απλοϊκό πλέγμα προβλέψεων (μια παρωδία
προσαρμογής του μέλλοντος στα περασμένα),
όχι όμως τ’ όνειρο κ’ η φαντασία
(στοιχεία μου ατίθασα, ανεύθυνα ριγμένα),
ο κόσμος μου, έρμαιο στης τύχης τη μανία,
τέμνει κάθε στιγμή κόσμους άλλους, απ’ τον καθένα
αποσπώντας ό,τι στην πρόβλεψη ή στη μνήμη
δεν ήταν μέσα: το καινούργιο, πάντα πύλη
στο άγνωστο, το από πύλες αποτελούμενο
σε μια πολυδιάστατη διαδοχή, ζύμη
ζωής, απ’ όπου αντλείται η πρώτη ύλη
για τον κόσμο μου, ολοέν ανανεούμενο.
Θα συνεχίσω…
Θα συνεχίσω βήματα σταματημένα
κάπου, ανανεώνοντας τις θέσεις
ανάμεσα στον κόσμο και σε μένα
τα σύμβολα, υποψίες και προθέσεις.
Ανανεώνοντας τις αντιθέσεις,
που ατονούν, και στα συνηθισμένα
πέφτουν, όπως όλα, γρήγορα: σ’ ένα
σωρό από νωθρές διαθέσεις.
Που, αργά, σε μονότονο, ίσο
αίσθημα ξετυλίγονται (γραμμή
με πάνω της πνιγμένη κάθε ορμή)
κ’ έπειτα σε μια τάση ασφυκτική,
για να ξεσπάσουν στην επιταγή
σταματημένα βήματα να συνεχίσω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου