Ζωντανά ηχογραφημένος και βιντεοσκοπημένος στο Αμβούργο τον Μάιο του 1986 – έχοντας ήδη κυκλοφορήσει ένα από τα καλύτερα άλμπουμ στην καριέρα του, το “Stealing Fire” το 1984 – ο ιδιαίτερος αυτός τραγουδοποιός, στρώνει ένα set ολίγον τι κυριλέ folk-rock μπαλάντας, αλλά με μεγάλη επικοινωνιακή δύναμη. Γραφή ποιητική, αλλά με κατεύθυνση προς την κοινωνία και βεβαίως με την προσέγγιση του διανοούμενου, που βλέπει και τέμνει, ο Bruce Cockburn έδειξε και εξακολουθεί να δείχνει πόσο πραγματικά μετράει ως καλλιτέχνης μέσα από τραγούδια όπως το «Νικαράγουα» («Είσαι ό,τι καλύτερο έχουμε/ μην τους αφήσεις να σε σταματήσουν/ Νικαράγουα…», παρά λίγο…), ή το “They call it democracy”, ένα, ας το πούμε, μπροστά από την εποχή του κομμάτι, στο οποίο ο Cockburn τα βάζει με τον τρόπο που λειτουργούσαν τότε, τώρα και πάντα οι… καπιταλιστικές δημοκρατίες (“north, south, east, west/ kill the best and buy the rest”). Σαν σύνθημα για τοίχο μοιάζει…Δεν ξέρω. Βλέποντας αυτό το DVD, το “Full House, Rock Show” [NDR], δεν την καταβρήκα μόνο με την ουσία των τραγουδιών του Cockburn, αλλά και με τη συνολικότερη δόμηση, παρουσία και ενορχήστρωση ενός event (ένα περίεργο κράμα από jazz, folk και soft-rock στοιχεία βγαλμένο από μουσικάρες), που γράφτηκε πριν από 24 χρόνια, αλλά που ακούγεται ολόφρεσκο τώρα. Εξαιρετικό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου