ΚΩΣΤΑΣ ΘΕΟΔΩΡΟΥ Ρουσίλβο

Οι σλαβόφωνοι Μακεδόνες της ελληνικής επικράτειας (που νοιώθουν Έλληνες, παρ’ όλη την περιθωριοποίηση και τις ποικίλες αντιξοότητες – είχα την ευκαιρία να διαπιστώσω την ελληνικότητά τους, προσωπικώς, σ’ ένα ταξίδι μου στη Φλώρινα το καλοκαίρι του ’97, για το οποίο είχα γράψει, τότε, και στο περιοδικό) έχουν την ιστορία τους και τη μουσική τους. Αυτή την ιστορία και αυτήν την μουσική είχε στο νου του ο Κώστας Θεοδώρου (γεννημένος στην Πέλλα, γνωστός μας από τις προσωπικές του δουλειές, από τη συμμετοχή στους Primavera en Salonico κ.ά.), καθώς αποφάσιζε να συνθέσει τη δική του βαλκανική ελεγεία, που ακούει στο όνομα Ρουσίλβο· το όνομα του χωριού του στη γλώσσα των σλαβόφωνων Μακεδόνων, που πλέον έχει ερημώσει. Αξίζει να αντιγράψω ολίγες λεπτομέρειες, που είναι τυπωμένες στο booklet.
Το Ρουσίλβο, για το οποίο η πρώτη ιστορική καταγραφή άγεται στον 15ον αιώνα, βρίσκεται 24 km δυτικά της Έδεσσας και σήμερα λέγεται Ξανθόγεια. Με το τέλος του Εμφυλίου οι περισσότερες γυναίκες του χωριού έμειναν μόνες εφ’ όρου ζωής μια και οι άντρες τους σκοτώθηκαν ή εξορίστηκαν. Από το 1986 έπαψε να κατοικείται κατόπιν μακρόχρονου κοινωνικού αποκλεισμού. Μεγαλωμένος, προφανώς, σ’ έναν τόπο πολιτισμικής διαφορετικότητας, ο Θεοδώρου «πνιγμένος» κι αυτός, όσον αφορά στα πατρογονικά του ακούσματα, από τη σχεδόν εκατόχρονη προπαγάνδα, που ήθελε και εξακολουθεί να θέλει του σλαβόφωνους Έλληνες πολίτες τρίτης διαλογής και ουσιαστικώς ανύπαρκτους, κατορθώνει να δημιουργήσει ένα έργο κόσμημα, στο μάλλον περατωμένο, από αισθητικής πλευράς, τοπίο τής balkan jazz.

Που έγκειται η επιτυχία του Θεοδώρου; Βεβαίως στις συνθέσεις του «Ρουσίλβο» [zen einai productions/ Πανοπτικόν, 2010], αλλά, κυρίως, στη φαεινή του ιδέα να στάξει στο έργο του εξαιρετικής στόχευσης γυναικεία φωνητικά (η Σλάβα Πόπφα Ευδοξία Γεωργίου σε τέσσερα κομμάτια, η Λιζέτα Καλημέρη σε δύο, η Μάρθα Μαυροειδή σε δύο). Από ’κει και κάτω οι συνθέσεις που έχουν, ακόμη και όταν δεν το επιδιώκουν, τον χαρακτήρα του ρέκβιεμ, δονούνται από τα αγέρωχα παιξίματα των καλών μουσικών (Τάκης Φαραζής πιάνο, ακορντεόν, Δήμος Δημητριάδης φλάουτα, σαξόφωνο, Αντώνης Αντωνίου τρομπόνι, Κυριάκος Ταπάκης ούτι, μαντόλα, Παντελής Στόικος τρομπέτα, Κώστας Αναστασιάδης τύμπανα, Κώστας Θεοδώρου κοντραμπάσο, κιθάρα, tabla, φωνή, πιάνο), αλλά κυρίως από την αποφασιστικότητα του Θεοδώρου, να δηλώσει υπερήφανος για τον τόπο του, σπέρνοντας, προσέτι, στα συνθέματά του ατόφιους τους ήχους των ανθρώπων και της φύσης. Εξαιρετικό άλμπουμ.
Επαφή: www.myspace.com/kostastheodorou