λοιπόν υπάρχει μία ταινία με τον Σταυρίδη και τον Φωτόπουλο , στην οποία ο πρώτος είναι συνθέτης κλασσικής μουσικής και ο δεύτερος λαϊκής. Μένουν στην ίδια αυλή μιας φτωχογειτονιμς και έχουν μία τρόπον τινά αντιπαλότητα. Τελικά ο Φωτόπουλος γίνεται μεγάλος και τρανός (και πλούσιος) με τα λαϊκά τραγούδια και βοηθάει και τον Σταυρίδη, ο οποίος καταλήγει να γράφει ένα είδος συμφωνικής- λαϊκής μουσικής. Δεν θυμάμαι τον τίτλο. Ίσως "μπετόβεν και μπουζούκι". Πέρα από τις κινηματογραφικές συμβάσεις και καθότι εκείνες οι ταινίες τελικά αποτύπωναν κάτι από την εποχή, νομίζω ότι επεξηγείται με κάποιον τρόπο η ομοιότητα στο μεγαλεπήβολο των εισαγωγών των παραπάνω τραγουδιών. Νομίζω ότι μερικοί συνθέτες έμπαιναν στο στούντιο έχοντας την αίσθ εηση ότι θα αφήσουν εποχή με ό,τι και αν ηχογραφήσουν, για αυτό και το παράκαναν με γκραντιόζες εισαγωγές και ενορχηστρώσεις. Νομίζω ο Ζαμπέτας έλεγε για έναν μεγάλο μας συνθέτη την ιστορία ότι συνήθιζε να διευθύνει στο studio την λαϊκή ορχήστρα σαν συμφωνική , για να δικαιολογεί και τις αμοιβές του ως διευθυντή ορχήστρας που προβλέποταν στο συμβόλαιο του.
Ο Γιώργος Κοινούσης, αγνός καλλιτέχνης του λαού (δε βάζω τη φράση σε εισαγωγικά, γιατί το πιστεύω), που δισκογραφούσε για τη Zodiac του Αλέξανδρου Πατσιφά (να μη ξεχνιόμαστε), αποδίδει μέσω της εισαγωγής του στο «Όλοι θα ζήσουμε» – τρανή επιτυχία του, το 1973 – τιμή στο «Θα σημάνουν οι καμπάνες» του Μίκη Θεοδωράκη, τραγούδι από τη «Ρωμιοσύνη», που είχε πρωτοβγεί το ’66, αλλά ήταν απαγορευμένο κατά τη διάρκεια της χούντας. Εγώ, έτσι νομίζω. Ας με διαψεύσει ο… Κοινούσης, ή όποιος άλλος.
πολύ ενδιαφέρουσα η σκέψη, μακάρι να υπήρχε κάποιος τρόπος να μας πει και ο Κοινούσης τι συμβαίνει πρόσφατα έβλεπα μία παρουσίαση του σε κάποια εκπομπή (κάποιο μεσημεριανάδικο νομίζω, αλλά το θέμα είχε ενδιαφέρον) νομιζω ότι έχει αφήσει στην άκρη πλέον και τη θρησκοληψία που για χρόνια τον διακατείχε και αντιμετωπίζει ψύχραιμα πλέον και χωρίς αφορισμούς τα χρόνια της δόξας του. συντάσσομαι με τον χαρακτηρισμό αγνός καλλιτέχνης του λαού. ίσως το αγνός να τον οδήγησε και στην στροφή και την απαξίωση του παρελθόντος του από ένα σημείο και μετά.
λοιπόν υπάρχει μία ταινία με τον Σταυρίδη και τον Φωτόπουλο , στην οποία ο πρώτος είναι συνθέτης κλασσικής μουσικής και ο δεύτερος λαϊκής. Μένουν στην ίδια αυλή μιας φτωχογειτονιμς και έχουν μία τρόπον τινά αντιπαλότητα. Τελικά ο Φωτόπουλος γίνεται μεγάλος και τρανός (και πλούσιος) με τα λαϊκά τραγούδια και βοηθάει και τον Σταυρίδη, ο οποίος καταλήγει να γράφει ένα είδος συμφωνικής- λαϊκής μουσικής. Δεν θυμάμαι τον τίτλο. Ίσως "μπετόβεν και μπουζούκι". Πέρα από τις κινηματογραφικές συμβάσεις και καθότι εκείνες οι ταινίες τελικά αποτύπωναν κάτι από την εποχή, νομίζω ότι επεξηγείται με κάποιον τρόπο η ομοιότητα στο μεγαλεπήβολο των εισαγωγών των παραπάνω τραγουδιών. Νομίζω ότι μερικοί συνθέτες έμπαιναν στο στούντιο έχοντας την αίσθ εηση ότι θα αφήσουν εποχή με ό,τι και αν ηχογραφήσουν, για αυτό και το παράκαναν με γκραντιόζες εισαγωγές και ενορχηστρώσεις. Νομίζω ο Ζαμπέτας έλεγε για έναν μεγάλο μας συνθέτη την ιστορία ότι συνήθιζε να διευθύνει στο studio την λαϊκή ορχήστρα σαν συμφωνική , για να δικαιολογεί και τις αμοιβές του ως διευθυντή ορχήστρας που προβλέποταν στο συμβόλαιο του.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Γιώργος Κοινούσης, αγνός καλλιτέχνης του λαού (δε βάζω τη φράση σε εισαγωγικά, γιατί το πιστεύω), που δισκογραφούσε για τη Zodiac του Αλέξανδρου Πατσιφά (να μη ξεχνιόμαστε), αποδίδει μέσω της εισαγωγής του στο «Όλοι θα ζήσουμε» – τρανή επιτυχία του, το 1973 – τιμή στο «Θα σημάνουν οι καμπάνες» του Μίκη Θεοδωράκη, τραγούδι από τη «Ρωμιοσύνη», που είχε πρωτοβγεί το ’66, αλλά ήταν απαγορευμένο κατά τη διάρκεια της χούντας. Εγώ, έτσι νομίζω. Ας με διαψεύσει ο… Κοινούσης, ή όποιος άλλος.
ΑπάντησηΔιαγραφή(Σωστά αυτά που λες Άρη)
πολύ ενδιαφέρουσα η σκέψη,
ΑπάντησηΔιαγραφήμακάρι να υπήρχε κάποιος τρόπος να μας πει και ο Κοινούσης τι συμβαίνει
πρόσφατα έβλεπα μία παρουσίαση του σε κάποια εκπομπή (κάποιο μεσημεριανάδικο νομίζω, αλλά το θέμα είχε ενδιαφέρον)
νομιζω ότι έχει αφήσει στην άκρη πλέον και τη θρησκοληψία που για χρόνια τον διακατείχε και αντιμετωπίζει ψύχραιμα πλέον και χωρίς αφορισμούς τα χρόνια της δόξας του.
συντάσσομαι με τον χαρακτηρισμό αγνός καλλιτέχνης του λαού. ίσως το αγνός να τον οδήγησε και στην στροφή και την απαξίωση του παρελθόντος του από ένα σημείο και μετά.
Kαφάσης,Κοινούσης...μήπως και Κοκκίνου,Ζήνα θα γράφεται σε λίγο ? μπλιάχ !
ΑπάντησηΔιαγραφήsergios
Μπα, για Κοκκίνου δε νομίζω... Για Πάνο Κόκκινο όμως – άμα θέλεις – κοίτα εδώ... http://is.gd/hyimH
ΑπάντησηΔιαγραφή