Τρίτη 14 Φεβρουαρίου 2012

STRESS ξέχασες κιόλας τη ζωή σου

Μερικά γνωστά, ή περίπου γνωστά πράγματα. Οι Stress υπήρξαν ένα από τα πρωταρχικά ελληνικά punk συγκροτήματα, αφού σχηματίστηκαν, στην Αθήνα, το 1980· είναι τόσο παλαιοί δηλαδή όσο σχεδόν και οι Παρθενογένεσις (που είχαν ανοίξει το χορό, αφού σχηματίστηκαν τον Ιανουάριο του 1979), αλλά όχι παλαιότεροι από τους Vavoura Band, που ηχογράφησαν το πρώτο punk τραγούδι στην Ελλάδα, το “Vana G. Vanna” (1980). Ακόμη, ήταν από τους πρώτους που χρησιμοποίησαν (μαζί με τον αγγλικό) και τον ελληνικό στίχο στα τραγούδια τους (κυρίως αυτόν δηλαδή), εγκαινιάζοντας κατά μίαν έννοια την ελληνόφωνη εκδοχή του εντόπιου punk, άρα και την αμεσότητά του.
Είχα παρακολουθήσει τους Stress –όπως και διάφορα άλλα ομοειδή σχήματα της εποχής– σε live στην Πάτρα και την Αθήνα, ενώ είχα αγοράσει στην ώρα τους τόσο τη συλλογή Διατάραξη Κοινής Ησυχίας [Enigma, 1984] στην οποία συμμετείχαν με δυο τραγούδια (πλέον δεν την έχω), όσο και το LP τους Ο Ήχος της Ανασφάλειας [Ανεξάρτητη Παραγωγή, 1985], το οποίον και διατηρώ ακόμη στη δισκοθήκη ως μνημείο της νεότητός μου, μιας και το είχα αγοράσει... εν καμίνω. (Τον Ήχο της Ανασφάλειας ΙΙ που είχε βγει από την Wipe Οut! δεν τον απέκτησα ποτέ, καθότι τα μουσικά μου γούστα, το ’92, ήταν πια διαφορετικά). Έτσι λοιπόν, και με αφορμή την πρόσφατη κυκλοφορία δύο 45αριών των Stress από την B-Otherside, είπα να ξανακούσω μετά από 25 χρόνια (πάνω-κάτω) εκείνο το παλαιό LP, προκειμένου να ξαναμπώ στο πνεύμα, ανακαλώντας ταυτοχρόνως ό,τι ήταν δυνατόν από την εποχή. Φυσικά, από εδώ, τώρα, δεν πρόκειται να παρελάσουν αναμνήσεις (δεν μ’ ενδιαφέρει κάτι τέτοιο)· απλώς, οι αναμνήσεις θα συνδεθούν με το σήμερα, προκειμένου να βγει κάποιο συμπέρασμα.Οι Stress (αφού γι’ αυτούς μιλάμε τώρα), ήταν ένα απολύτως αυθόρμητο συγκρότημα. Τούτο σημαίνει πως ενώ είχαν τη δυνατότητα, ως γκρουπ, να φτιάξουν «ωραιότερα» τραγούδια (αν την έψαχναν παραπάνω δηλαδή, καθότι ως μουσικοί δεν ήταν αμελητέοι), εκείνοι προτίμησαν να μη νερώσουν την πρώτη-πρώτη έμπνευση, καταγράφοντας –ως ένα γνήσιο και απέριττο punk γκρουπ που ήταν–, το αρχικό και αμόλυντο αίσθημα. Τους θυμάμαι στα live πόσο ταγμένοι και αποφασισμένοι πάταγαν επί σκηνής, και παρότι δεν καταλάβαινες γρι απ’ ό,τι έλεγαν (έφταιγαν οι χώροι, ο κακός ήχος, ο τρόπος που στρίμωχναν τις ελληνικές λέξεις ανάμεσα στα μέτρα – πολλές εκ των οποίων ήταν φαγωμένες ή παρατονισμένες, προκειμένου να μπορέσει, με κάποιον τρόπο, να ειπωθούν) εντούτοις σου άφηναν ακεραία την αίσθηση της αγνότητας και της αυθεντικότητας, που οφείλει να έχει κάθε punk συγκρότημα, πριν μετατραπεί σε εμπόρευμα. Ακριβώς γι’ αυτό το λόγο –κι επειδή οι Stress ήταν με την καλή έννοια χύμα, δίχως να νοιάζονται για πολλά-πολλά–, πέτυχαν να επηρεάσουν, βαθειά, όμορες ομάδες (ας πούμε τους Panx Romana). Κι αν οι αναμνήσεις παραμένουν σχετικώς θολές, με την ουσία τους καταγεγραμμένη πάντως στο προσωπικό συνειδητό, υπάρχει ο Ήχος της Ανασφάλειας, το LP, που επιβεβαιώνει πολλά από τα λεχθέντα.
Αρχικώς, κάτι που δε νομίζω να παρατηρείται σε κανέναν άλλο δίσκο ελληνικού συγκροτήματος. Ένα άλμπουμ με τρεις(!) track lists (άλλη στο εξώφυλλο, άλλη στα labels και άλλη ακούς) και με μεταφρασμένο το όνομα του γκρουπ στην ετικέτα –Άγχος αντί Stress. Τι φανερώνει αυτό; Μα την εντελώς ερασιτεχνική αντίληψη με την οποία δρούσε το συγκρότημα. Όλα δημιουργούνταν πάνω στο βράσιμο, με το τώρα να διαφοροποιείται από το χθες… κι από το αύριο. Έπειτα, ήταν τα τραγούδια – στο γνωστό, ρομαντικό κατά βάθος, καταγγελτικό στιχουργικό στυλ, που έδιναν στίγμα από το πρώτο μέτρο (Αθήνα, Άγχος, 1984… παρά κάτι, Στρατιώτης, Περιθωριακός, Υποκριτές, Άβουλο ον). Εκεί, στο άλμπουμ, η λογοκριμένη Γενοκτονία (ακουγόταν μόνον η αρχή και το τέλος της, με όλο το υπόλοιπο τραγούδι κενό), το instro Ινδιάνικο, κι ένα τραγούδι που μέτρησε στην εποχή του, η Λέρος.
Προσωπικώς και κάπου εκεί, λίγο μετά τα μέσα του ’80 δηλαδή, σταμάτησα να έχω πολλά-πολλά με τη «ζωντανή» σκηνή, που αγρίευε ακόμη περισσότερο απ’ όσο άντεχα, παρότι στην πορεία αγόρασα τα πρώτα LP των Panx Romana και Γενιά του Χάους (κατά τη γνώμη μου πρόκειται για τα δύο καλύτερα του greek punk), κάτι των Γκούλαγκ και των Αντί, ένα των Αντίδραση και ίσως μερικά ακόμη· περισσότερο για ακαδημαϊκούς λόγους.
Κι ενώ τα λέμε αυτά, ας πούμε και λίγα λόγια για τα 7ιντσα “Athens Burning” (τίτλος που αφορά, υποθέτω, στο 1980 και στα θύματα της τότε αστυνομικής βίας, τον Κουμή και την Κανελλοπούλου) που έδωσαν αφορμή γι’ αυτή τη μικρή αναδίφηση.
Ρίχνοντας λοιπόν στο πικάπ την Side A, από το “Athens Burning I” [B-Otherside, 500 αντίτυπα] και ακούγοντας το φερώνυμο αγγλόφωνο (rec. 1-2/1983) και το “Devil driver” (rec. 12/1982) επιβεβαιώνω εκείνο που έγραψα στην αρχή, πως οι Stress ήταν ένα δυνατό γκρουπ, που θα μπορούσε να διαπρέψει με άνεση και σε πιο… έντεχνα χωράφια. Με τις κιθάρες να λαλάνε, και το rhythm section να σκίζεται, τα δύο κομμάτια (και ιδίως το “Devil driver”, που μου θυμίζει πιο αυθάδεις Reporters) είναι ωραία δείγματα new-wave/punk, που θα μπορούσε κάλλιστα να είχαν βρει στέγη στην Creep Records. Στη Side B υπάρχουν τρία ελληνόφωνα κομμάτια (rec.1-2/1983), τα γνωστά από το LP «Χαφιές» και «Περιθωριακός» (που εδώ μου αρέσουν περισσότερο – ιδίως ο «Περιθωριακός» με την κιθαριστική φρασιολογία του Λούη Κοντούλη να υπερβαίνει τα πλαίσια του χώρου) και το «Ξέχασες κιόλας τη ζωή σου» (στη θεματική του «Άγχους»).
Το “Athens Burning II” [B-Otherside, 500 αντίτυπα] ξεκινά με δύο κομμάτια που τ’ ακούμε και στο άλμπουμ (γραμμένα στο διάστημα 1-2/1983), τον «Στρατιώτη» και το «Ινδιάνικο». Για το δεύτερο έχω τη γνώμη πως είναι ένα δυνατό instro, και πως αν έβγαινε τότε σε 45άρι, με πρώτη πλευρά το “Devil driver”, τώρα θα μιλούσαμε για κάτι άλλο (με αυταπόδεικτο ιστορικό βάρος). Το «Φόβος» που ανοίγει τη B Side (rec.3-4/1985) προέρχεται, και αυτό, από την εποχή του μεγάλου δίσκου και όπως το ακούω εδώ είναι πάλι προτιμότερο. Το έσχατο «Σκέψου πριν είναι αργά» (rec.1-2/1983) είναι ένα ακόμη πυρωμένο track, πάνω στο οποίο απλώνεται το τετράστιχο «Μην κοιτάς που σου γελούν/ αύριο πάλι θα σε πατούν/ πιέσεις, υποσχέσεις/ ψεύτικες διαπραγματεύσεις».
«Αθήνα, Ελλάδα, και Stress...», όπως ακούγεται να λέει από ραδιοφωνική εκπομπή της εποχής (την Χωρίς Περιστροφές;) και ο Αργύρης Ζήλος…

34 σχόλια:

  1. τι αθηνα ρε φωντα οι στρες ηταν απο την αργυρουπολη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ε καλά, δε θα γράψω τώρα και το οικοδομικό τετράγωνο…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Μας γύρισες πίσω στο χρόνο...γειά σου Φώντα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. φωντα οι κόπιες οι δικές μου των σινκλς αν και παιζουν τέλεια,είναι τίγκα στα scuffs,οι δικές σου;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Τις ξανακοίταξα. Δεν παρατήρησα κάτι ιδιαίτερο. Στο Ι ίσως να υπάρχει κάτι παραπάνω, αλλά μπορεί να είναι κι από ’μένα, αφού το άκουσα καμμιά 20αριά φορές.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. αυτά ήτανε γκρουπ ρεεεε!!!!και αληθινή,γνησια μουσική έπαιζαν και κότσια είχαν και δεν προσκύναγαν κανένα κατεστημένο,όχι σαν τα σημερινά.Πάντα το πανκ έβγαζε τα κάστανα από την φωτιά στον πολιτικό στίχο...Γενιά του Χάους,Stress,Αδιέξοδο για μένα η χρυσή τριάς.Αλήθεια Φώντα θυμάσαι ένα φοβερό πατρινό πανκ γκρουπ μέσα 80,τους όρα Μηδέν με ένα σινγκλάκι με τον στίχο-θάνατος στους ποιητές,που τα σκατά τα κάνουν ήλιο και θάλασσα-;
    και μία απορία επειδή δεν έχω την πρωτη εκδοση του ήχου της ανασφάλειας,έχω το ΙΙ,μπορείς να μου πεις αν η εκτέλεση του περιθωριακού-αν θυμασαι βέβαια-είναι η ίδια με αυτήν του καινούργιου σινγκλ;νομίζω πως όχι.ευχαριστώ.
    Ι.Τζόνσον

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. οι γκούλαγκ ήταν όντως πολύ καλοί,το στην αυλή των θεαμάτων ήταν διαμάντι,οι αντίδραση στάθηκαν κακή επιρροή στο ελληνικό πανκ γιατί μέσω αυτών εισήχθη το hardcore/metal στον ήχο των μετέπειτα πανκ γκρούπ,κανοντας τα να είναι σκέτη βαβούρα αργότερα την δεκαετία του 90.Εξαίρεση αποτελούν οι αρνητική στάση-ή αλλιώς αρνητική στύση,όπως τους έβριζαν οι πανκς στις αρχές του 90 λόγω κάποιων σεξιστικών σχολίων,που είχαν κάνει σε ένα φανζιν-για όσους θυμούνται.
    Μας χρωστάς φώντα ένα αφιερωμα παντως στο ελληνικό πανκ του 80 αφού στο βιβλίο σου σταμάταγες στο 1982-να μου πεις βέβαια τι να πρωτοπρολάβεις.Εύγε πάντως για την σημερινή ανάρτηση.
    Ι.Τζόνσον
    Υ.Γ.τα συγκεκριμένα πάντως γκρουπ αποτελούν κατι παραπάνω από θρύλους στις γενιές των σημερινών 15αρηδων και 20άρηδων.το Λέρος και Μπασταρδοκρατία δεν υπάρχει πιτσιρικάς που να μην το γνωρίζει.τα σινκλάκια των στρες και ο δίσκος των αντι εξαντλήθηκαν σε ελάχιστες μέρες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Τους θυμάμαι τους Όρα Μηδέν. Τους είχα δει live, ενώ είχα αγοράσει και το δισκάκι τους, που είχε κυκλοφορήσει με κάποιο τεύχος του Rollin’ Under. Πριν απ’ αυτούς στην Πάτρα υπήρχαν το Ψάθινο Καρότο και οι SS Party. Άκου εδώ…

    http://www.youtube.com/watch?v=DpbdEMpXiAE

    Οι δύο «περιθωριακοί» των Stress δεν έχουν καμμία σχέση. Η εκτέλεση στο 45άρι είναι κατ’ εμέ ανώτερη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Sionj: ωραιο το ποστ για τους Stress αλλα τι ηθελες και ειπες ''Ζηλος'' στο τελος ρε Φωντα,χαλαστηκα εντελως!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Δεν το είπα εγώ… αντίζηλε, ο δίσκος το λέει. Αλλά και πάλι, που είναι το πρόβλημα;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. σωστός.το περιθωριακός στο σινγκλάκι είναι κατα πολύ ανώτερο,καμμία σχέση
    Ι.Τζόνσον

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. "αλλά όχι παλαιότεροι από τους Vavoura Band, που ηχογράφησαν το πρώτο punk τραγούδι στην Ελλάδα, το “Vana G. Vanna” (1980)."
    Αγαπητέ μου, οι Vavoura Band είχαν τόση σχέση με το πανκ όση το τζατζίκι με το χαβιάρι. Έπαιζαν χαρντ ροκ και γενικώς ήταν εχθρικοί προς το πανκ σαν τους περισσότερους "παλαιοροκάδες". Τόσο ο Τζώννυ Άλεξ που δημιουργούσε και σχετικά προβληματάκια σε πανκ γκρουπ, όσο και ο Δρόλαπας ο οποίος σαν μέλος των Ταξιαρχιών δεν είχε και τις καλύτερες σχέσεις με τους πάνκηδες.
    Εν ολίγοις το πρώτο ελληνικό πανκ single ήταν το "Nightmare" των Magic De Spell όπως γνωρίζουν όσοι θυμούνται την εποχή. Το single των Vavoura Band δεν μπορεί με τίποτα να θεωρηθεί πανκ -μάς κουφάνατε πάλι αγαπητέ!

    Φιλικά
    Ισίδωρος Σ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Άσε τα τζατζίκια, τα χαβιάρια και τους Magic De Spell και διάβασε για τους CC Blues King και την προϊστορία του punk στην Ελλάδα…

    http://www.mattbarrett.net/music/ccbluesking/theband.htm

    Εκεί θα δεις να αναφέρεται και το εξής:
    “Though the Vavoura Band is credited with being the first punk group in Greece you could go back to 1970-72 to give CC Blues King that title, except they were not entirely punk”.
    Φυσικά, τα περί punk και Vavoura Band δεν τα λέω επειδή τα λέει ο Matt Barrett, αλλά επειδή έχω αυτιά κι ακούω.

    Εγώ έγραψα για το “Vana G. Vanna” πως είναι punk τραγούδι και όχι για όλο το 45άρι.

    Κι εν πάση περιπτώσει όποιος θέλει ακούει το τραγούδι και λέει τη γνώμη του….

    http://www.youtube.com/watch?v=HUYYY44pbMA

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Αμαν ! Punks not dead Φώντα.Σου τη πέσανε αμέσως.Ρε τι ειναι αυτο το πράμα στην Ελλάδα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Το οτι θεωρεί κάποιος τους Vavoura πανκ συγκρότημα είναι αστεία άποψη.
    Αν θέλεις να είσαι έγκυρος, φρόντισε να διαβάσεις τι λένε οι ίδιοι οι Stress και τα λοιπά συγκροτήματα του χώρου περί των πανκ συγκροτημάτων εκείνης της εποχής, εκτός αν θεωρείς οτι οι απέξω ξέρουν καλύτερα τα πράγματα από αυτούς που τα δημιούργησαν:

    "Κ: Τα πρώτα πανκ συγκροτήματα ήταν οι Homicide και οι Magic De Spell.
    Γ: Και οι Dark Shadows που έπαιζαν το '80 στο Σπόρτιγκ με τον Πουλικάκο και τον Σιδηρόπουλο. Νομίζω παίζανε ρέγγε-πανκ. Οι Magic De Spell είχαν βγάλει το πρώτο πανκ σιγκλάκι στην ελλάδα. Αυτοί ήταν οι πρωτοπόροι της κίνησης."
    http://punkingreece.blogspot.com/2009/10/hi-fi-85-stress.html

    Αυτιά έχεις και ακούς και σου φαίνεται πανκ το συγκεκριμένο κομμάτι;

    Πανκ είναι το είδος κινήματος/μουσικής το οποίο καθορίζεται πρώτιστα από την κοινωνική διάσταση των στίχων του και από την προσπάθεια επιστροφής στο αρχέγονο ροκ εν ρολ -κάνω λάθος; Αν τώρα εσύ πιστεύεις οτι ένα τραγούδι χαβαλές για τις τζιβάνες και τις φούντες έχει κάποια κοινωνική διάσταση κι αν θεωρείς οτι ένα τραγούδι με σόλο κιθάρας (πράγμα καταδικαστέο για τους πάνκηδες της πρώτης γενιάς) είναι πανκ -τι να πω; Θα υπενθυμίσω απλώς αυτό που ρώταγε ο Τζώννυ Ρόττεν στην αμερικάνικη περιοδεία των Sex Pistols απευθυνόμενος σε ένα ροκ ακροατήριο: "Δεν έχετε λεφτά να πάτε για κούρεμα;"

    Υ.Γ.: Δεν την πέφτω σε κανέναν, αλλά έχω δει οτι σε διάφορα ποστ του συγκεκριμένου μπλογκ γίνονται τεράστιες συζητήσεις περί του αν η τάδε μουσική συνεργασία έγινε το 1972 ή το 1973, θεωρώ λοιπόν οτι αν κόπτεστε τόσο για πράγματα επουσιώδη θα πρέπει να είσαστε πιο προσεκτικός στα ουσιώδη.

    Ισίδωρος Σ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Δε ξέρω τι έλεγαν τότε οι Stress κι ούτε με πολυ-απασχολεί. Δεν έχω διαβάσει κάποια συνέντευξή τους.
    Ξέρεις, εγώ έχω κι ένα πρόβλημα μ’ αυτά που λένε κάποιοι. Καλύτερα ν’ ακούω τα τραγούδια, γιατί άμα ανοίγουν το στόμα τους θέλεις καλάθια για να μαζεύεις τα… έπεα πτερόεντα.
    Και πάντα οι απ’ έξω βλέπουν καλύτερα. Πιο πολύ εμπιστεύομαι δηλαδή σε μια κρίση του τον Matt Barrett, που παίζει rock 40 και βάλε χρόνια, παρά ένα συγκροτηματάκι της γειτονιάς (δεν εννοώ τους Stress), που ξαφνικά ανακαλύπτει το punk και δεν έχει ακούσει Dylan. Για να μην πω ούτε Iggy Pop και New York Dolls, το μαλλί των οποίων έφθανε μέχρι τον αστράγαλο. Μήπως θα τους ήθελε κι αυτούς κουρεμένους ο Johnny Rotten και δίχως κιθαριστικά σόλι;
    Και όσον αφορά στα περί κοινωνικού στίχου που λες, ένα ωραίο τραγούδι για τα ναρκωτικά είναι πάντα ένα κοινωνικό τραγούδι. Απεναντίας ένα κακό τραγούδι που τα χώνει στην εξουσία δίχως να ξέρει γιατί, είναι για μένα καρικατούρα.
    Σιγά, τώρα, τα μεγάλα κοινωνικά τραγούδια των Magic De Spell…

    Και το ξαναλέω, γιατί επιμένεις. Εγώ δεν είπα ότι οι Vavoura Band ήταν ένα punk συγκρότημα, αλλά πως το “Vana G. Vanna” είναι ένα punk τραγούδι. Όποιος έχει αυτιά και καθαρό μυαλό ακούει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Εντάξει -το μη σε απασχολεί τι λένε οι διαμορφωτές μιας κατάστασης (στη συγκεκριμένη περίπτωση τα ελληνικά πανκ συγκροτήματα) για την συγκεκριμένη κατάσταση, το βρίσκω επιεικώς απαράδεκτο, αλλά είναι δικαίωμά σου.
    Το να θεωρείς οτι κάποιος εκτός σκηνής είναι πιο έγκυρος από αυτόν που βρίσκεται εντός, ΣΤΟΝ ΤΟΜΕΑ ΤΩΝ ΕΜΠΕΙΡΙΩΝ το θεωρώ αχαρακτήριστα πατερναλιστικό. Το "πάντα οι απ΄έξω βλέπουν καλύτερα" δεν ισχύει (όπως και κάθε γενίκευση).

    Οι New York Dolls ήταν προγενέστεροι των Pistols άρα δεν μπορύμε να τους θεωρήσουμε πανκ, εφόσον το συγκεκριμένο κίνημα δημιουργήθηκε αργότερα. Ο Iggy Pop επίσης ποτέ δεν έπαιξε πανκ -μην τα μπερδεύεις.
    Η αναφορά του Ρόττεν πήγαινε καθαρά στα άτομα που παρακολουθούσαν τη συναυλία, δεν ήταν κομμωτής ο άνθρωπος για να έχει άποψη περί του πώς πρέπει να κουρεύεται ο πάσα ένας!

    Το ωραίο, στιχουργικά, τραγούδι για τα ναρκωτικά ήταν αυτό που έλεγε "εδώ η τζιβάνα, εκεί η τζιβάνα"; Τι να πω...

    Κάνεις το λάθος να συγχέεις την ποιότητα ενός συγκροτήματος σε σχέση με το μουσικό είδος στο οποίο εντάσσεται. Τι θα πει "σιγά τα κοινωνικά μηνύματα των Magic De Spell"; Και οι Exploited ταγουδάγανε "Sid Vicious was innocent" σιγά το σπουδαίο κοινωνικό μήνυμα βεβαίως, αλλά αυτό δεν πάει να πει οτι δεν ήταν πανκ συγκρότημα οι άνθρωποι!

    Οι δε MDS έβγαλαν ΜΟΝΟ ΕΝΑ πανκ single και μετά έπαιξαν διαφορετικά πράγματα -αυτό δεν σημαίνει οτι επειδή, για παράδειγμα, στη δεκαετία του '90 διασκευάζανε τον "πιο καλό το μαθητή" δεν έπαιξαν πανκ το ΄80!

    Και για να τελειώνουμε -αν το συγκεκριμένο τραγούδι των Vavoura ήταν πανκ, τότε τι είναι ο πρώτος δίσκος των Μotorhead;Καραπάνκ;

    Ι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Έγραψα ακριβώς πως «δε ξέρω τι έλεγαν τότε οι Stress κι ούτε με πολυ-απασχολεί». Δε σημαίνει αυτό ότι αδιαφορώ, αλλά ότι δεν με πολύ-απασχολεί. Δεν με πολυ-απασχολεί τι γνώμη έχει ο Γιωργάκης για τον… σοσιαλισμό, βλέπω από τον τρόπο που πολιτεύεται και κρίνω. Δεν την καταλαβαίνεις τη διαφορά – δεν πειράζει. Πάμε παρακάτω.

    Φυσικά και θεωρώ πιο έγκυρο – έτσι συμβαίνει πολλές φορές, όχι πάντα – κάποιον που είναι έξω από τη δρώσα σκηνή αλλά τη μελετάει και την παρακολουθεί, από κάποιο μουσικό που μπορεί να είναι δρων αλλά να μην ξεχωρίζει την ήρα από το στάρι. Σε τελευταία ανάλυση τα βιβλία που έχουν ζουμί κι εξηγούν μερικά πράγματα δεν τα γράφουν οι μουσικοί –είναι άλλος ο ρόλος τους– αλλά εκείνοι που μελετούν κι έχουν διαβάσει· που γνωρίζουν, ας πούμε, το ρόλο των «καταστασιακών» στη γέννηση του british punk.

    Για τους New York Dolls, για τον Iggy, ακόμη και για τους Hawkwind (που είχαν επηρεάσει τους Vavoura Band) υπάρχει ο όρος protopunk. Δεν τον έχεις ακούσει; Κι αυτό που λες ότι ο Iggy «ποτέ δεν έπαιξε πανκ», είναι εντελώς αχαρακτήριστο. Αν δεν έπαιξε punk ο άνθρωπος που το εφηύρε (μην το πάρει τοις μετρητοίς το «εφηύρε»), τότε ποιοι έπαιξαν; Οι Magic De Spell;
    Αλλά δε θέλω να μιλήσω τώρα για τους Magic De Spell, ούτε να πω αν ήταν ή δεν ήταν punk. Και δε μ’ ενοχλεί ότι τραγούδησαν Ζαμπέτα, απεναντίας. Για μένα, και δε θέλω να το συνεχίσω, όταν εγκατέλειψαν τα περί «πανκ», έδωσαν και την καλύτερη δουλειά τους (αναφέρομαι στο “Cpt Blind” βασικά).

    Εγώ δεν είπα ότι σε μια μουσική σκηνή, π.χ. στο πανκ, εντάσσονται μόνο τα «διαμάντια» - μη βάζεις στο στόμα μου κάτι που ούτε το ανέφερα, ούτε το υπονόησα. Φυσικά εντάσσονται και τα «σκουπίδια». Πρέπει, όμως, να έχει κάποιος το αισθητήριο, ώστε να ξεχωρίζει τα μεν από τα δε.

    Για τον Rotten μην πιάσουμε τη κουβέντα. Ο άνθρωπος ήταν τσιράκι του McLaren, όπως και οι Pistols γενικώς. Στην αρχή δεν καταλάβαιναν τι τους γινότανε. Ο McLaren τους έφτιαξε ως προέκταση της μπουτίκ του, που την ονόμαζε Sex, τοποθετώντας τους ακριβώς σ’ εκείνο το σημείο που θα μπορούσε να πετύχουν· δηλ. πέραν από τους Stranglers (που αφορούσαν όσους καταλάβαιναν από μουσική) και τους Clash (τους διανοούμενους, ας τους πούμε έτσι, του κινήματος).

    Για δε τους Motorhead όσοι δεν καταλαβαίνουν ότι είχαν στοιχεία punk, τα οποία ανακάτεψαν με τα «μεταλλικά», φτιάχνοντας το δικό τους ιδίωμα, τι να πω… ; Ώρες-ώρες φθάνουμε στο σημείο να μην μπορούμε να συνεννοηθούμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Νομίζω ότι το punk όταν απεξαρτήθηκε από τα κολλήματα του τύπου "είναι δεν είναι punk;" "το εγκρίνουμε ή όχι;" κλπ μετεξελίχθηκε σε πολύ σπουδαία πράγματα, που είτε διατήρησαν μέρος αυτού, είτε απώλεσαν πλήρως τον punk χαρακτήρα τους.
    Αντίθετα στις περιπτώσεις που έμεινε "κολλημένο" και δογματικό, μάλλον κατάντησε γραφικό και χωρίς πολύ αξία.
    Το Vanna G.Vanna προσωπικά το ακούω και γελάω όντως. Όμως γιατί να μην παραδεχτούμε ότι είναι ένα punk τραγούδι; Σιγά το γεγονός, πια! Οι τύποι είχανε ακούσει πανκ προφανώς, ροκενρολ παίζανε ούτως ή άλλως, μπάφους πίνανε και αυτό τους απασχολούσε (μια χαρά κοινωνικό γεγονός το βρίσκω εγώ) και σκαρώσανε ένα πανκ τραγούδι στο πνεύμα των καιρών. Δεύτερο δεν σκαρώσανε. Έτυχε να είναι και οι πρώτοι εντός συνόρων (από ότι διαπιστώνω τώρα, δεν το είχα σκεφτεί ποτέ).
    Εκτός και αν ενοχλεί η μετέπειτα τηλεκωμική περσόνα του Βαβούρα και "δεν κάνει" να του αναγνωρίσουμε πανκ ιδιότητα. Εμένα προσωπικά δεν με ενοχλεί καθόλου. Ο Captain Sensible νομίζω πιο πολύ ξεφτυλίστηκε από τον Βαβούρα και ας μην του βάραγε καρπαζιές στη φαλάκρα ο Ζουγανέλης. Να το διαγράψουμε το πανκ ιστορικό του και αυτουνού;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Ενταξει το τραγουδι των Vavoura θυμιζει ηχητικα Punk αλλα μαλλον κατα λαθος πιο πολυ σαν Hawkwind/Pink Fairies/Motorhead ειναι(κανενας δεν ηταν αμιγως Punk)επισης να επισημανω οτι λογο του λαθους/φτωχου ηχητικου εξοπλισμου/καταρτισης (πως τα παιζω ετσι στα χερια τα γαμημενα τα διπολα!) πολλα γκρουπ και συνηθως πιο σκληρης κατευθηνσης ειχαν αυτο τον κατα λαθος Punk ηχο,οι Βαβουρες δε μου φαινοταν και τοσο εξυπνοι ωστε να κατσουν να πουν ''τωρα θα γραψουμε ενα Punk τραγουδι'' ,λιγο η τεχνικη κουλαμαρα,λιγο ο χαζος χαβαλες και καπως ετσι προεκυψε αυτο,απ'την αλλη βεβαια τα πιο σπουδαια πραματα στο Rock n Roll εχουν προκυψει τυχαια και οχι βαση σχεδιου οποτε....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Χωρίς να θέλω πάρω "κάποια" θέση, κάνω μόνο μία επισήμανση σχετικά με το σχόλιο του Ισίδωρου "...εκτός αν θεωρείς οτι οι απέξω ξέρουν καλύτερα τα πράγματα από αυτούς που τα δημιούργησαν..." που πορφανώς αναφέρεται στον Matt Barrett. O Barrett ή Matt Econopouly ήταν ελληνοαμερικάνος (Οικονομόπουλος το όνομα), όντας στην Ελλάδα σπούδαζε στην ACS στην Αγ. Παρασκευή. Παρακολουθούσε (και συνεχίζει) την ελληνική τότε "rock" σκηνή, και ήταν φιλικά προσκείμενους με τους Morka, Πελομα, Socrates...και άλλωστε έπαιζε σε μπάντες στην Ελλάδα από το 68 ως το 74 που πήγε στην Αμερική. Ο Vavouras ήταν και αυτός στην ACS και ένα φεγγάρι "έπαιξε" με τον Barrett. Θεωρώ ότι ο Matt έχει ένα λόγο με βαρύτητα γιατί όχι μόνο ασχολήθηκε (σαν μουσικός, ακροατής αλλά και σαν "μελετητής") με την ελληνική σκηνή αλλά και γιατί γνώριζε και την ξένη σκηνή της περιόδου...ίσως καλύερα από πολλούς έλληνες και μπορούσε να κρίνει και συγκρίνει. Και έτσι μπορεί να έχει μια τεκμηριωμένη άποψη. Θέλω να πω δηλ. ότι δεν είναι ένα από τους "απέξω".

    Νικος Καρ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Αγαπητέ κύριε Τρούσα, ειλικρινά αδυνατώ να καταλάβω τα επιχειρήματά σας. Αδυνατώ ας πούμε να καταλάβω τη διαφορά του «δε με πολύ-απασχολεί» από το «αδιαφορώ». Το τι έλεγαν οι Stress σας το έγραψα –πώς δεν το ξέρετε λοιπόν; Ο συσχετισμός με τον Γιωργάκη και τον σοσιαλισμό που κολλάει; Όπως δηλαδή ο Γιωργάκης ήταν παραμύθι σοσιαλιστής έτσι και οι Stress ήταν παραμύθι πάνκηδες εξ ου και δεν σας απασχολούν οι απόψεις τους; Ή το συγκεκριμένο συγκρότημα ήταν, κατά τη γνώμη σας, αναρμόδιο να μιλήσει για την πανκ ελληνική σκηνή αλλά είναι αρμόδιος κάποιος ξένος;
    Το να θεωρείτε πιο έγκυρο κάποιον απ΄έξω κι όχι αυτούς που ζούσαν τα πράγματα από μέσα, ειδικά για μια πολύ απομονωμένη σκηνή όπως αυτή της ελληνικής πανκ, μου φαίνεται τουλάχιστον περίεργο. Σαφώς και υπάρχει υποκειμενικότητα στις απόψεις των συμμετεχόντων σε μια κατάσταση αλλά στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν νομίζω ότι οι Stress ήταν κολλητοί με τους MDS και αποφάσισαν να τους αναγορεύσουν ως το πρώτο συγκρότημα που ηχογράφησε πανκ! Αυτά τα περί καταστασιακών στο αγγλικό πανκ δεν είναι και τόσο σοβαρά πάντως –ο ΜακΛάρεν είχε κάποια συμμετοχή στον Μάη του ’68 και δήλωνε μετά καταστασιακός αλλά δεν εφάρμοσε τίποτα σχετικό με τις σιτουεσιονιστικές θεωρίες στην περίπτωση της διαχείρισης των Πίστολς. Εκτός αν θεωρήσουμε το εξώφυλλο του Never Mind με τα κομμένα γράμματα εφημερίδων καταστασιακό μανιφέστο –πράγμα που μου φαίνεται τραβηγμένο. Κι αφού σας αρέσει να ανατρέχετε σε δημοσιογραφικές αναφορές, σας προτείνω το Pretty Vacant: A history of Punk του Phil Strongman για να μη νομίζετε ότι τα βγάζω από το κεφάλι μου όσα γράφω.
    I.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. (συνέχεια)
    Δηλώνω άσχετος αναφορικά με τις επιρροές των Vavoura Band αλλά έχω μια απορία: προσπάθησα να σας εξηγήσω ότι ένα χαρντ ροκ συγκρότημα ΑΠΟΚΛΕΙΟΤΑΝ να παίξει πανκ καθώς ανάμεσα σε αυτά τα δυο είδη υπήρχε «έχθρα». Για να το κάνω πιο απτό χρησιμοποίησα τη ρήση του Ρόττεν. Μου φέρατε σαν παραδείγματα μαλλιάδων τους New York Dolls και τον Iggy (άσχετα παραδείγματα όπως σας εξήγησα παραπάνω) και τώρα μου λέτε ότι αυτοί δεν ήταν πανκ (άρα παραδέχεστε το άσχετο των παραδειγμάτων σας) αλλά protopunk!!! Ο όρος όμως αυτός είναι ένα δημοσιογραφικό εύρημα, ενώ το πανκ ήταν ένα μουσικό και κοινωνικό κίνημα. Δηλαδή δεν μπορώ να φανταστώ τον Τζέι Τζέι Γιοχάνσεν να κυκλοφορεί λέγοντας «είμαι πρωτοπάνκ» αλλά θυμάμαι ακόμα τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων με τίτλους του τύπου «οι πανκ τα σπάνε». Εν ολίγοις, προσπαθείτε να πάτε συνεχώς την κουβέντα αλλού –και δεν καταλαβαίνω για ποιο λόγο το κάνετε. Ο Iggy Pop, θα ήθελα να σας πληροφορήσω ότι έπαιζε glam rock άντε και garage rock αλλά το πανκ ούτε που το πλησίασε. Έχω την εντύπωση κύριέ μου ότι είστε εντελώς άσχετος με το πανκ κι αυτό βεβαίως δεν είναι κακό –κακό είναι να το παίζετε ειδήμων όντας άσχετος! Για να ξεμπερδεύουμε, δώστε μου σας παρακαλώ έναν ορισμό του πανκ και εξηγείστε μου γιατί εντάσσεται στο συγκεκριμένο είδος ο Pop. Σύμφωνα πάντως με όλες τις σχετικές αναφορές στις μουσικές εγκυκλοπαίδειες που τόσο σας αρέσει να μελετάτε, το πανκ σαν είδος ξεκίνησε με τους Sex Pistols και όχι με τον Iggy Pop. Και τι να κάνουμε, οι Magic De Spell έπαιξαν πανκ για ένα διάστημα –θα αλλάξουμε την ιστορία τώρα;
    Όλο «δεν είπα» και «δεν είπα» μου λέτε, απορώ όμως –αφού δεν είπατε, τότε τι ρόλο έχουν οι απαξιωτικοί χαρακτηρισμοί για τους MDS; Τη μια αμφισβητείτε το κοινωνικό μήνυμα των στίχων τους, την άλλη επιχειρηματολογείτε σε στυλ «αν δεν έπαιξε πανκ ο Ίγκυ –ποιοι παίξανε; Οι Μάτζικ;» Δεν καταλαβαίνω γιατί το κάνετε. Η κουβέντα μας ήταν για το ποιος δισκογράφησε το πρώτο πανκ τραγούδι στην Ελλάδα και αυτοί ήταν οι MDS –το να μου λέτε ότι στη συνέχεια έγιναν καλύτεροι, δεν αλλάζει το πραγματικό γεγονός!
    Η άποψή σας ότι ένα συγκρότημα το οποίο δημιούργησε καινούργιο μουσικό ρεύμα και επηρέασε ένα σωρό καλλιτέχνες στα τέλη του ’70 και στο ’80 ήταν «τσιράκια του ΜακΛάρεν που στην αρχή δεν καταλάβαιναν τι τους γινότανε» είναι νομίζω ενδεικτική της άγνοιάς σας για το πανκ και τα ρεύματα που το ακολούθησαν (ποστ πανκ, νιου γουέιβ κλπ). Εκτός αν με πείσετε ότι οι Pistols ήταν κάτι σαν τους Μίλλι Βανίλι και ο Μάλκομ τους έγραφε τα τραγούδια, ο Μάλκομ ανέβαινε στη σκηνή, ο Μάλκομ περιόδευε εν μέσω ταραχών…
    Τέλος, μην αλλάζετε το νόημα όσων έγραψα –η ερώτησή μου ήταν σαφής: «Αν το Vanna είναι πανκ, τότε το πρώτο άλμπουμ των Motorhead τι είναι;» Το «στοιχεία πανκ» καθόλου δεν σημαίνει «πανκ». Αν ήταν έτσι, το Mountains των Socrates που έχει στοιχεία δημοτικού τραγουδιού θα ήταν ελληνικό φολκ ας πούμε. Αλλά παραμένει χαρντ ροκ –παρ΄όλα τα «στοιχεία δημοτικού», διαφωνούμε σ΄αυτό;
    Θα σας παρακαλούσα πάντως να συντομεύσουμε (έως και να σταματήσουμε) την κουβέντα μας γιατί δεν βλέπω να υπάρχει πεδίο συνεννόησης, ως εκ τούτου θα με συγχωρήσετε αλλά δεν πρόκειται να συνεχίσω την ανταλλαγή απόψεων –νομίζω ότι η θέση μου έγινε σαφής.

    Ισίδωρος Σ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Είναι η τελευταία αφορά που απαντώ σε κάποιον που διαστρεβλώνει και παραποιεί τα όσα λέω, δίχως να παρέχει στη συζήτηση κανένα σοβαρό επιχείρημα, παρά μόνο μία ανερμάτιστη συνείδηση. Ζητώ συγγνώμη, αν εμφανίζομαι σκληρός.

    Αδυνατείτε κύριε Ισίδωρε να καταλάβετε τη διαφορά ανάμεσα στο «δε με πολύ-απασχολεί» και στο «αδιαφορώ»; Αδιαφορώ σημαίνει πως αν μου πέσει να διαβάσω μία συνέντευξη της κυρίας Μιράντας Ξαφά π.χ. θα αδιαφορήσω (για τους δικούς μου λόγους). Αν όμως μου πέσει μία συνέντευξη του Βασιλικού (των Raining Pleasure) μπορεί και να ρίξω μια ματιά (όπως το έκανα κάποτε). Ελπίζω, τώρα, να την αντιλαμβάνεστε τη διαφορά.
    Κι επειδή μου είπατε, λοιπόν, τι ακριβώς έλεγαν οι Stress, τι σημαίνει αυτό; Ότι ανοίξανε τα Δώδεκα Ευαγγέλια και πρέπει όλοι να καθίσουμε με σταυρωμένα χέρια; Ε διαφωνώ με τους Stress, αν υποστηρίζουν πως τα πρώτα punk τραγούδια στην Ελλάδα τα ηχογράφησαν οι Magic De Spell (που δεν είναι και τόσο σημαντικό αυτό, αλλά εν πάση περιπτώσει διαφωνώ). Τι να κάνουμε τώρα; Είναι τόσο δύσκολο να το χωνέψετε αυτό; Ότι μπορεί να υπάρχουν κάποιοι που να διαφωνούν με τους Stress δηλαδή;

    Όπως εξήγησε και ο Νικ Καρ. παραπάνω ο Matt Barrett δεν ήταν (είναι) κανένας «απ’ έξω». Απεναντίας, μπορούσε (και μπορεί) να κρίνει, και να έχει βάρος αυτό που λέει πολύ περισσότερο από δεκάδες εγχώριους «πάνκηδες» ακροατές, που δεν ξέρανε που παν’ τα τέσσερα.

    Επειδή δεν τα ξέρετε και τόσο καλά τα πράγματα, όπως αποδεικνύεται, σας λέω πως ο McLaren άσκησε πάνω στους Pistols όλη την «καταστασιακή» εμπειρία του, φθάνοντάς την στο τέρμα…
    «Ο τίτλος του πρώτου μικρού δίσκου των Sex Pistols ‘Αναρχία στο Ενωμένο Βασίλειο’ που εξέπεμπε ένα μήνυμα καταστροφής (στην πραγματικότητα το αντίθετο της καταστροφής) πάρθηκε ατόφιος από τον τίτλο ενός αναρχικού περιοδικού. Οι αφίσες που διαφήμιζαν τους δίσκους των Sex Pistols, μιμούνταν τα καταστασιακά κόμικς. Ο μικρός δίσκος ‘Pretty vacant’ προωθήθηκε μέσα από αφίσες που παρουσίαζαν τμήματα φωτογραφιών δύο υπεραστικών λεωφορείων που κατευθύνονταν προς την ανία και το πουθενά – κατευθείαν παρμένο από τις σελίδες του Point Black, της διαλυμένης τώρα πια καταστασιακής ομάδας των ΗΠΑ. Το ‘Holidays in the sun’ αποτελεί το μουσικό πλαίσιο της γελοιοποίησης της μπροσούρας ‘Οι δέκα μέρες που συγκλόνισαν το Πανεπιστήμιο’, μετά από δέκα χρόνια».
    Από το βιβλίο «Το Τέλος της Μουσικής» [εκδ. Ελεύθερος Τύπος, Αθήνα 1989]
    Να μη συνεχίσω, γιατί βαριέμαι…

    Έχθρα υπήρχε ανάμεσα στο punk και στο σκληρό rock (των Motorhead ας πούμε) μόνο στα μυαλά των βλαμένων οπαδών, που δεν ξέρουν τι τους γίνεται. Όταν οι Motorhead τραγούδησαν κάποια στιγμή (1999) το “God save the queen” (αντιγράφοντας το κλίμα Pistols ακόμη και στις γραμματοσειρές) γιατί το έκαναν; Όταν οι Mötley Crüe διασκεύασαν το “Anarchy in the UK” γιατί το έπραξαν; Γιατί βρίσκονταν στα μαχαίρια με τους Pistols; Μη λέτε τέτοια γιατί εκτίθεστε.

    (συνέχεια)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. (συνέχεια)

    Αγαπητέ Ισίδωρε η έννοια του protopunk δεν αναιρεί την έννοια του punk. Όπως η έννοια του πρωταθλητή, δεν αναιρεί την έννοια του αθλητή. Θέλετε να μας μάθετε και ελληνικά τώρα; Ας περιοριστούμε σας παρακαλώ στα του punk…

    Ώστε ο Iggy Pop «έπαιζε glam rock, άντε και garage rock (σ.σ. μας κάνετε χάρη) αλλά το πανκ ούτε που το πλησίασε». Σ’ αυτήν την κοτσάνα δεν μπορώ να αντιπαρατεθώ. Όταν ο Iggy Pop ηχογραφούσε το protopunk “I wanna be your dog”, ο όρος glam rock δεν είχε καν επινοηθεί. Αλλά και το glam rock δεν πρέπει να το υποτιμάμε, αφού υπήρξε μία από τις βασικότερες επιρροές του punk. Όπως γράφει και ο Dick Hebdige στο βιβλίο «Υπο-κουλτούρα: το νόημα του στυλ» [εκδ. Γνώση, Αθήνα 1981]:
    «Το punk αποτελεί ένα σκόπιμα κακογραμμένο παράρτημα στο ‘κείμενο’ του glam-rock».

    Ποιος σας είπε κύριε Ισίδωρε ότι αρέσκομαι (χρησιμοποιείτε τη λέξη δεικτικώς) να μελετάω μουσικές εγκυκλοπαίδειες; Κάτι τέτοιο έχετε διαπιστώσει εξ όσων γράφω τόσα χρόνια; Ή μήπως το διαπιστώσατε απόψε; Λυπάμαι για τα συμπεράσματά σας. Συμβουλεύομαι οτιδήποτε κρίνω ως άξιον ενδιαφέροντος αγαπητέ κύριε, έχω όμως μάθει να διαμορφώνω τη δική μου άποψη και να μην παπαγαλίζω.

    Έχετε κολλήσει με τους Magic De Spell. Δεν έχω τίποτα με τους ανθρώπους. Και το πρώτο δισκάκι τους το έχω αγορασμένο από τότε, αν κι έχω άπειρα χρόνια να το ακούσω. Όταν μου λέτε όμως πως ο Iggy Pop δεν έχει καμία σχέση με το punk και πως παίζει glam rock, τι θέλετε να σας απαντήσω;

    Για μένα οι Sex Pistols ειδικότερα (που ήταν τσιράκια του McLaren), αλλά και το british punk γενικότερα δεν βρίσκεται πολύ ψηλά στη συνείδησή μου. Όπως είχε και πει και κάποιος «… τα βρετανικά πανκ συγκροτήματα μοιάζοντας κάπως με τις ‘συνειδητές’ εκκλήσεις της μαυροντυμένης Μπιάνκα Τζάγκερ υπέρ των φτωχών της Κεντρικής Αμερικής, κατέληξαν απλά στο ένα χέρι να κρατούν το δίσκο για τα κέρματα, και στο άλλο τα σχέδια της εξοχικής τους κατοικίας».
    Εντάξει. Μπορείτε να ακούγεται λίγο ακραίο αυτό, αλλά προσωπικώς είμαι της άποψης ότι «οι Γιάνκηδες (Αμερικανοί) αναγνωρίζουν ακόμα ότι η μουσική εμπεριέχει ένα κάποιο ανατρεπτικό δυναμικό, ενώ οι Τόμμυδες (Εγγλέζοι), τέτοιες απόψεις τις πετούν κατ’ ευθείαν από το παράθυρο». Τα ίδια έχει πει και ο Eric Burdon (που είναι Βρετανός) σε συνέντευξη στον Ήχο και άλλοι.

    Θέλετε κι έναν ορισμό του punk; Πολύ ευχαρίστως.
    «Πανκ είναι η παραδοχή του ότι η μουσική δεν έχει πια τίποτα να πει, αλλά κάποιος μπορεί ακόμη να βγάλει χρήματα από την ολοκληρωτική καλλιτεχνική χρεοκοπία, εκμεταλλευόμενος κάθε υποκατάστατο της δημιουργικής αυτοέκφασης στην καθημερινή ζωή». Σκληρό, αλλά μ’ αρέσει.

    ΥΓ. Η κουβέντα σταματάει όντως. Όχι για κανέναν άλλο λόγο, αλλά επειδή δεν υπάρχει διαθέσιμος χρόνος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. σορρυ που μπαινω στη συζητηση ξεκαρφωτος αλλα αυτο με τα Proto (Punk/Metal/Glam/Disco/Cumbia και δεν ξερω γω τι αλλο)ειναι μια μαλακια και μιση της ποστ εβριθινγκ προσπαθειας των ριβιουερς να υπεραναλυσουν και να προσδιορισουν τα απροσδιοριστα,κατα τ'αλλα και οι δυο εχετε και δικιο και αδικο ,φταις και συ Φωντα που βγαζεις μια υπερμετρη ξερωλιαση που πολλες φορες αφηνει τη μουσικη πισω της και γινετε αγωνας για την αποδειξη αυτου που υπερασπιζεσαι ως σωστο,φταιει και λιγο ο φιλος Ισιδωρος που αναφερει τους Sex Pistols ως τον κολοφωνα του Punk (χαθηκε ρε Ισιδωρε μια αναφορα στους Crass?..οι Pistols οπως και να το κανουμε ηταν 50% hype,παντως οπως και να'χει τετοιες διαφωνιες χρειαζονται,μουσικη χωρις ''ξυλο'' δε γινετε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. Τον όρο protopunk δεν τον ανέφερα στην ανάρτηση, αλλά πολύ μετά σ’ ένα σχόλιο. Έγραψα ακριβώς: «Για τους New York Dolls, για τον Iggy, ακόμη και για τους Hawkwind (που είχαν επηρεάσει τους Vavoura Band) υπάρχει ο όρος protopunk». Είναι ένας όρος λοιπόν που υπάρχει. Και τον χρησιμοποιώ για να συνεννοούμαστε. Όπως χρησιμοποιούμε και άλλους όρους που δε λένε τίποτα, π.χ. «έντεχνο τραγούδι» ή λένε κάτι λίγο, π.χ. oldskool.
    Οι όροι εμένα δεν μ’ ενοχλούν, ακόμη κι αν είναι ανόητοι. Μάλιστα τον όρο proto τον θεωρώ σοβαρότερο από τον όρο post, επειδή ο proto έχει να κάνει με τις ρίζες του δέντρου (εκεί όπου βρίσκεται η ουσία), ενώ το post αναφέρεται στα φύλλα (που ενίοτε ξεραίνονται και πέφτουν…). Με ενδιαφέρουν πολύ, ας πούμε, τα πρώιμα (ή proto) ηλεκτρονικά tracks των 40s και των 50s επειδή πάνω σ’ αυτά και στην εξέλιξή τους βασίστηκε όλη η electro-pop, ενώ δεν έχω αναγκαστικώς το ίδιο ενδιαφέρον για τα χι ψι… post electronic.

    Τα υπόλοιπα δεν τα σχολιάζω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. Τελικά οι αναλυτές μουσικής, οι μουσικογραφιάδες μας, οι ερευνητές μουσικής και οι γλείφτες μουσικοκριτικοί δισκογραφικών εταιριών είναι τόσο βαρετοί όσο είναι και η μουσική μας... bored

    aristero haf

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. …ενώ όσοι τσουβαλιάζουν, δίχως την ικανότητα να κάνουν διακρίσεις και δίχως να προτείνουν τίποτα τι είναι; Eπαναστάτες του κώλου;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. Είπα ότι το πρώτο punk τραγούδι που ηχογραφήθηκε στην Ελλάδα είναι το “Vana G. Vanna” των Vavoura Band. Κάποιος αναγνώστης διαφώνησε και είπε πως τα πρώτα punk τραγούδια στην Ελλάδα τα ηχογράφησαν οι Magic De Spell. Τo θέμα αυτό δεν είναι και τόσο σοβαρό (δεν είναι ασήμαντο, αλλά δεν είναι και τόσο σοβαρό). Εντάξει, ο ένας νομίζει έτσι ο άλλος νομίζει αλλιώς. Στην πορεία όμως προέκυψαν ευρύτερα ζητήματα γύρω από το punk, που είναι απείρως σοβαρότερα, αλλά δεν ήταν στις προθέσεις μου να θιγούν. Ωραία, εθίγησαν.

    Αν έχει κάποιος να προτείνει ή να πει κάτι επί της ουσίας (να συμφωνήσει ή να διαφωνήσει) με όσα γράφτηκαν, δίχως εξυπνακισμούς και πυροτεχνήματα ας το κάνει. Προσωπικώς, δεν έχω πολύ διάθεση και καθόλου χρόνο να συζητώ για το punk. Μπορεί όμως να υπάρχουν άλλοι που να έχουν και διάθεση και χρόνο. Αν υπάρχει και σοβαρότητα στην κουβέντα εμπρός… αλλιώς το θέμα κλείνει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  31. Αν μιλάμε για αυτούς τους Stress http://www.youtube.com/watch?v=fK4akRcuNgI δεν ξέρω αν ήταν από την Αργυρούπολη. Όμως ο drummer είναι 1ος μου ξάδερφος και είναι από τους Αγίους Αναργύρους (όπως και εγώ). Ακόμα θυμάμαι που μικρός με ξεναγούσε στο studio που έκαναν τις πρόβες (πάλι στους Αγίους Αναργύρους) και μου έδειχνε περήφανα ένα τεράστιο graffiti σε κάποιον τοίχο που έγγραφε Stress.

    Τότε οι Άγιοι Ανάργυροι έβγαζαν πολλές μικρές punk rock μπάντες όπως Οι Stress και οι Panx Romana και όλοι μαζεύονταν στην Magazine. Ένα ιστορικό καφέ μπαρ τις εποχής που πέρασε μια ολόκληρη δεκαετία από πάνω του.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  32. ρε Φωντα αρχισες και συ τα διλημματα?
    '' η σοβαροτητα η κλεινει το θεμα''

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  33. πληροφορία θεοτρελλη-ακουστε στο youtube το κοινωνία κωφαλαλων των Ναυτία.στην εισαγωγη του τραγουδιού έχουν το...από που και πού του Κουκουτάρα.το τραγουδι των ναυτία βγηκε το 1992,όταν κανείς δεν τον ήξερε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  34. Δεν ξέρω αν είναι απίστευτο, αλλά είναι όντως έτσι! Εύγε νέε μου!
    Λάρισα-Θεσσαλονίκη είναι κοντά και ο δίσκος του Κουκουτάρα έχω την αίσθηση πως είχε διακινηθεί περισσότερο στη Θεσσαλονίκη (έδρα των Ναυτία), παρά στην Αθήνα ας πούμε. Βεβαίως από ’κει και μέχρι να τον βρούνε (το δίσκο) και να χώσουνε (οι Ναυτία) το κομμάτι στο τραγούδι τους υπάρχει μιαν απόσταση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή