ΠΑΡΘΕΝΟΓΕΝΕΣΙΣ το punk του κρίνου

Οι Παρθενογένεσις είναι ένα ιστορικό γκρουπ του εγχώριου rock, που έδρασε στη διετία αρχές ’79-αρχές ’81. Αν και, προσωπικώς, δεν πρόλαβα να τους δω ζωντανούς, εντούτοις θυμάμαι ακόμη τις σχετικές αναφορές στον μουσικό Τύπο της εποχής, κυρίως στα περιοδικά Μουσικό Εξπρές και Μουσική, που αγόραζα και διάβαζα περισσότερο. Και όντως. Εξώφυλλο στο πρώτο (τεύχος 24, 17/10/1980) η διαφήμιση ενός live του γκρουπ στον κινηματογράφο Κνωσός την 26/10/1980 και εντός οι εμφανίσεις τους στο κλαμπ Paranoid, στη Λεωφόρο Βουλιαγμένης, στο ύψος της Ηλιούπολης, και στο δεύτερο (τη Μουσική) στο τεύχος 32 (Ιούλιος ’80) μία συνέντευξή τους στον Στάθη Παπούλια, στην οποίαν επεξηγούνται πολλά και διάφορα. Προσφάτως τα Lost Archives της B-Other Side Records και η εταιρεία Ειρκτή εξέδωσαν ένα LP (400 κόπιες βινυλίου) υπό τον τίτλο “don’t pretend your troubles are over all you’ve got is falling to pieces remember the time you were praying and noone was…”, στο οποίο αποτυπώνονται, για πρώτη φορά, ανέκδοτες εγγραφές των Παρθενογένεσις από το καλοκαίρι του 1980, συμπληρώνοντας έτσι, μ’ ένα σημαντικό κομμάτι, το λειψό δισκογραφικό παζλ τού ελληνικού rock της εποχής.

Οι Παρθενογένεσις είχαν έναν ήχο διαφορετικό από τα περισσότερα γκρουπ της περιόδου. Με επιρροές από το punk και το new-wave επιχειρούν σταδιακώς να μεταφέρουν το εν λόγω ήχο στην ελληνική πραγματικότητα (έτσι τους έβγαινε δηλαδή), δίχως από την άλλη να απορρίπτουν τα τραγούδια, τα… punk τραγούδια, με τα οποία είχε μεγαλώσει η προηγούμενη γενιά (το “House of the rising sun” με τους Animals ή το “Wild thing” με τους Troggs). Βεβαίως οι ίδιοι μπορεί να μην αντιμετώπιζαν τα συγκεκριμένα άσματα εξ αρχής ως τέτοια, και να τα επέλεγαν, πιθανώς, μόνο και μόνο για να τη βγουν στους… αντίπαλους ροκάδες (διασκευάζοντάς τα με τον τρόπο τους), αλλά αυτό δεν έχει και τόσο σημασία τώρα. Ποια ήταν, όμως, τα μέλη του γκρουπ κατά τη διάρκεια εκείνων των εγγραφών; Λογικώς (λέω λογικώς γιατί υπήρχαν ανακατατάξεις) το καλοκαίρι του ’80 οι Παρθενογένεσις αποτελούνταν από τους Τάκη “Pete Rose” Πολυχρονόπουλο τραγούδι, Θωμά Μπουζιάνη κιθάρες (είχε αντικαταστήσει τον Κώστα Ποθουλάκη), Billy “Lod” Παλαιοκώστα πλήκτρα, Χρήστο Στολίγκα ντραμς (είχε αντικαταστήσει τον Αλμπέρτο Λεβή) και Γιώργο Μακρίδη μπάσο.

Ο ήχος τους όπως ακούγεται στο LP, ας το πω από την αρχή, είναι… raw material. Και δεν ευθύνεται γι’ αυτό μόνον η στοιχειώδης εγγραφή (όπως αναφέρεται και στο ένθετο τα κομμάτια είναι γραμμένα με δημοσιογραφικό κασετοφωνάκι!) όσο, κυρίως, ο αυθάδης τρόπος που παίζει και παρατάσσεται το σχήμα. Η… post-punk attitude δεν είναι απλώς εμφανής, αλλά αποκτά και προσωπικό στυλ σε κομμάτια όπως το 9λεπτο(!) “Feeling”, το οποίο περνά ακόμη και από ψυχεδελικές ατραπούς, ή τα… αεικίνητα (και συντομότερα στο χρόνο) “I will not apologize” και “Just another prisoner”. Τα πλήκτρα του Billy Lod είναι αλήθεια πως δίνουν άλλη διάσταση στα τραγούδια του γκρουπ, κάτι που το διαπιστώνει ο καθείς στο “Now I came” ας πούμε, ή το “Give me more lies”, ενώ με κομμάτια όπως το “Holiday” αντιλαμβάνεσαι αμέσως πόσο θα έσκιζαν οι Παρθενογένεσις, ως ήχος, αν έμπαιναν σε κανονικό στούντιο και ηχογραφούσαν με όλα τα κομφόρ. Όσον αφορά στην εκδοχή τού “The house of the rising sun” δεν ξέρω γιατί, αλλά μου θυμίζει (θυμίζουν) προσωπικώς τους Stranglers την εποχή που ξεκινούσαν, έτσι όπως ακούγονται οι Βρετανοί στο 2LP “The Early Years” [Newspeak, 1992], με το έσχατο “Try the taste” να αποτελεί έναν καθαρόαιμο punk δυναμίτη. 

Δύο τινά. Πρώτον. Μέγα λάθος, «έγκλημα» για τα δεδομένα του χώρου, η ανυπαρξία μιας επαγγελματικής ηχογράφησης των Παρθενογένεσις. Δεύτερον. Αναντίρρητης αξίας η προσφορά των B-Other Side/Ειρκτή –στα συν και τα σχετικά ένθετα με το πληροφοριακό υλικό (εντός και η συνέντευξη από τη Μουσική, που ανέφερα πιο πάνω)– που διασώζουν, ό,τι διασώζουν, από τον ήχο αυτού του ιστορικού γκρουπ.  
Επαφή: www.b-otherside.gr