MICHI SARMIENTO latin κολομβιανό

Όπως είχα γράψει και παλαιότερα… το ενδιαφέρον των μουσικόφιλων για τους ήχους που ακούγονταν στην Κολομβία, στα χρόνια του ’60 και του ’70, είναι δεδομένο· αν κρίνω, δηλαδή, από την ανταπόκριση που βρίσκουν οι σχετικές εκδόσεις (με τη μία να διαδέχεται την άλλη). Η βρετανική Soundway έχοντας ήδη δώσει τα άλμπουμ “Colombia!, The Golden Age of Discos Fuentes - The Powerhouse of Colombian Music 1960-76”, “Cartagena!, Curro Fuentes & The Big Band Cumbia and Descarga Sound of Colombia 1962-72”, αλλά κι εκείνο το απίθανο 45άρι με το “Comencemos” των Phirpo Y Sus Caribes από την Medellin, προσέθεσε πέρυσι στον κατάλογό της και το “Aqui Los Bravos, The Best of Michi Sarmiento y su Combo Bravo 1967-77” του Michi Sarmiento. Αν και στο εξώφυλλο τoυ CD/2LP βλέπω τον ίδιον τον Michi με το τενόρο του, και όχι κάποια από εκείνες τις sexy παρουσίες των original δίσκων θα… καταπιώ το πικρό ποτήρι και θα πάω παρακάτω.

Ο Sarmiento, όπως διαβάζω στις liner notes, ήταν γιος του βασικού ενορχηστρωτή των Δίσκων Fuentes (ενός ιστορικού label της χώρας), του Climaco Sarmiento, και είχε ως έδρα του την Cartagena (βασικά, τα… κακόφημα clubs της πόλης) στην καραϊβική ακτή. Το 1967 θα φορμάρει την πιο κλασική του μπάντα, το Combo Bravo, το οποίο αποτελούσαν δύο τρομπετίστες, κιθαρίστας, πιανίστας, μπασίστας, percussion section, αλλά και τραγουδιστής (Joe Arroyo), με τον ίδιον τον Sarmiento να παίζει τενόρο και κλαρινέτο. Οι 16 εγγραφές που ακούμε στο άλμπουμ της Soundway (διάρκεια 52:35) αφορούν στην περίοδο 1967-77, όπως μαρτυρά και ο τίτλος, εγκολπώνοντας όλες τις έξωθεν επιρροές (βασικά τη νεοϋορκέζικη salsa και το boogaloo, αλλά και αυθεντικά κουβανικά ηχοχρώματα), μετασχηματίζοντας κατ’ ουσίαν την τοπική cumbia (και ειδικότερα το porro). Το αποτέλεσμα είναι εκρηκτικό· σχεδόν δεν χρειάζεται να το πω. Αναφέρομαι δηλαδή σε καταπληκτικά χορευτικά κομμάτια (“Mirame San Miguel”, “El sonerito”, “Cumbia raja”, “Se fue la cumbia”, “Caprichosa”, “Son retoson”), επιλεγμένα από την μεγάλη δισκογραφία της μπάντας. Και ακριβώς γι’ αυτό το λόγο, επειδή οι compilers είχαν να επιλέξουν από μία πληθώρα υλικού, έφτιαξαν ένα άλμπουμ ασυναγώνιστης χορευτικής κάψας.

Πέρασαν οι Απόκριες, αλλά θα ξανάρθουν…