Από τους μουσικούς που έχουν κάνει αισθητή την παρουσία τους
τόσο στις μπροστινές θέσεις
(Ονειροπαγίδα), όσο και στη γαλαρία
της ελληνικής σκηνής (Μέντα, Berlin Brides,
Film, Raining Pleasure…), ο Χρήστος Λαϊνάς
προτείνει με το «Η Αγάπη θα Λάμψει» [Inner Ear, 2011] ένα ευχάριστο, πολύ ευχάριστο pop/electro-pop
άλμπουμ, κανονικής διάρκειας (41:38), έξι τραγουδιών και τεσσάρων ορχηστρικών,
που θα μπορούσε ν’ ακουστεί από τους πάντες.
Υπάρχουν τραγούδια δηλαδή, εν
δυνάμει pop hit,
τα οποία 10-15 χρόνια πριν (την εποχή των τροφαντών δισκογραφικών αγελάδων και
των… Στέρεο Νόβα) θα έκαναν θραύση, όπως το εισαγωγικό «Η θλίψη το βράδυ», και
αλλά, όπως το φερώνυμο με τον τίτλο του άλμπουμ, που θα μπορούσε να εκτοπίσουν
από τα charts της εποχής (early
90s) τα sunshine/psych-pop διαμαντάκια των Charlatans (UK).
Αυτή η feel-good διάσταση, που σπανίως
ενδύεται στην έρημη χώρα τοιούτα ηχοχρώματα και ελληνόφωνο στίχο, έχει
κατεύθυνση, αυθορμητισμό και ουσία. Υπάρχουν μελωδίες που φανερώνουν έμπνευση
και δυνατότητες, υπάρχουν στιχάκια που αφήνουν αυτήν την αστική μελαγχολία (την
γνωστή ας πούμε και από τον... προτελευταίας κοπής Κ.Βήτα), υπάρχει παλιομοδίτικος
(ή vintage, όπως τον
αποκαλούν σήμερα) οργανικός εξοπλισμός –κάτι μελόντικες, κάτι αναλογικά σύνθια,
κάτι vocoders (με τα
γνωστά ρομποτικά φωνητικά)–, υπάρχει ορατό και ταιριαστό παιγνίδι με τις φωνές,
υπάρχει η αίσθηση της ωραιότητας και βεβαίως η σωστή δόση ενός παρελθοντικού concept, ώστε, τελικώς, να
μην αποκαλείς τον Λαϊνά ούτε νοσταλγό του rock n’ roll, αλλά
ούτε και όψιμο ηχητικό οραματιστή. Κι αυτό ακριβώς, η ανάγκη να μην
αποδεικνύεται τίποτα, παρ’ εκτός, ίσως, των αναγκαίων ελαχίστων, είναι που
ανεβάζει το άλμπουμ του στα όρια του χρήσιμου. Και βεβαίως του
απολαυστικού.
Δεν μου άρεσε καθόλου Φώντα, απογοήτευση όπως και του Κ Βητα πρέπει να κινηθούν σε διαφορετικά πιο σύγχρονα μονοπάτια οι καιροί αλλάζουν...
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια το τελευταίο του Κ.Βήτα ό,τι είχα να πω το έγραψα εδώ http://diskoryxeion.blogspot.gr/2012/04/blog-post_06.html
ΑπάντησηΔιαγραφήΕξαρτάται τι εννοείς, όταν λες ότι πρέπει να κινηθούν σε «διαφορετικά πιο σύγχρονα μονοπάτια». Το ηχητικό εμένα δεν με πολυ-απασχολεί. Ο καθείς επιλέγει να «ντύσει» όπως του αρέσει. Ο Λαϊνάς ας πούμε έχει έντονα 90s ηχοχρώματα. Εμένα αυτό δεν με χαλάει, από τη στιγμή που τα τραγούδια του είναι ευχάριστα και κυλούν με άνεση.
Τώρα, το στιχουργικό είναι άλλο θέμα. Παρότι οι καιροί είναι δύσκολοι δεν μπορούμε να έχουμε την απαίτηση όλοι να γράφουν λόγια σαν τον Phil Ochs ή τον Billy Bragg. Θα αυξηθούν όμως και αυτοί…
Eilikrina den mporo na katalavo se ti eidous ekfrastikes ektheseis ekpaideutikate mikroi re paidia. To lp den ''exei'' tipota vasika. Virtual dj typou kymatomorfes, beatmatching kai samplarismata, kaka fonitika, anyparktoi stixoi. Pou ta vriskete kai ta grafete.. Einai dynaton kati toso plastiko na vgainei se vilylio? Kai auto pia? Emena to ekanan dwro sti kori moy sto sxoleio (cd version) kai den perimena na to diavaso se blog vilyliofagwn!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝτροπή στον Λαϊνά...να τρώει κορν-φλέικς γερμανικών συμφερόντων σε τέτοια κρίση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΧρήστο αν διαβάζεις μη ψωνίζεις από Lidl
ο δισκος ειναι ωραιος..και ο nineties ηχος ειναι πολύ καλός,τι θα πει εξαλλου σύγχρονο και μοντέρνο?αλλά οι στιχοι,τι κακό ειναι αυτό?ποια αγάπη θα λάμψει?εδω ζούμε την πλήρη παρακμή.ειπαμε να μην ειστε phil ochs ή crass αλλά τέτοια στραβομάρα?σε ποια χώρα ζούν?όλα είναι δηλαδή ωραια και καλά?ντροπή το λιγότερο.
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι μιας και λέγαμε για μοντέρνο και σύγχρονο αγόρασα τον δίσκο των dark-round the edges και τους δύο των cressida. με τους τελευταιους εχω πάθει πλάκα.ποια η γνωμη σου φωντα γι'αυτους τους δισκους?
Υ.Γ.οι εκδοσεις ηταν της akarma και γι'αλλη μια φορα η ποιότητα του βινυλίου ήταν..αισχρή,αμαν πια
Ι.Τζόνσον
Τι σας έπιασε ξαφνικά με τους στίχους; Εγώ βλέπω το συνολικό πακέτο, που στέκει μια χαρά έτσι όπως είναι. Τα λόγια, επί του προκειμένου, δεν με πολυενδιαφέρουν. Τη φωνή (με το λόγο της) την αντιμετωπίζω σαν ένα ακόμη όργανο. Προσπαθώ να φανταστώ αυτές τις μουσικές με άλλους (ελληνικούς) στίχους και δεν μου κάθεται.
ΑπάντησηΔιαγραφήOk, έχουν διαλυθεί τα πάντα, και θα διαλυθούν ακόμη περισσότερο μέχρι να πάμε στις εκλογές (μετά θα δούμε…). Τι σημαίνει όμως αυτό; Ότι πρέπει να ρίξουμε εθνικές πλερέζες;
Προσωπικώς, δεν περιμένω απ’ όλους τους τραγουδοποιούς να εκφράσουν την εποχή στο πολιτικο-κοινωνικό επίπεδο. Το απαιτώ όμως από εκείνους που μπορούν να το πράξουν.
Κατά τα λοιπά Ι. Τζόνσον το πρώτο των Cressida, κατά τη γνώμη μου, είναι δίσκος αναφοράς. Το δεύτερο μού φαίνεται κάπως κατώτερο (αλλά αυτά είναι γούστα). Καλοί οι Dark, αλλά δεν με ενθουσιάζουν. Προτιμώ τους May Blitz, που για μένα είναι γκρουπάρα. Τα βινύλια τής Akarma είναι σχεδόν όλα για κλάματα (που και που βρίσκεις και κανένα καλό). Τ’ αγοράζεις όμως γιατί είναι σχετικώς φθηνά, ενώ έχουν και ωραία εξώφυλλα.
ρε σύ αυτός ο μάγκας καλός είναι.
ΑπάντησηΔιαγραφήτο οτι αρκετός κόσμος εκφραζει την δυσφορία του για την-σαχλή,ας μην κρυβόμαστε-στιχουργικη θεματική των τραγουδιστων και συγκροτημάτων αυτής της γενιας κάτι δείχνει..επίσης καλό θα ήταν μουσικοκριτικοι,όπως εσύ φώντα,που σε αντίθεση με άλλους,έχεις πολιτική σκέψη και λόγο-και πολύ καλά πράττεις-καλό θα ήταν λοιπόν να το θέσεις και σαν -καλοπροαίρετα πάντα-ζήτημα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα μου πεις θέλει κότσια οι σημερινοι καλλιτεχνες να αρθρώσουν τέτοιον λόγο.Σίγουρα,αλλά δεν νομίζω οτι είναι αυτός ο λόγος που δεν το κάνουν,απλά έτσι έχουν μάθει,βλέπουν το καλλιτεχνικό γίγνεσθαι σαν κάτι το εντελως διαχωρισμένο από την ευρύτερη ζωή.Τουλάχιστον δεν υπάρχει λογοκρισία στις μέρες μας.υπάρχουν βέβαια και κάποιες εξαιρέσεις,οι electric litany πχ.
I.Τζόνσον
για τους cressida συμφωνω,και μονο το down,down που περιεχει ο πρωτος δισκος αρκεί.βεβαια και το asylum εχει το munich που ειναι πολύ καλό.οι dark καλοι αλλά ο ντορος γινεται γιατι ο δισκος τους ειναι πανσπανιος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΙ.Τζόνσον
Φώντα, είμαι οπαδός της metal, δεν μπορώ να κάνω κριτική του εν λόγω lp μουσικά. Όσον αφορά το στίχο, συμφωνώ με τους προλαλήσαντες. Ακόμα και ηλικιακά είναι πέραν εμού.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈνα σχόλιο μόνο. Αν εγώ πάρω όλες τις (ήδη γνωστές και 'χρεωμένες') metal super επιτυχίες, και φτιάξω ένα κομμάτι, θα έγραφες πως αν αυτό το κομμάτι έβγαινε πριν 15 χρόνια θα γινόταν ...... super επιτυχία? Εγώ βρίσκω πως αυτό είναι το λιγότερο που θα περίμενε κανείς αφού υπάρχει αναμάσημα των ήδη δοκιμασμένων και επιτυχημένων συνταγών. Και για βινύλιο είναι όντως κάπως άκυρη κυκλοφορία.
Μ’ αυτό που λες, που θέλεις να καταλήξουμε; Ότι όλη η pop μετά τους Beatles είναι ίδια; Γιατί, αν αρχίσουμε να λέμε «τι μου θυμίζει εκείνο», «τι μου θυμίζει το άλλο» εκεί θα το πάμε. Θ’ ακούμε Beatles από το πρωί μέχρι το βράδυ (άντε και Beach Boys) και μετά θα καθόμαστε να γκρινιάζουμε ή να βρίζουμε…
ΑπάντησηΔιαγραφήΠροσωπικώς δεν έχω πρόβλημα με τις «αναφορές» και τις «επιρροές», αρκεί να οδηγούν κάπου. Όταν το ’90 άκουγα τους Charlatans φερ’ ειπείν και το “The only one I know” ήξερα ότι αντέγραφαν τους End (από το 1969), που τους είχα ακούσει μερικά χρόνια νωρίτερα, αλλά αυτό δε μ’ ενοχλούσε καθόλου, από τη στιγμή που το συγκεκριμένο τραγούδι ήταν εξαιρετικό.
Τι πρόβλημα υπάρχει με το τι κυκλοφορεί σε βινύλιο; (Το ανέφερε και κάποιος άλλος παραπάνω). Μακάρι ΤΑ ΠΑΝΤΑ να κυκλοφορούν στο βινύλιο. Δηλαδή πριν 30 χρόνια, όταν έβγαζε LP ο κάθε… Μπιθικούκουρας, νομίζεις πως καθόμασταν να συζητάμε για το αν έπρεπε να το βγάλει σε βινύλιο ή σε κασέτα; Δεν είναι σοβαρά πράγματα αυτά.
Δεν ξέρω οι νεότεροι, αλλά εγώ έχω μεγαλώσει με το βινύλιο και στ’ αυτιά μου και στα μάτια μου είναι απομυθοποιημένο ως φόρμα. Κι επειδή έχω καλή σχέση με τη «βινυλιο-σαβούρα», δεν προβληματίζομαι γύρω από το αν έπρεπε το άλμπουμ του Λαϊνά να τυπωθεί σε CD ή πλαστικό (που για μένα είναι απολαυστικό, το ξαναλέω, και δεν έχει ουδεμία σχέση με «σαβούρα»).
Μου φαίνεται πως χάνουμε την ουσία.
δεν ειναι ''η'' Metal ,αλλα ''το'' Metal!
ΑπάντησηΔιαγραφήαρκετα καλη ποπ μουσικη ,που θυμιζει τελη 90'ς,και που εχει κατι απ'τη χαρμολυπη της Morr στο (λιγοτερο ηλεκτρονικο)αλλα και κατι απο τραγουδοποιους τυπου Jason Falkner,οσοι περιμεναν να ακουσουν κατι μεταξυ Stockhausen/Univers Zero/Alva Noto/Keiji Haino/Patty Wells θα απογοητευτουν,οσοι ομως αγαπανε Labrador/Morr /Xaxakes/Konastntino Vita θα γουσταρουν
ΑπάντησηΔιαγραφή'To' metal μουσική... Κάτι ντεν μου πάει καλά, είσαι σίγκουρο? ;)
ΑπάντησηΔιαγραφήειμαι sigur ros, κατι ντεν παει καλα με σενα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΝταξ ντε, εξάλλου εγώ δεν κινούμαι με βάση το λεξικό Τεγόπουλος-Φυτράκης-Six Dogs, δεν έχω λιγδωμένο μαλλί ούτε σοφιστικέ καρώ πουκάμισο με καπελάκι και πίπα εξηγώντας την ιστορία του μουσικού έθνους για φανώ hypcool & να ρίξω καμία γκόμενα!!! Το έχω δει και ακούσει και θηλυκό και ουδέτερο (http://frikipaideia.wikia.com/wiki/%CE%9C%CE%AD%CF%84%CE%B1%CE%BB_%CE%BC%CE%BF%CF%85%CF%83%CE%B9%CE%BA%CE%AE) , και επειδή είμαι βλάχος, θέλω να τη λέω metal!! Aλλά τελικά δεν έχουν σημασία αυτά, εγώ απλά ακούω μουσική. Τόσο απλά!
ΑπάντησηΔιαγραφήβασικα ειμαι καραφλας παντρεμενος και φοραω σαγιοναρα και σωβρακο αυτη τη στιγμη,για ολους εμας που δε δινουμε καμια σημασια στη μουσικη αλλα μονο στις λεξεις ειναι ''το'' Metal ,επισης αποκλειεται να εισαι πιο βλαχος απο μενα....
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι το Λευτέρη Πανταζή είναι καλό τραγουδιστή
ΑπάντησηΔιαγραφήρωσοpontiac
μπα σε καλο σου μας εχεις τρελλανεις με τα αστεια σου,σταματα ανθρωπε θα παθουμε τιποα απ'τα γελια!
ΑπάντησηΔιαγραφή