VANCE THOMPSON’S FIVE PLUS SIX τζαζ καταιγίδα

Πριν λίγες ημέρες, στις 6 Γενάρη, κυκλοφόρησε το ντεμπούτο άλμπουμ μιας εξαιρετικής καινούριας μπάντας τής Five Plus Six, την οποία διευθύνει ο τρομπετίστας και φλουγκελχορνίστας Vance Thompson. Τα υπόλοιπα μέλη της μπάντας είναι οι: Michael Wyatt και Joe Jordan τρομπέτες, Tylar Bullion και Sean Copeland τρομπόνια, Jamel Mitchell άλτο & σοπράνο σαξόφωνα, Greg Tardy τενόρο & μπάσο κλαρίνο, David King βαρύτονο & σοπράνο σαξόφωνα, Keith Brown πιάνο & fender rhodes, Taylor Coker μπάσο και Nolan Nevels ντραμς. Έχουμε να κάνουμε δηλαδή με μιαν 11μελή ορχήστρα, όπως μαρτυρά και τ’ όνομά της, η οποία, για την παρθενική εμφάνισή της στη δισκογραφία, το CD “Such Sweet Thunder” [Shade Street Records, 2015], επιλέγει να διασκευάσει μια σειρά εννέα κλασικών συνθέσεων του τζαζ ρεπερτορίου, και όχι μόνον αυτού, προβάλλοντας χαρακτήρα. Συνθέσεις, εννοώ, του Thelonious Monk (“Pannonica”, “Ugly beauty”, “Four in one”), των Duke Ellington και Billy Strayhorn (“Isfahan”, “Such sweet thunder”, “Prelude to a kiss”, “Rockin’ in rhythm”) και ακόμη ένα τραγούδι της Dolly Parton (το φοβερό bluegrass “Little sparrow”), όπως κι ένα παραδοσιακό των Απαλαχίων (“He’s gone away”). Το αποτέλεσμα δεν είναι απλώς ευχάριστο και δημιουργικό συνάμα, αλλά ενίοτε και συγκινητικό καθώς ακούς αυτούς τους νέους (και λιγότερο νέους) μουσικούς να αποδίδουν με τόσο όρεξη και θέρμη τις μουσικές με τις οποίες μεγάλωσαν και για τις οποίες, συνειδητά... λιώνουν.

Πρέπει κανείς ν’ ακούσει, δηλαδή, πώς διασκευάζουν οι Five Plus Six το “Rockin’ in rhythm” (χωρίς ν’ αλλάξουν τη βασική «πορεία» του, επεμβαίνουν επί του αρμονικού τομέα, αναδεικνύοντας νέες πτυχές του κομματιού) ή το “Ugly beauty” (μία «μονκική» εξερεύνηση του waltz, που εδώ μεταστοιχειώνεται σ’ ένα κάπως afro-cuban track, με πολύ ιδιαίτερη κρουστή διαχείριση) εισπράττοντας το «εύγε». Άλλες συνθέσεις που συναρπάζουν είναι η ορμητική “Pannonica”, η “Isfahan” με την άνετη blues εκλέπτυνση και τα απανωτά soli, η 10λεπτη εκδοχή του “Little sparrow” με την έξοχη ενορχήστρωση (αγνώριστη με την καλύτερη των εννοιών), καθώς και η παραδοσιακή “He’s gone away” (που παίρνει αφορμή από την εκδοχή των Charlie Haden και Pat Metheny, οδεύοντας προς ένα χαλαρό-αισθησιακό κλείσιμο).
Το “Such Sweet Thunder” είναι ένα θαυμάσιο CD... ναι μεν προϊόν μιας μεσαίας ορχήστρας, αλλά ταυτοχρόνως και μεγάλης προοπτικής.

Επαφή: www.fiveplussix.com