NEURONIUM μια μεγάλη... ηλεκτρονική κασέτα

Με αφορμή το θάνατο του Edgar Froese των Tangerine Dream (συνέβη την 20/1, αλλά ανακοινώθηκε χθες) θυμήθηκα πως είχα κάπου καταχωνιασμένη μια κασέτα των Ισπανών Neuronium –σχηματίστηκαν το 1976-77 και υπάρχουν μέχρι σήμερα–, ένα από τα καλύτερα ηλεκτρονικά γκρουπ που ακούστηκαν ποτέ στην Ευρώπη (το λέω έχοντας κατά νου τα πρώτα άλμπουμ τους). Αποτελούμενοι εκ των Michel Huygen, Albert Giménez και Carlos Guirao οι Neuronium γράφουν ένα πρώτο LP στη Harvest, το “Quasar 2C361”, προς τα τέλη του ’77 στη Βαρκελώνη, το οποίο κάποια στιγμή στη δεκαετία του ’90 πέφτει στα χέρια μου σε κασέτα! Τους Neuronium τους ήξερα από τα eighties, αλλά δεν τους είχα δώσει ιδιαίτερη σημασία. Πρέπει, μάλιστα, να είχα ακούσει το άλμπουμ τους “Supranatural” του 1987, που κυκλοφορούσε στα δικά μας δισκάδικα (αν δεν είχε τυπωθεί και στην Ελλάδα) και μου είχε φανεί αδιάφορο. Έτσι, και «κολλημένος» με την seventies γερμανική σκηνή (Tangerine Dream, Klaus Schulze, Michael Hoenig, κ.λπ.) και βεβαίως τον Vangelis δεν είχα ρίξει το βλέμμα μου προς το νότο της Ευρώπης. Φυσικά, όταν κάποια στιγμή πληροφορήθηκα και για τους Ιταλούς Sensation’s Fix, αλλά και γι’ άλλα διάφορα μεμονωμένα άλμπουμ (όπως ας πούμε για το “Take off” του Ιταλού Sangiuliano), πλούτισα τις ακουστικές μου γνώσεις γύρω από την ηχογραφημένη ηλεκτρονική μουσική – εκείνη την πιο cosmic και αιθέρια να πούμε, και όχι αναγκαστικώς την πειραματική.

Το πρώτο άλμπουμ των Neuronium (LP), που άκουσα και ευχαριστήθηκα ήταν το “Vuelo Quimico” στην ισπανική Harvest το 1978 – με την Nico, που ζούσε τότε στην Ισπανία, να διαβάζει Edgar Alan Poe στο φερώνυμο track. (Ήταν ένα απόσπασμα από το “Ulalume”... “And we passed to the end of the vista,/ But were stopped by the door of a tomb/ By the door of a legended tomb;/ And I said: ‘What is written, sweet sister,/ On the door of this legended tomb?’” κ.λπ.) . Η κασετούλα όμως του “Quasar 2C361” ήταν άλλο πράγμα! Ειδικώς το lead track που κατελάμβανε ολάκερη την πρώτη πλευρά, έχοντας τον ίδιο τίτλο με το άλμπουμ, απεδείχθη εντυπωσιακό. Μία απολαυστική, μακρόσυρτη cosmic-space-electronic σύνθεση, με τις απολύτως απαραίτητες «αλλαγές», που συνδύαζε τα καλύτερα στοιχεία από τους Tangerine Dream και τους Popol Vuh, κινούμενη μέσα σ’ ένα πλαίσιο «άπιαστης» electro-psych αφήγησης.

Προσωπικώς, όπως «φεύγω» με τέτοιου τύπου κομμάτια, δεν «φεύγω» με τίποτ’ άλλο…