χονδρική πώλησις… ΑΡΗΣ ΓΚΡΟΥΕΖΑΣ

Το επώνυμο «Γκρούεζας» είναι πασίγνωστο, αφού όλοι θυμούνται τον κομματάρχη που υποδυόταν ο Διονύσης Παπαγιαννόπουλος στην έξυπνη ταινία τού Αλέκου Σακελλάριου «Υπάρχει και Φιλότιμο» (1965) – μια ταινία, που ολοκληρώθηκε επί Γέρου, εκμεταλλευόμενη το κλίμα φιλελευθεροποίησης που δημιουργούσε περί τα μέσα του ’60 (και πάντως πριν την Αποστασία) η πρόσκαιρη κυριαρχία της Ένωσης Κέντρου.

Είναι επίσης γνωστό πως η κλασική αυτή κωμωδία του ελληνικού κινηματογράφου προβάλλεται συχνότατα από τα τηλεοπτικά κανάλια, και σχεδόν πάντα τις παραμονές των εκλογών λειτουργώντας, για πολλούς, κάπως... εξαγνιστικά. Αλλά, ας τ’ αφήσουμε τώρα αυτά…

Δεν είμαι σίγουρος από πού εμπνεύστηκε το συγκεκριμένο επώνυμο ο Σακελλάριος (ή ο συνεργάτης του Χρίστος Γιαννακόπουλος), όμως εκείνη την εποχή ένας άλλος… Γκρούεζας, πραγματικός αυτή τη φορά και ουχί κινηματογραφικός, παρήγαγε κι έκοβε… διακομματικούς δίσκους (45άρια βασικά) στη δική του εταιρεία «Αρίων», που είχε την έδρα της στο Καματερό. Αναφέρομαι στον Άρη Γκρούεζα.

Η συνέχεια εδώ… http://www.lifo.gr/team/music/54794