Παράξενα τραγούδια από
την Ουκρανία περιέχει το CD “A Tangle Of Mokosha” [The Lollipoppe Shoppe/Nexsound, 2010] των Ojra
& Kiritchenko. Πώς παρουσιάζονται εντός; Ως… “authentic Ukrainian folk songs of
pagan and christian origins, mostly from eastern part of Ukraine”. Μάλιστα.
Σαφές, όσον αφορά στο τι λέγεται, λιγότερο σαφές όσον αφορά στο τι ακριβώς εννοείται.
Ξεκινώντας
από το δικό μου (και πολλών άλλων υποθέτω) μειονέκτημα να μην αντιλαμβάνομαι το
περιεχόμενο των στίχων, λέω, εκ πρώτης, πως το άκουσμα, ως άκουσμα, δεν μας
είναι «ξένο», αν αναλογιστούμε το τι έχει φθάσει στ’ αυτιά μας τα τελευταία
20-25 χρόνια… από την Σαβίνα Γιαννάτου πρώτα-πρώτα. Εννοώ πως στην περίπτωση
των Ojra
& Kiritchenko εκείνο που προέχει είναι η
κατάδειξη ενός τρόπου τραγουδίσματος θρησκευτικής, παγανιστικής προέλευσης
(βάσει των όσων διαβάζουμε στο cover) και από ’κει και πέρα η μέθοδος
ενσωμάτωσής του στα σημερινά αισθητικά καθέκαστα. Υπάρχουν «μπροστά», λοιπόν,
τα γυναικεία φωνητικά και «πίσω» όλη εκείνη η παραδοσιακή και ηλεκτρονική
ενοργάνωση, που παρέχει στο άκουσμα μιαν αρχική αντισυμβατική όψη. Ο Andrey Kiritchenko
κάνει, επί τούτου, πολύ καλή δουλειά όσον αφορά στη διαχείριση των ποικίλων
επιτόπιων εγγραφών, ενώ και με τη βοήθεια των ηλεκτρονικών μεταφέρει το ακρόαμα
ένα βήμα «πιο πέρα» – στο weird,
που οικοδομούν χρόνια τώρα οι Φινλανδοί της Fonal, οι Βρετανοί της folktronica (άκου τους Tuung) και διάφοροι άλλοι… Ιταλοί, ας πούμε, που παραλλάσσουν ευφυώς τα «γκρεκάνικα».
Οι Ojra
& Kiritchenko, που δεν είναι ντούο αλλά συγκρότημα αποτελούμενο εκ των Halyna Breslavets φωνή,
kazoo, Natalka Dudynska βιολί,
Petro Yuha sopilka (ευθύαυλος) dvoyanka (διπλό
φλάουτο), κιθάρα Yurko Yefremov μπάσο, dulcimer, drymba (άρπα
των σαγονιών), bayan, buhay (είδος ντραμ), kalimba και Andrey Kiritchenko ηλεκτρονικά, field recordings, harmonica, κρουστά,
έχουν προφανώς την πλήρη εικόνα της σχετικής παράδοσης (του τόπου τους), και
αυτήν ακριβώς επιθυμούν να αναμορφώσουν, παρουσιάζοντας ένα άγριο και
υποβλητικό folk, που μπορεί να άρχεται από τους Comus (όπως, ίσως, πουν
ορισμένοι), ακολουθώντας όμως το δικό του δρόμο. (Τα κομμάτια “Luli-luli”, “Dva holuby” και “Na yordantsi” εκεί
προς το μέσον του CD είναι άπαικτα. Ειδικώς το δεύτερο ακούγεται σαν στοιχειωμένο “Ederlezi”).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου