«Αγαπητέ φίλε χαίρομαι
που ανακάλυψες τον δίσκο μου, καθώς επίσης και ότι τον βρήκες ενδιαφέροντα. Έγινε
κάτω από πολύ αντίξοες συνθήκες. Στο site μου θα βρεις πολλά άλλα πεζά και
τραγούδια εκτός δίσκου, τα οποία ανέβασα τον τελευταίο καιρό, απ’ την στιγμή
που κατάλαβα ότι ξαναμπαίνουμε στην εποχή, που… “ποτίζει ιδρώτας το ψωμί, δίψα
το μίσος και η οργή, ανάθεμα κάθε κραυγή…”. Λυπάμαι, γιατί τα γεγονότα μας
επιβεβαιώνουν.
Σωστά αναγνώρισες το
κοινό μουσικό μου στίγμα με τον Francesco Guccini, παρότι δεν το είχες
πληροφορηθεί. Από το 1965 έως το 1971, που διαχωρίστηκε η δική μου πορεία,
ήμασταν οι βασικοί συντελεστές στον ίδιο χώρο που αναπτύχθηκε ένα νέο ήθος στο
ιταλικό τραγούδι, που αργότερα ονομάστηκε “scuola di Bologna”».
ALEX
DEVEZOGLU: Alex [ΙΤ. Ricordi SMRP 9077, 1971]
Το όλον εδώ… http://www.lifo.gr/team/music/57306
Προσκυνώ! Εκπληκτικό LP Φώντα... χρόνια προσπαθώ να το διαδώσω σε ώττα μη ακουόντων.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕδώ, σε αυτή την ηχογράφηση του 1971 που δυστυχώς έμεινε εκτός LP, είναι ίσως όσο πιο κοντα έφτασε εγχώριος καλλιτέχνης στα όρια των Incredible String Band. Από βιωματικά ανατολίτικο δρόμο... Ξεχειλίζει πάθος, δόσιμο και φευγιό!
https://www.youtube.com/watch?v=OR3LLKaC1sc
Έχει γράψει σπουδαία τραγούδια ο Δεβετζόγλου. Και τα ανέκδοτά του είναι εξαιρετικά – και μακάρι να βγουν κάποια στιγμή σε κανα LP, για όλους εμάς που τα γουστάρουμε. Το λέω, Σπύρο, επειδή το άλμπουμ τής Ricordi μάλλον δύσκολα θα επανεκδοθεί.
Διαγραφή