Οι You and What Army Faction δεν είναι
καινούριο (ελληνικό) γκρουπ, αφού κυκλοφορούν δουλειές τους (CD-R, single…) από
το 2009. Είναι όμως η πρώτη φόρα που… καταφθάνουν στο πλατώ μου μ’ ένα άλμπουμ
βινυλίου. Πρόκειται για το “Glum”, που τυπώθηκε σε 250 αντίτυπα από
την Smash Records (ενώ διατίθενται
και 100 αριθμημένα CD Box).
Αν λάβουμε σοβαρά υπ’ όψιν τον τίτλο του
άλμπουμ (“glum” σημαίνει σκυθρωπός και τα ανάλογα), ίσως βγάλουμε, από την
αρχή κιόλας, μια πρώτη άκρη. Και όντως. Στο “Glum” συμβαίνει εκείνο που
εισπράττει ο καθένας μας – όχι μόνο από τον τίτλο βεβαίως, αλλά και από την
πρωταρχική ακρόαση. Και είναι βασικά τα vibes, οι μουσικές, οι
συνθέσεις των You and What Army Faction, που
δημιουργούν αυτό το κάπως βορβορώδες σκηνικό, και όχι αναγκαστικώς τα λόγια,
αφού έχουμε ακούσει και… χειρότερα. Θέλω να πω πως τα στιχάκια δεν είναι
περισσότερα σκοτεινά και δυσπρόσιτα από διάφορα τινά του Tom Waits ας πούμε,
όμως οι μουσικές, τα μέσα και αργά tempi, οι σκοτεινές/gothic ερμηνείες και η κάπως κλειστοφοβική ατμόσφαιρα θα μας πάνε
αναγκαστικά πίσω, στον παλαιό Nick Cave, στους
Yell-O-Yell,
γιατί όχι και στους Joy Division
(λόγω του τρόπου άρθρωσης και εκφοράς του λόγου).
Εντάξει, οι You and What Army Faction είναι
πιο… καθημερινό ροκ συγκρότημα (τη λέξη «καθημερινό» δεν την χρησιμοποιώ με
υποτιμητικό τρόπο), που θα μπορούσε άνετα να ενδιαφέρει και όσους ακούν Savage Republic, Swans, Sonic Youth ας πούμε, ή Εν Πλω. Εννοώ πως οι
μουσικές του δεν κατρακυλούν στην απόγνωση και την αποστασιοποίηση, διατηρώντας
ένα προφίλ επικοινωνίας (βοηθούν και οι στίχοι σ’ αυτό, όπως προείπα), που
λούζεται από ακτίνες… νέον μέσα στη σκοτεινιά του.
Επίσης κάτι που μου έκανε εντύπωση, γι’
αυτού του τύπου τα τραγούδια που παρουσιάζουν εδώ οι φίλοι μας (ποιοι είναι και
τι όργανα παίζουν, δεν αποκαλύπτεται στα χαρτιά του δίσκου, στο cover και
το innersleeve),
είναι οι ομοιοκατάληκτοι (γενικώς) στίχοι. Αυτό βοηθάει στη ροή και τη
μουσικότητα, και κυρίως στην όποια εξωστρέφεια του ακροάματος – ακόμη και όταν
καλύπτεται αυτή από τις αλλεπάλληλες στρώσεις των κιθαρών και του καθηλωτικού rhythm section.
Νομίζω πως ο εντελώς ύστερος Fill Scars πολύ θα χαιρόταν, σήμερα, με τούτα τα πνευματικά παιδιά
του…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου