ο DAVID BERKMAN με παλαιούς και νέους φίλους

Από τους σημαντικούς τζαζ πιανίστες της τελευταίας 30ετίας, με ηχογραφήσεις κάμποσων άλμπουμ και εκδόσεις ουκ ολίγων τζαζ-διδακτικών βιβλίων, ο David Berkman έχει νέο CD που τιτλοφορείται “Old Friends and New Friends”, γραμμένο για την Palmetto Records του Matt Balitsaris. Με πλήρη μπάντα συνοδείας την οποίαν αποτελούν, πέραν του ιδίου, τρεις(!) σαξοφωνίστες –οι Dayna Stephens (σοπράνο, τενόρο), Billy Drewes (άλτο, σοπράνο), Adam Kolker (σοπράνο, άλτο, τενόρο, κλαρινέτο, μπάσο κλαρινέτο)– και βεβαίως ένα ρυθμικό τμήμα (η Linda Oh κοντραμπάσο και ο Brian Blade ντραμς), ο Berkman εμφανίζει ένα πρωτότυπο, όσο και άψογα επεξεργασμένο, ρεπερτόριο, με ίσης δόσεις θα έλεγα λυρισμού και δύναμης. Οι τρεις πνευστοί, που άλλοτε εμφανίζονται ανά δύο, άλλοτε ο ένας εκ των τριών και άλλοτε και οι τρεις μαζί, είναι εκείνοι που δημιουργούν «τετελεσμένο», δίχως τούτο να σημαίνει πως και ο πιανίστας δεν έχει το χώρο του στις… εξελίξεις.

Υπάρχει ένα track στο “Old Friends and New Friends”, το 9λεπτο “Past progressive”, που έχει πολλά να μας πει, όσον αφορά στον τρόπο που σκέφτεται/συνθέτει ο Berkman και οπωσδήποτε στον τρόπο που ενορχηστρώνει. Το κομμάτι ξεκινά με σόλο πιάνο, σ’ ένα κάπως νεορομαντικό/ιμπρεσιονιστικό ύφος, πριν «σκάσει» σιγά-σιγά το ρυθμικό τμήμα, με την Μαλαισιανή Oh να «χτυπάει» νότες με δύναμη, αφήνοντας το πιάνο να μελωδεί. Έτσι, και αφού έχουν συμπληρωθεί τα πρώτα τρία λεπτά (με το σχήμα να εμφανίζεται σαν πιάνο-τρίο), έρχονται σιγά τα τρία σαξόφωνα (πρώτα το άλτο του Drewes, μετά το σοπράνο του Kolker και τελευταίο το τενόρο του Stephens) σπρώχνοντας τη σύνθεση μέσα από ασυγκράτητα soli. Φυσικά, οι διαδοχικές μελωδικές επιστρώσεις, οι οποίες προβάλλονται και επιβάλλονται από το πιάνο, δίνουν τη δυνατότητα στα σαξόφωνα να μελωδούν κι αυτά, προβάλλοντας άλλοτε ένα… αμερικανικό (bop) πλαίσιο, και άλλοτε ένα περισσότερο… ευρωπαϊκό (με στοιχεία romance ή «μουσικής δωματίου»). Υπάρχει επίσης ένα track, που τιτλοφορείται “No blues no really no blues” και είναι γραμμένο για πιάνο-τρίο. Το κομμάτι, μπορεί να φέρνει στη μνήμη το “No blues” του Miles Davis, είναι όμως περισσότερο προσανατολισμένο προς το blues, με το “Psalm”, που κλείνει το άλμπουμ, να στηρίζεται φυσικά στην απόδοση της «θεϊκής» μελωδίας, με τον Blade και την Oh να δημιουργούν ένα αφοπλιστικά ήρεμο, αλλά με υπόγεια ένταση ρυθμικό περιβάλλον.

Γενικώς, το “Old Friends and New Friends” (τίτλος που έχει να κάνει με τους παλαιούς και νέους συνεργάτες του Berkman) είναι ένα CD, που προβάλλει τον μελωδικό (συνθετικό) κόσμο του πιανίστα, με τους τρεις σαξοφωνίστες να ακολουθούν, από κοντά, το λυρικό πρότυπο, δίχως να εμποδίζεται όμως και το περισσότερο τεταμένο swinging (“Up jumped Ming”).

Επαφή: www.davidberkman.com, www.palmetto-records.com