ΝΙΚΟΣ ΜΑΜΑΓΚΑΚΗΣ το ηλεκτρονικό soundtrack στις «Σατανικές Ερωμένες»

Είναι πολλά τα κρυφά φιλμ του ελληνικού κινηματογράφου. Αν κοιτάξει κανείς τους καταλόγους με τους τίτλους των ταινιών μεγάλων μήκους (άσε των μικρών και μεσαίων, γιατί εκεί γίνεται χαμός…) σίγουρα θα εντοπίσει έργα ενός κάποιου βεληνεκούς, που θα ήθελε να τους ρίξει μια ματιά – αν όχι να τα δει ολόκληρα και όπως πρέπει. Αφήνω κατά μέρος το γεγονός πως, σε διάφορες περιπτώσεις, ορισμένα απ’ αυτά (τα «άγνωστα» έργα) θα μπορούσε ν’ αποδειχθούν απείρως πιο ενδιαφέροντα από τη μυριοστή προβολή τού «Καλώς ήλθε το δολλάριο» (που το βλέπω, πια, μόνο για τον σπαραξικάρδιο entertainer Ζαν Βασίλη…), ή του «Κάτι να καίει» (που δεν το βλέπω με τίποτα)…

O Μηνάς Χρηστίδης και ο Φαίδων Γεωργίτσης στον "Αποστάτη" ή "Σατανικές Ερωμένες"

Την 28/9/1973 προβάλλεται στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης η ταινία του Φαίδωνα Γεωργίτση «Ο Αποστάτης». Επρόκειτο για ένα «εμπορικό» φιλμ, που δεν συνδεόταν με το κλίμα του Νέου Ελληνικού Κινηματογράφου, όπως εκείνο άρχιζε σιγά-σιγά να διαμορφώνεται στις αρχές του ’70, και που θα μπορούσε να αναζητηθεί (στη συγκεκριμένη διοργάνωση) στον «Ιωάννη το Βίαιο» (Τώνια Μαρκετάκη), στο «Λάβετε θέσεις» (Θόδωρος Μαραγκός) ή στο «Κρανίου Τόπος» (Κώστας Αριστόπουλος).  

Ο Γεωργίτσης είχε επιχειρήσει να γυρίσει ένα καλλιτεχνικώς φιλόδοξο φιλμ κινούμενος στο πλαίσιο μιας ευπρόσωπης παραγωγής… και επηρεασμένος κατά τι από την «Κρυφή γοητεία της μπουρζουαζίας»(!) του Λουίς Μπουνιουέλ, που προβαλλόταν αρχές του ’73 στην Ελλάδα. Στο net διάβασα και κάτι για το «Θεώρημα», όμως αυτό δεν φαίνεται πιθανό επειδή η ταινία του Παζολίνι θα παιζόταν στη χώρα μας επί Μεταπολίτευσης. Εξάλλου, το concept τού… ερωτικού καταλύτη δεν είναι εύρημα παζολινικό – ασχέτως αν η παζολινική εκδοχή του είναι άπιαστη.

Η συνέχεια εδώ… http://www.lifo.gr/team/u46465/57893