ION μαύρη συχνότητα

ION αποκαλείται το προσωπικό project του Γιάννη Παπαϊωάννου (ex-Rehearsed Dreams, Raw… Mechanimal…), που αναπτύσσεται ανελλιπώς θα έλεγα την τελευταία 20ετία (πολλές οι κυκλοφορίες σε CD, CD-R, MC, 12ιντσα, MP3…). Το πιο πρόσφατο επεισόδιο έχει τίτλο «Μαύρη Συχνότητα», είναι άυλο (για την ώρα;), έχοντας διάρκεια long play. Αποτελείται, εννοώ, από 13 θέματα, ικανά να περιγράψουν και να ολοκληρώσουν, ή να εκτονώσουν αν θέλετε μια κατάσταση.

Η «Μαύρη Συχνότητα» είναι ένα, χοντρικώς, ambient άλμπουμ, αν και αυτό δεν λέει πολλά – ο χαρακτηρισμός εννοώ, ο οποίος πρέπει να πλαισιωθεί και από άλλα τινά στηρίγματα, όπως και να επεξηγηθεί, όσο τούτο είναι εφικτό, στην πορεία.

Έχουμε λοιπόν ένα άλμπουμ «ηλεκτρονικό», οικοδομημένο με βάση τα synthesizers (χειρίζεται ο ίδιος ο Παπαϊωάννου) και μπολιασμένο από samples, επιτόπιες ηχογραφήσεις, κιθάρες (σε τέσσερα κομμάτια) και θερεμίνη (σε δύο). Η συμβολή αυτών των ήχων πάνω στη «μία» βάση, είναι ό,τι τροφοδοτεί με έξτρα «καύσιμα» το «ταξίδι». Γιατί έχει προορισμό η «Μαύρη Συχνότητα», ανεξαρτήτως της διαδρομής που θα ακολουθήσει ο καθείς. Υπάρχει, δηλαδή, η κλασική κοσμική έκσταση, έτσι όπως τη γνωρίσαμε από το kraut των early 70s (“Campfires”, “Spinalonga”, “Black noise”, “Unreal”), υπάρχει όμως και η πιο συντονισμένη «συστημική» διάσταση του τέλους της δεκαετίας και των αρχών της επομένης, έτσι όπως εκείνη αναπτύχθηκε μέσα από τις εγγραφές της εταιρείας Sky ας πούμε (Asmus Tietchens, Tyndall, Roedelius, Moebius κ.λπ.).

Ο Παπαϊωάννου έχει κατά νου όλη την εξέλιξη της cosmic ambience… και πορεύεται αναλόγως. Εξισορροπεί, δε, το προσωπικό του «είναι» μέσα από «φωτεινές» και «σκοτεινές» πορείες, με γνώμονα ένα concept που να ρέει, δίχως να παγιδεύεται από σκοπιμότητες. Έτσι, εκεί που μπορεί να εμφανίζεται απόμακρος και εσωστρεφής, αμέσως μετά (ή λίγο πιο πριν) μπορεί να προτείνει ένα πιο… φυσικό ακρόαμα. Τα samples και οι field recordings βοηθούν, θέλω να πω, στην επεξήγηση ενός περιβάλλοντος, που να είναι κατανοητό από τον «μέσο» ακροατή ηλεκτρονικής μουσικής, για να χρησιμοποιήσουμε αυτόν τον παλαιό και δοκιμασμένο όρο –από ’κείνον που μπορεί να έχει ακούσει «εμπορικούς» Tangerine Dream για παράδειγμα ή Neuronium–, ενώ, την επόμενη στιγμή, και όσο κυλάει το άλμπουμ (εννοώ στη… δεύτερη πλευρά του – από το έκτο “Andel” και πέρα, και κυρίως από το όγδοο “Campfires” και πέρα) να φαντάζει ως αναγκαία η πιο abstract και υποβλητική μετατόπισή του. Και αυτό συμβαίνει.

Ένα ταξίδι μοιρασμένο, θα έλεγα, σε ίσους χρόνους είναι η «Μαύρη Συχνότητα», που ενώ ξεκινά μ’ ένα κάποιο πρόγραμμα «φεύγει», τελείως, στην πορεία.

Συμμετέχουν οι: Γιάννης Παπαϊωάννου (ΙΟΝ) synths, samplers, tapes, field recordings, Τάσος Νικογιάννης ηλεκτρική κιθάρα στο “Fjord”, Ηλίας Κατελάνος ηλεκτρική κιθάρα στο “Ectachrome”, May Roosevelt θερεμίνη στα “Andel” και “Bay of rainbows”, Κώστας Ματιάτος ηλεκτρικές κιθάρες στο “Campfires” και Σπύρος Φάρος ηλεκτρικές κιθάρες στο “Spinalonga”. 

Ακούστε… http://ionmusik.bandcamp.com/album/-