MK-O αιθέρας

Το τέταρτο άλμπουμ των MK-O, που, όπως διαβάζω στο εσωτερικό τού gatefold, κυκλοφόρησε με την ΑΥΓΗ της 28/2/2015, έχει κάτι που το διαφοροποιεί από τα προηγούμενα τρία. Έχει ελληνικό τίτλο – και αυτό κάτι σημαίνει (το διαπίστωσα με την πρώτη ακρόαση). Σημαίνει πως έχει ελληνικό χρώμα και ακόμη δύο τραγούδια (συν τα δώδεκα ορχηστρικά), τα οποία αποδίδονται στη γλώσσα μας. Αυτά για αρχή, πριν πούμε τα περισσότερα…

Οι MK-O, δηλαδή η Μαρίνα Καναβάκη και ο Oannes (Σωκράτης Παπαχατζής), την τελευταία δεκαετία χοντρικά παρουσιάζουν και προτείνουν τη δική τους electronica (όπως αποκαλούσαμε αυτό το στυλ πριν κάποια χρόνια), το δικό τους, αν θέλετε, electro-rock, που έχει βάση σε όλες τις δεκαετίες τής… λαϊκώς εφηρμοσμένης ηλεκτρονικής (από τα seventies και μετά εννοώ). Στον «Αιθέρα» [Κόκκινη Καρφίτσα, 2015] τα ηχητικά τοπία που αναπτύσσουν οι MK-O συνεχίζει να καθορίζονται τόσο από την εξωτερική, ας την πούμε περιβαλλοντική, διάστασή τους, όσο και από την… παραμέσα, εκείνη που έχει να κάνει με το είναι, τις απόψεις και τις ιδέες μας – με το πώς εξελίσσεται, μέσα απ’ όλα τούτα, η καθημερινότητά μας. Έχουμε να κάνουμε λοιπόν μ’ ένα electro που διατηρεί επαφή όχι μόνο με την αισθητική, αλλά και με την κοινωνία – κάτι που διαφαίνεται απ’ ορισμένους τίτλους, που δρουν προγραμματικά («Ο ζόφος στην οθόνη»), αλλά και… αμέσως και σαφώς, αν αναφερόμαστε στη μελοποίηση του ποιήματος «Αχ, αυτοί» του Ηλία Πετρόπουλου («Αχ, αυτοί [εμείς] οι μετριοπαθείς επαναστάτες/ Αχ, αυτοί [εμείς] που φοράνε κουστούμι τρουά-πιες/ Αχ, αυτοί [εμείς] που γαμάνε με τα λεφτά τους»).

Επί του… περιβλήματος τώρα, θα λέγαμε πως οι αναφορές στην jazz και το blues, που είχαν πρώτο ρόλο στο προηγούμενο CD των ΜΚ-Ο, το “Blues for the White Nigger” [Puzzlemusik, 2011], υπάρχουν και στον «Αιθέρα», όπως υπάρχουν, το ξαναλέω, και πιο ελληνικές αναφορές – στο «Αρμόζει» π.χ., ένα τραγούδι που τοποθετείται στο τέλος της διαδρομής σμυρνέικο-ρεμπέτικο-λαϊκό. Επίσης καταγράφονται κομμάτια χαμηλών τόνων (ας τα πούμε περιβαλλοντικά, ατμοσφαιρικά) και άλλα περισσότερο «μπιτάτα», που ανεβάζουν στροφές και διαθέσεις («Ξύπνημα»), παρότι το συνολικότερο άκουσμα θα το χαρακτήριζα περισσότερο ενδοσκοπικό παρά εξωστρεφές.

Σε κάθε περίπτωση ο «Αιθέρας» είναι ένα κάπως «βαρύ» electro άλμπουμ, που αποκαλύπτεται σταδιακά στον ακροατή – σ’ εκείνον τον ακροατή, που θα θελήσει ν’ ακούσει όντας σε φάση… χαλαρής εγρήγορσης.

Επαφή: www.mk-o.com