Πότε ήταν που γράψαμε για έναν δίσκο του κιθαρίστα της jazz Απόστολου Λεβεντόπουλου
(Apostolos Leventopoulos);
Μα μόλις τον προηγούμενο Απρίλιο, στις 30 του μηνός (λέμε για το άλμπουμ του “Songs for Acoustic Guitar”). Και να τώρα, επτά
μήνες, αργότερα, ένα δεύτερο CD
του Α. Λεβεντόπουλου να στρίβει στο player, ένα CD
που αποκαλείται “After the Spirit”
[Breeze House, 2022] και που είναι τελείως διαφορετικό από το προηγούμενό του.
Λογικό. Δεν θα έκανε ο άνθρωπος μέσα σ’ ένα τόσο μικρό διάστημα έναν «ίδιο»
δίσκο.
Να πούμε λοιπόν πως στο “After the Spirit” o Απόστολος Λεβεντόπουλος δεν είναι μόνος του, όπως ήταν στο “Songs for Acoustic Guitar”, καθώς συνοδεύεται από ακόμη δύο μουσικούς, πασίγνωστους στον χώρο, τον Γιώργο Κοντραφούρη, που χειρίζεται hammond και τον Αλέξανδρο Δράκο Κτιστάκη στα ντραμς.
Άρα έχουμε ένα trio κιθάρα-hammond-ντραμς, που δεν μπορεί παρά να κινείται σε groovy hard-bop δρόμους.
Και ναι, έτσι ακριβώς έχουν τα πράγματα, με το “After the Spirit” να περιλαμβάνει εννέα
συνθέσεις (από 4:06 η πιο σύντομη στο χρόνο, έως 7:40 η πιο μεγάλη σε
διάρκεια), ανήκουσες όλες στον Απόστολο Λεβεντόπουλο.
Έτσι, εδώ, ο Α. Λεβενόπουλος δεν παρουσιάζεται μόνον ως κιθαρίστας, μα και ως... γεννήτορας του υλικού (άρα και σίγουρος για τον... συνθέτη εαυτό του), πράγμα που δεν είναι ούτε απλό, ούτε καθημερινό στην ελληνική τζαζ πραγματικότητα.
Το πρώτο που οφείλουμε να πούμε, λοιπόν, είναι πως οι συνθέσεις δείχνουν την ικανότητα και την άνεση, και βεβαίως την εμπειρία του πρώτου τη τάξει.
Ο Λεβεντόπουλος δεν εμφανίστηκε «χθες» στην σκηνή. Έχει μακριά πείρα στο χώρο, και πέρα απ’ αυτόν, και κάτι από το παρελθόν του μπορείτε να δείτε και στο προηγούμενο review μας (https://diskoryxeion.blogspot.com/2022/04/blog-post_30.html), ώστε να αποκτήσετε μια κάπως πληρέστερη εικόνα.
Βεβαίως εδώ δεν βρίσκεται μόνον ο Λεβεντόπουλος στο στοιχείο του, με την ηλεκτρική κιθάρα του, διατρέχοντας μίλια τζαζ κιθαριστικής παράδοσης, μα ακόμη και οι υπόλοιποι δύο μουσικοί, και βασικά ο Γιώργος Κοντραφούρης, που για μιαν ακόμη φορά γκρουβάρει με γνώση είτε «μπροστά», είτε «στο βάθος».
Άξιος συνοδοιπόρος, φυσικά, και ο Αλέξανδρος Δράκος Κτιστάκης με το λιτό παίξιμό του, συνοδεύει τέλεια αυτές τις συνθέσεις, που είτε είναι γρήγορες, είτε μεσαίες, είτε αργές, βγάζουν πάντα την ίδια ένταση.
Μάλιστα, τα πιο αργά κομμάτια, όπως ας πούμε το blues “A blues story” και το έσχατο “Morning song”, που ακούγεται κάπως σαν προσευχή (σίγουρα η «πνευματικότητά» του δεν είναι άσχετη της γνώσης του συνθέτη περί την τζαζ παράδοση) είναι από τα ωραιότερα του άλμπουμ, δείχνοντας, για να το πούμε κάπως παραστατικά, την ικανότητα του Λεβεντόπουλου να συνθέτει σαν... αφροαμερικάνος.
Φυσικά, το άλμπουμ κυλάει «νεράκι», με την γκρούβα παντού να κυριαρχεί και με κομμάτια σαν τα “The trap”, “Open roads” και “After the spirit” να προσφέρονται για πολλαπλές αναγνώσεις – και όσον αφορά στην παρουσία, σε αυτά, των συγκεκριμένων οργάνων, μα και σε σχέση με επιρροές, αναφορές κ.λπ.
Ένα πλήρες άλμπουμ λοιπόν από τον Απόστολο Λεβεντόπουλο και την παρέα του, με καλή παραγωγή και μεγάλο δόσιμο, που δείχνει, για μιαν ακόμη φορά, τον δρόμο, τα χιλιόμετρα, που έχουν καλυφθεί από τους έλληνες μουσικούς, οι οποίοι πλέον καταγράφουν δουλειές... άλλου επιπέδου.
Επαφή: https://apostolosleventopoulos.bandcamp.com/releases
Να πούμε λοιπόν πως στο “After the Spirit” o Απόστολος Λεβεντόπουλος δεν είναι μόνος του, όπως ήταν στο “Songs for Acoustic Guitar”, καθώς συνοδεύεται από ακόμη δύο μουσικούς, πασίγνωστους στον χώρο, τον Γιώργο Κοντραφούρη, που χειρίζεται hammond και τον Αλέξανδρο Δράκο Κτιστάκη στα ντραμς.
Άρα έχουμε ένα trio κιθάρα-hammond-ντραμς, που δεν μπορεί παρά να κινείται σε groovy hard-bop δρόμους.
Έτσι, εδώ, ο Α. Λεβενόπουλος δεν παρουσιάζεται μόνον ως κιθαρίστας, μα και ως... γεννήτορας του υλικού (άρα και σίγουρος για τον... συνθέτη εαυτό του), πράγμα που δεν είναι ούτε απλό, ούτε καθημερινό στην ελληνική τζαζ πραγματικότητα.
Το πρώτο που οφείλουμε να πούμε, λοιπόν, είναι πως οι συνθέσεις δείχνουν την ικανότητα και την άνεση, και βεβαίως την εμπειρία του πρώτου τη τάξει.
Ο Λεβεντόπουλος δεν εμφανίστηκε «χθες» στην σκηνή. Έχει μακριά πείρα στο χώρο, και πέρα απ’ αυτόν, και κάτι από το παρελθόν του μπορείτε να δείτε και στο προηγούμενο review μας (https://diskoryxeion.blogspot.com/2022/04/blog-post_30.html), ώστε να αποκτήσετε μια κάπως πληρέστερη εικόνα.
Βεβαίως εδώ δεν βρίσκεται μόνον ο Λεβεντόπουλος στο στοιχείο του, με την ηλεκτρική κιθάρα του, διατρέχοντας μίλια τζαζ κιθαριστικής παράδοσης, μα ακόμη και οι υπόλοιποι δύο μουσικοί, και βασικά ο Γιώργος Κοντραφούρης, που για μιαν ακόμη φορά γκρουβάρει με γνώση είτε «μπροστά», είτε «στο βάθος».
Άξιος συνοδοιπόρος, φυσικά, και ο Αλέξανδρος Δράκος Κτιστάκης με το λιτό παίξιμό του, συνοδεύει τέλεια αυτές τις συνθέσεις, που είτε είναι γρήγορες, είτε μεσαίες, είτε αργές, βγάζουν πάντα την ίδια ένταση.
Μάλιστα, τα πιο αργά κομμάτια, όπως ας πούμε το blues “A blues story” και το έσχατο “Morning song”, που ακούγεται κάπως σαν προσευχή (σίγουρα η «πνευματικότητά» του δεν είναι άσχετη της γνώσης του συνθέτη περί την τζαζ παράδοση) είναι από τα ωραιότερα του άλμπουμ, δείχνοντας, για να το πούμε κάπως παραστατικά, την ικανότητα του Λεβεντόπουλου να συνθέτει σαν... αφροαμερικάνος.
Φυσικά, το άλμπουμ κυλάει «νεράκι», με την γκρούβα παντού να κυριαρχεί και με κομμάτια σαν τα “The trap”, “Open roads” και “After the spirit” να προσφέρονται για πολλαπλές αναγνώσεις – και όσον αφορά στην παρουσία, σε αυτά, των συγκεκριμένων οργάνων, μα και σε σχέση με επιρροές, αναφορές κ.λπ.
Ένα πλήρες άλμπουμ λοιπόν από τον Απόστολο Λεβεντόπουλο και την παρέα του, με καλή παραγωγή και μεγάλο δόσιμο, που δείχνει, για μιαν ακόμη φορά, τον δρόμο, τα χιλιόμετρα, που έχουν καλυφθεί από τους έλληνες μουσικούς, οι οποίοι πλέον καταγράφουν δουλειές... άλλου επιπέδου.
Επαφή: https://apostolosleventopoulos.bandcamp.com/releases
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου