Η καναδή πιανίστρια και
συνθέτρια Kris Davis
δεν μας είναι γνωστή μόνον ως η πιο βασική υπεύθυνη πίσω από την σημαντική Pyroclastic Records,
την οποία ίδρυσε το 2016, αλλά και ως μία από τις πιο αναγνωρισμένες
τζαζίστριες την τελευταία εικοσαετία. Συχνά-πυκνά αναφέρουμε στο blog το όνομά της, ενώ υπάρχουν reviews
και για πιο προσωπικές δουλειές της, όπως για το άλμπουμ “Blood Moon” [Intakt, 2020], που συνυπέγραφε με την
σαξοφωνίστρια Ingrid Laubrock.
Η Kris Davis έχει εμφανισθεί περαιτέρω δίπλα στους Ken Vandermark, Noah Preminger, Craig Taborn, Devin Gray, Michael Formanek, Eric Revis, Tineke Postma κ.ά., ενώ το άλμπουμ της “Diatom Ribbons” από το 2019, είχε πάρει παντού πολύ ενθαρρυντικές κριτικές.
Αναφερόμαστε σ’ αυτό γιατί, τώρα, η Kris Davis επαναφέρει στην επικαιρότητα το Diatom Ribbons, υιοθετώντας το ως ονομασία για το νέο της συγκρότημα, το οποίον περιλαμβάνει, πέραν της ιδίας (σε πιάνο, προετοιμασμένο πιάνο, σύνθι), την Terri Lyne Carrington στα ντραμς, την Val Jeanty σε πικάπ, ηλεκτρονικά, τον Julian Lage στην ηλεκτρική κιθάρα και τον Trevor Dunn σε ηλεκτρικό μπάσο και κοντραμπάσο.
Στην πράξη συζητάμε για ένα έξοχο γκρουπ, για να μην πούμε για ένα... σούπερ γκρουπ, το οποίον εδώ καταγράφεται, ζωντανά, από live που πραγματοποιήθηκαν στο διήμερο 27 και 28 Μαΐου, του 2022, στο Village Vanguard.
Τα κομμάτια του σετ είναι μοιρασμένα, φυσικά, στα δύο CD “Live at The Village Vanguard” [Pyroclastic Records, 2023]. Στο πρώτο καταγράφονται έξι, ενώ στο δεύτερο πέντε, έχοντας όλα σχεδόν εκτεταμένες διάρκειες (είναι όλα πάνω από έξι λεπτά, ενώ το μακρύτερο στον χρόνο αγγίζει τα δώδεκα).
Από αυτά τα έντεκα tracks τώρα, τα οκτώ είναι πρωτότυπα (της Davis), ενώ τα τρία είναι διασκευές. Κι επειδή οι διασκευές παρέχουν, συνήθως, ευρύτερες πληροφορίες γύρω από το πού μπορεί να κινείται μια ηχογράφηση, ας ξεκινήσουμε από ’κει.
Στο “Live at The Village Vanguard” των Kris Davis’ Diatom Ribbons διασκευάζονται λοιπόν το “Alice in the Congo” του Ronald Shannon Jackson, το “The dancer” της Geri Allen και το “Dolores” του Wayne Shorter.
Υπάρχουν, με άλλα λόγια, αυτές οι τρεις αναφορές, που
δείχνουν αν θέλετε και τα αισθητικά όρια των Kris Davis’
Diatom Ribbons,
που μπορεί να εκκινούν από κάτι κλασικό, σαν το “Miles Smiles” (1967) του Miles Davis Quintet, εκεί όπου ακούγεται
το “Dolores” του Shorter, να περνούν από
την... punk-jazz των early 80s, με το βαθύ rhythm section και με τις fusion και funk αναφορές, για να καταλήξουν σε πιο avant καταστάσεις.
Συζητάμε λοιπόν για ένα σχήμα προχωρημένης jazz, που έχει τον τρόπο να μετατρέπεται άλλοτε προς ένα... περισσότερο ροκ σχήμα, και άλλοτε προς ένα... περισσότερο ηλεκτρονικό, αναλόγως με τις διαστάσεις, που επιθυμεί να δώσει, κάθε φορά, στις διάφορες συνθέσεις – οι οποίες διαστάσεις προδιαγράφονται σε μεγάλο βαθμό από το γεγονός του live, της ζωντανής παράστασης.
Σε όλα τα tracks, εξαιτίας και του γεγονότος πως τραβάνε στο χρόνο, τα παιξίματα είναι εντυπωσιακά (σολιστικά ή ομαδικά), χωρίς όμως να εκβιάζουν καταστάσεις. Όλα προκύπτουν, εννοούμε, από το πώς αναπτύσσονται τα θέματα (κλασικό παράδειγμα το θαυμάσιο “Endless columns”, που ανοίγει το δεύτερο CD), ενώ ξεχωριστή θέση στο σετ έχουν τα τρία “Bird suite, part 1: Kingfisher”, “Bird suite, part 2: Bird call blues” και “Bird suite, part 3: Parasitic hunter”, που φανερώνουν και την ιδιαίτερη συνθετική ικανότητα, γιατί όχι και ευφυΐα της Kris Davis, μαζί με το γενικότερο πειραματικό πνεύμα, συν τις ηλεκτρονικές και avant ατασθαλίες και ανατροπές, συνδυάζοντας με δημιουργικό τρόπο ακόμη και τις φωνές.
Ένα πολύ καλό άλμπουμ από την Kris Davis –την βλέπουμε και στο εξώφυλλο του νέου DownBeat (September 2023)– και τους Diatom Ribbons λοιπόν, που επιβεβαιώνει, για μιαν ακόμη φορά, και την ανεβασμένη θέση της Pyroclastic Records, στην τζαζ δισκοπαραγωγή, τα τελευταία χρόνια.
Επαφή: www.krisdavis.net, www.pyroclasticrecords.com
Η Kris Davis έχει εμφανισθεί περαιτέρω δίπλα στους Ken Vandermark, Noah Preminger, Craig Taborn, Devin Gray, Michael Formanek, Eric Revis, Tineke Postma κ.ά., ενώ το άλμπουμ της “Diatom Ribbons” από το 2019, είχε πάρει παντού πολύ ενθαρρυντικές κριτικές.
Αναφερόμαστε σ’ αυτό γιατί, τώρα, η Kris Davis επαναφέρει στην επικαιρότητα το Diatom Ribbons, υιοθετώντας το ως ονομασία για το νέο της συγκρότημα, το οποίον περιλαμβάνει, πέραν της ιδίας (σε πιάνο, προετοιμασμένο πιάνο, σύνθι), την Terri Lyne Carrington στα ντραμς, την Val Jeanty σε πικάπ, ηλεκτρονικά, τον Julian Lage στην ηλεκτρική κιθάρα και τον Trevor Dunn σε ηλεκτρικό μπάσο και κοντραμπάσο.
Στην πράξη συζητάμε για ένα έξοχο γκρουπ, για να μην πούμε για ένα... σούπερ γκρουπ, το οποίον εδώ καταγράφεται, ζωντανά, από live που πραγματοποιήθηκαν στο διήμερο 27 και 28 Μαΐου, του 2022, στο Village Vanguard.
Τα κομμάτια του σετ είναι μοιρασμένα, φυσικά, στα δύο CD “Live at The Village Vanguard” [Pyroclastic Records, 2023]. Στο πρώτο καταγράφονται έξι, ενώ στο δεύτερο πέντε, έχοντας όλα σχεδόν εκτεταμένες διάρκειες (είναι όλα πάνω από έξι λεπτά, ενώ το μακρύτερο στον χρόνο αγγίζει τα δώδεκα).
Από αυτά τα έντεκα tracks τώρα, τα οκτώ είναι πρωτότυπα (της Davis), ενώ τα τρία είναι διασκευές. Κι επειδή οι διασκευές παρέχουν, συνήθως, ευρύτερες πληροφορίες γύρω από το πού μπορεί να κινείται μια ηχογράφηση, ας ξεκινήσουμε από ’κει.
Στο “Live at The Village Vanguard” των Kris Davis’ Diatom Ribbons διασκευάζονται λοιπόν το “Alice in the Congo” του Ronald Shannon Jackson, το “The dancer” της Geri Allen και το “Dolores” του Wayne Shorter.
Συζητάμε λοιπόν για ένα σχήμα προχωρημένης jazz, που έχει τον τρόπο να μετατρέπεται άλλοτε προς ένα... περισσότερο ροκ σχήμα, και άλλοτε προς ένα... περισσότερο ηλεκτρονικό, αναλόγως με τις διαστάσεις, που επιθυμεί να δώσει, κάθε φορά, στις διάφορες συνθέσεις – οι οποίες διαστάσεις προδιαγράφονται σε μεγάλο βαθμό από το γεγονός του live, της ζωντανής παράστασης.
Σε όλα τα tracks, εξαιτίας και του γεγονότος πως τραβάνε στο χρόνο, τα παιξίματα είναι εντυπωσιακά (σολιστικά ή ομαδικά), χωρίς όμως να εκβιάζουν καταστάσεις. Όλα προκύπτουν, εννοούμε, από το πώς αναπτύσσονται τα θέματα (κλασικό παράδειγμα το θαυμάσιο “Endless columns”, που ανοίγει το δεύτερο CD), ενώ ξεχωριστή θέση στο σετ έχουν τα τρία “Bird suite, part 1: Kingfisher”, “Bird suite, part 2: Bird call blues” και “Bird suite, part 3: Parasitic hunter”, που φανερώνουν και την ιδιαίτερη συνθετική ικανότητα, γιατί όχι και ευφυΐα της Kris Davis, μαζί με το γενικότερο πειραματικό πνεύμα, συν τις ηλεκτρονικές και avant ατασθαλίες και ανατροπές, συνδυάζοντας με δημιουργικό τρόπο ακόμη και τις φωνές.
Ένα πολύ καλό άλμπουμ από την Kris Davis –την βλέπουμε και στο εξώφυλλο του νέου DownBeat (September 2023)– και τους Diatom Ribbons λοιπόν, που επιβεβαιώνει, για μιαν ακόμη φορά, και την ανεβασμένη θέση της Pyroclastic Records, στην τζαζ δισκοπαραγωγή, τα τελευταία χρόνια.
Επαφή: www.krisdavis.net, www.pyroclasticrecords.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου