Μέσα
στο καλοκαίρι εμφανίστηκαν ή εν πάση περιπτώσει κινήθηκαν τα επτά ελληνικά
άλμπουμ, για τα οποία θα διαβάσετε στη συνέχεια.
Παλιά, στην δεκαετία του ’80 και ακόμη πιο πίσω, το καλοκαίρι ήταν κανονικός χρόνος για τη δισκογραφία, ενώ στις μέρες μας οι εκδόσεις είναι λίγες, καθώς εταιρείες και καλλιτέχνες αναμένουν, συνήθως, το ξεκίνημα της νέας σεζόν, δηλαδή τον Σεπτέμβριο, για να δειγματίσουν τις κυκλοφορίες τους.
Όπως κι αν έχει αυτοί οι επτά δίσκοι, που θα σας παρουσιάσουμε αμέσως, ξεχωρίζουν για την ποιότητά τους, ενώ είναι σίγουρο πως θα μας κρατήσουν καλή συντροφιά και το φθινόπωρο...
ΓΙΩΡΓΟΣ
ΚΑΓΙΑΛΙΚΟΣ: Δοξάζοντας το Τώρα [Μετρονόμος,
2023]
Το πιο νέο άλμπουμ του Γιώργου Καγιαλίκου επιβεβαιώνει το γεγονός πως ο τραγουδοποιός αυτός έχει πάντα τον τρόπο να σε εκπλήσσει με τους δίσκους του – που ναι μεν είναι τακτικοί, αλλά, από την άλλη, διατηρούν πάντα την ιδιομορφία και την τόλμη τους.
Μάλιστα, μετά από καμιά δεκαριά δικά του CD, που είναι όλα πολύ καλά, και που κυκλοφορούν σταθερά τα τελευταία δώδεκα χρόνια, τούτο το τελευταίο, που αποκαλείται «Δοξάζοντας το Τώρα», φαίνεται να είναι το πιο προσωπικό και το πιο πολιτικό τού Γιώργου Καγιαλίκου. Κυρίως, γιατί καταγράφει μία πολύ συγκεκριμένη κοινωνικοπολιτική συγκυρία, που γίνεται αντιληπτή από τον τρόπο που αντανακλά στις ζωές των απλών, των καθημερινών ανθρώπων.
Φαίνεται πως το concept το είχε εξ αρχής κατά νου ο τραγουδοποιός, που εδώ είναι ο συνθέτης και των δέκα τραγουδιών, ο στιχουργός σε δύο και ακόμη ο ερμηνευτής σε όλα. Κι έτσι, με βάση αυτό το concept φαίνεται πως απευθύνθηκε σε γνωστούς και καλούς στιχουργούς, οι οποίοι συμμεριζόμενοι τις δικές του αγωνίες του πρόσφεραν ανάλογης προβληματικής στίχους.
Και ο Απόστολος Στάικος: «Και μας φθείρει και το ξέρω / και μας τρώει όλο αυτό / μη μ’ αφήσεις μη φοβάσαι, κράτησε με σε κρατώ».
Μα και ο ίδιος ο Γιώργος Καγιαλίκος: «Κι οι αλυσίδες που σέρνω ακόμα / έχουν σκουριάσει και όλο τρίζουν / εδώ θα μείνεις μου ψιθυρίζουν / λες κι έχουν στόμα».
Αντιλαμβάνεστε το κλίμα...
Υπάρχει λοιπόν η συγκεκριμένη περιγραφή της καθημερινής αγωνίας, μέσα απ’ όλες αυτές τις διαφορετικές όψεις, τις οποίες, όμως, έρχεται να ενοποιήσει με το δικό του τρόπο, συνθετικά και ερμηνευτικά, ο Γ. Καγιαλίκος.
Διακεκριμένος μελωδός και συνθέτης με ιδιαίτερες δυνατότητες ο Γιώργος Καγιαλίκος πράττει για τους στίχους των τραγουδιών του το καλύτερο. Τους επενδύει με τις «σωστές» μουσικές, εννοούμε, δημιουργώντας αληθινά τραγούδια. Τραγούδια που σου μένουν από την πρώτη φορά.
Ναι, γιατί ακόμη και από την πρώτη-πρώτη ακρόαση αντιλαμβάνεσαι την ποιότητα της δουλειάς του τραγουδοποιού, γιατί δένεσαι πάραυτα με τις μελωδίες και τα λόγια, γιατί αντιλαμβάνεσαι αμέσως τον τρόπο, με τον οποίον ερμηνεύεται όλο αυτό το υλικό (από τον ίδιο τον Γ. Καγιαλίκο), που είναι συγκρατημένος, ευγενικός, «εσωτερικός», λυρικός όπου απαιτείται και λελογισμένα οργισμένος, όταν πρέπει. Όλα ζυγισμένα και μελετημένα, έτσι ώστε ο ακροατής να μην ποδηγετείται από τα τραγούδια. Να μην επιβάλλονται τα τραγούδια με άγαρμπο τρόπο πάνω του και μέσα του, αφήνοντάς του περιθώρια να σκεφτεί και να καταλήξει.
Στο γενικότερο κλίμα συμβάλλει τα μάλα ο Κώστας Παρίσης με τον επίσης συγκρατημένο ροκ ήχο του, δίνοντας την καλύτερη διέξοδο στις ενορχηστρώσεις του συνθέτη.
Δεν βρίσκω κάτι που να μην λειτουργεί όπως πρέπει σ’ αυτό το άλμπουμ, που βάζει σοβαρή υποψηφιότητα για ένα από τα καλύτερα «έντεχνα» της χρονιάς.
Επαφή: www.metronomos.gr
https://www.youtube.com/watch?v=mctS_zdcMdo
LONG LIVE: Long Live [B-otherSide Records / Vinylmania, 2023]
Αν μπεις στο facebook των Long Live από τη Θεσσαλονίκη στην εισαγωγική κάρτα τους θα διαβάσεις πως υπάρχουν από το 1997, πως έχουν ηχογραφήσει δύο CD, πως παίζουν rock, pop, reggae, blues και soul και πως έχουν κάνει μέσα σ’ αυτά τα 26 χρόνια που ζουν και δουλεύουν περισσότερα από 3000 gigs. Στην αρχή κοιτούσα τα μηδενικά, αν ήταν σωστά, και, όταν είδα πως ήταν, είπα... ω!
https://www.youtube.com/watch?v=znqYZDxoJyM
Παλιά, στην δεκαετία του ’80 και ακόμη πιο πίσω, το καλοκαίρι ήταν κανονικός χρόνος για τη δισκογραφία, ενώ στις μέρες μας οι εκδόσεις είναι λίγες, καθώς εταιρείες και καλλιτέχνες αναμένουν, συνήθως, το ξεκίνημα της νέας σεζόν, δηλαδή τον Σεπτέμβριο, για να δειγματίσουν τις κυκλοφορίες τους.
Όπως κι αν έχει αυτοί οι επτά δίσκοι, που θα σας παρουσιάσουμε αμέσως, ξεχωρίζουν για την ποιότητά τους, ενώ είναι σίγουρο πως θα μας κρατήσουν καλή συντροφιά και το φθινόπωρο...
Το πιο νέο άλμπουμ του Γιώργου Καγιαλίκου επιβεβαιώνει το γεγονός πως ο τραγουδοποιός αυτός έχει πάντα τον τρόπο να σε εκπλήσσει με τους δίσκους του – που ναι μεν είναι τακτικοί, αλλά, από την άλλη, διατηρούν πάντα την ιδιομορφία και την τόλμη τους.
Μάλιστα, μετά από καμιά δεκαριά δικά του CD, που είναι όλα πολύ καλά, και που κυκλοφορούν σταθερά τα τελευταία δώδεκα χρόνια, τούτο το τελευταίο, που αποκαλείται «Δοξάζοντας το Τώρα», φαίνεται να είναι το πιο προσωπικό και το πιο πολιτικό τού Γιώργου Καγιαλίκου. Κυρίως, γιατί καταγράφει μία πολύ συγκεκριμένη κοινωνικοπολιτική συγκυρία, που γίνεται αντιληπτή από τον τρόπο που αντανακλά στις ζωές των απλών, των καθημερινών ανθρώπων.
Φαίνεται πως το concept το είχε εξ αρχής κατά νου ο τραγουδοποιός, που εδώ είναι ο συνθέτης και των δέκα τραγουδιών, ο στιχουργός σε δύο και ακόμη ο ερμηνευτής σε όλα. Κι έτσι, με βάση αυτό το concept φαίνεται πως απευθύνθηκε σε γνωστούς και καλούς στιχουργούς, οι οποίοι συμμεριζόμενοι τις δικές του αγωνίες του πρόσφεραν ανάλογης προβληματικής στίχους.
Και ο Απόστολος Στάικος: «Και μας φθείρει και το ξέρω / και μας τρώει όλο αυτό / μη μ’ αφήσεις μη φοβάσαι, κράτησε με σε κρατώ».
Μα και ο ίδιος ο Γιώργος Καγιαλίκος: «Κι οι αλυσίδες που σέρνω ακόμα / έχουν σκουριάσει και όλο τρίζουν / εδώ θα μείνεις μου ψιθυρίζουν / λες κι έχουν στόμα».
Αντιλαμβάνεστε το κλίμα...
Υπάρχει λοιπόν η συγκεκριμένη περιγραφή της καθημερινής αγωνίας, μέσα απ’ όλες αυτές τις διαφορετικές όψεις, τις οποίες, όμως, έρχεται να ενοποιήσει με το δικό του τρόπο, συνθετικά και ερμηνευτικά, ο Γ. Καγιαλίκος.
Διακεκριμένος μελωδός και συνθέτης με ιδιαίτερες δυνατότητες ο Γιώργος Καγιαλίκος πράττει για τους στίχους των τραγουδιών του το καλύτερο. Τους επενδύει με τις «σωστές» μουσικές, εννοούμε, δημιουργώντας αληθινά τραγούδια. Τραγούδια που σου μένουν από την πρώτη φορά.
Ναι, γιατί ακόμη και από την πρώτη-πρώτη ακρόαση αντιλαμβάνεσαι την ποιότητα της δουλειάς του τραγουδοποιού, γιατί δένεσαι πάραυτα με τις μελωδίες και τα λόγια, γιατί αντιλαμβάνεσαι αμέσως τον τρόπο, με τον οποίον ερμηνεύεται όλο αυτό το υλικό (από τον ίδιο τον Γ. Καγιαλίκο), που είναι συγκρατημένος, ευγενικός, «εσωτερικός», λυρικός όπου απαιτείται και λελογισμένα οργισμένος, όταν πρέπει. Όλα ζυγισμένα και μελετημένα, έτσι ώστε ο ακροατής να μην ποδηγετείται από τα τραγούδια. Να μην επιβάλλονται τα τραγούδια με άγαρμπο τρόπο πάνω του και μέσα του, αφήνοντάς του περιθώρια να σκεφτεί και να καταλήξει.
Στο γενικότερο κλίμα συμβάλλει τα μάλα ο Κώστας Παρίσης με τον επίσης συγκρατημένο ροκ ήχο του, δίνοντας την καλύτερη διέξοδο στις ενορχηστρώσεις του συνθέτη.
Δεν βρίσκω κάτι που να μην λειτουργεί όπως πρέπει σ’ αυτό το άλμπουμ, που βάζει σοβαρή υποψηφιότητα για ένα από τα καλύτερα «έντεχνα» της χρονιάς.
Επαφή: www.metronomos.gr
https://www.youtube.com/watch?v=mctS_zdcMdo
Αν μπεις στο facebook των Long Live από τη Θεσσαλονίκη στην εισαγωγική κάρτα τους θα διαβάσεις πως υπάρχουν από το 1997, πως έχουν ηχογραφήσει δύο CD, πως παίζουν rock, pop, reggae, blues και soul και πως έχουν κάνει μέσα σ’ αυτά τα 26 χρόνια που ζουν και δουλεύουν περισσότερα από 3000 gigs. Στην αρχή κοιτούσα τα μηδενικά, αν ήταν σωστά, και, όταν είδα πως ήταν, είπα... ω!
https://www.youtube.com/watch?v=znqYZDxoJyM
George Simeonidis
ΑπάντησηΔιαγραφήThank you Φώντας Τρουσας