H τραγουδίστρια της jazz Νάσια Γκόφα (Nassia Gofa) και το συγκρότημα που
την συνοδεύει, οι Jazz Tales,
έχουν νέο CD σε
κυκλοφορία, που αποκαλείται «Έρκυνα» (με υπότιτλο “From Darkness to Light”). Όπως διαβάζουμε στην
Βικιπαίδεια:
«Στην ελληνική μυθολογία η Έρκυνα ήταν Νύμφη μιας ομώνυμης πηγής στη Λιβαδειά της Βοιωτίας. Για την Έρκυνα, κόρη του Τροφωνίου, ιστορείται ότι ήταν συντρόφισσα της Περσεφόνης, κόρης της θεάς Δήμητρας, πριν από την απαγωγή της δεύτερης από τον Πλούτωνα. Οι δυο τους έπαιζαν μια ημέρα με μια χήνα κοντά στην πόλη, στο άλσος του Τροφωνίου. Το πτηνό τους ξέφυγε και πήγε να κρυφτεί μέσα σε μια σπηλιά κάτω από μία πέτρα. Η Περσεφόνη σήκωσε την πέτρα για να πιάσει τη χήνα, οπότε μία πηγή ξεπετάχτηκε από τη γη: η πηγή της 'Ερκυνας. Στα νερά της έρχονταν να λουστούν όλοι οι πιστοί που ζητούσαν χρησμό από το Μαντείο του Τροφωνίου, το οποίο βρισκόταν σε μικρή απόσταση. Σήμερα, το όνομα αυτό φέρει ο μικρός ομώνυμος ποταμός, ο οποίος διασχίζει τη Λιβαδειά».
Το άλμπουμ των Nassia Gofa & The Jazz Tales είναι πολύ ωραία σχεδιασμένο, καλαίσθητο, με all paper gatefold, με ωραία χαρτιά, με 16σέλιδο ένθετο με στίχους και άλλες πληροφορίες, διαθέτοντας επίσης πολύ ωραία χρώματα.
Άρα λοιπόν έχουμε να κάνουμε μ’ ένα CD, που σε ελκύει από την αρχή, πριν καν το τοποθετήσεις στο player. Αυτό είναι πολύ σημαντικό. Είναι πολύ σημαντικό να σε ελκύουν και τα CD, όπως ακριβώς και οι δίσκοι βινυλίου. Να μην θεωρείται ο μικρός και περιορισμένος χώρος ως «δύσκολος» από σχεδιαστικής πλευράς, αφού κι εκείνος μπορεί να προσφέρει «ευκαιρίες» για σοβαρές γραφιστικές καταδείξεις – όπως εδώ.
Από ηχητικής πλευράς τώρα το «Έρκυνα / From Darkness to Light» είναι ένα τυπικό, δηλαδή κλασικό τραγουδιστικό τζαζ άλμπουμ. Στηρίζεται φυσικά στην ωραία mezzo φωνή της Νάσιας Γκόφα, που διαθέτει τη στόφα της συνειδητοποιημένης τζαζ ερμηνεύτριας, «κρατώντας» όσο θέλει τις λέξεις στο στόμα της, πριν τις μετατρέψει σε τραγούδι.
Βασικά, γύρω από τη φωνή της περιστρέφεται το «Έρκυνα», που περιέχει βασικά πρωτότυπες συνθέσεις (οι οκτώ στις εννέα). Και αυτό κρίνεται ως πολύ σημαντικό, επειδή παράγονται καινούρια τζαζ τραγούδια, εφάμιλλα των αμερικανικών, και μάλιστα από μουσικούς της ελληνικής σκηνής.
Έτσι οι συνθέσεις ανήκουν στον πιανίστα Στέφανο Κοζάνη (Stefanos Kozanis), ενώ οι αγγλικοί στίχοι στην Karina Rubinstein βασικά, και επίσης στην Μυρτώ Κοκκαλιά. Υπάρχει περαιτέρω στο set η απαγγελία (πάντα από την Νάσια Γκόφα) ενός ποιήματος του Κ.Π. Καβάφη (“Che fece… il gran rifiuto”), επί του οποίου αυτοσχεδιάζει ο Σ. Κοζάνης στο πιάνο, και ακόμη η version στο κλασικό ελαφρό «Τι είναι αυτό που το λένε αγάπη» (των Τάκη Μωράκη – Δανάης Στρατηγοπούλου, Γιάννη Φερμάνογλου).
Άλλοι μουσικοί, πέρα από την Νάσια Γκόφα και τον Στέφανο Κοζάνη, που συμμετέχουν στην ηχογράφηση (Artracks Recording Studios, Ιούλιος ’22-Μάιος ’23) είναι και οι: Κώστας Πατσιώτης κοντραμπάσο, Αναστάσης Γούλιαρης ντραμς, Θωμάς Μητρούσης κιθάρα, ως επίσης και ο σημαντικός Gilad Atzmon τενόρο σαξόφωνο σ’ ένα track.
Το «Έρκυνα» κυλάει πολύ καλά. Βεβαίως η Νάσια Γκόφα με τις ερμηνείες και τους βοκαλισμούς της κρατά διαρκώς, ψηλά, το ενδιαφέρον, ενώ και οι μελωδίες τού Κοζάνη είναι εξ ίσου ενδιαφέρουσες – με την πιανιστική και κιθαριστική συνοδεία, και βεβαίως με τα απλά ρυθμικά σχήματα των Πατσιώτη-Γούλιαρη, να δημιουργούν τη βεβαιότητα της επάρκειας στις συνθέσεις. Από κοντά και οι στίχοι της Karina Rubinstein, που είναι βασικά ερωτικοί (και κάπως διανοητικοί), δημιουργούν και αυτοί από τη μεριά τους ένα εχέγγυο επιτυχίας.
Δεν είναι πολλές οι φορές όπου ένα ελληνικό άλμπουμ vocal jazz να μπορεί να επιβάλλεται με τον τρόπο του – και βασικά με την ποιότητα και την σεμνότητά του. Μία, πάντως, απ’ αυτές τις ελάχιστες φορές είναι και του «Έρκυνα / From Darkness to Light» της Νάσιας Γκόφα και των Jazz Tales.
Επαφή: https://www.facebook.com/nassiagkofa
«Στην ελληνική μυθολογία η Έρκυνα ήταν Νύμφη μιας ομώνυμης πηγής στη Λιβαδειά της Βοιωτίας. Για την Έρκυνα, κόρη του Τροφωνίου, ιστορείται ότι ήταν συντρόφισσα της Περσεφόνης, κόρης της θεάς Δήμητρας, πριν από την απαγωγή της δεύτερης από τον Πλούτωνα. Οι δυο τους έπαιζαν μια ημέρα με μια χήνα κοντά στην πόλη, στο άλσος του Τροφωνίου. Το πτηνό τους ξέφυγε και πήγε να κρυφτεί μέσα σε μια σπηλιά κάτω από μία πέτρα. Η Περσεφόνη σήκωσε την πέτρα για να πιάσει τη χήνα, οπότε μία πηγή ξεπετάχτηκε από τη γη: η πηγή της 'Ερκυνας. Στα νερά της έρχονταν να λουστούν όλοι οι πιστοί που ζητούσαν χρησμό από το Μαντείο του Τροφωνίου, το οποίο βρισκόταν σε μικρή απόσταση. Σήμερα, το όνομα αυτό φέρει ο μικρός ομώνυμος ποταμός, ο οποίος διασχίζει τη Λιβαδειά».
Το άλμπουμ των Nassia Gofa & The Jazz Tales είναι πολύ ωραία σχεδιασμένο, καλαίσθητο, με all paper gatefold, με ωραία χαρτιά, με 16σέλιδο ένθετο με στίχους και άλλες πληροφορίες, διαθέτοντας επίσης πολύ ωραία χρώματα.
Άρα λοιπόν έχουμε να κάνουμε μ’ ένα CD, που σε ελκύει από την αρχή, πριν καν το τοποθετήσεις στο player. Αυτό είναι πολύ σημαντικό. Είναι πολύ σημαντικό να σε ελκύουν και τα CD, όπως ακριβώς και οι δίσκοι βινυλίου. Να μην θεωρείται ο μικρός και περιορισμένος χώρος ως «δύσκολος» από σχεδιαστικής πλευράς, αφού κι εκείνος μπορεί να προσφέρει «ευκαιρίες» για σοβαρές γραφιστικές καταδείξεις – όπως εδώ.
Από ηχητικής πλευράς τώρα το «Έρκυνα / From Darkness to Light» είναι ένα τυπικό, δηλαδή κλασικό τραγουδιστικό τζαζ άλμπουμ. Στηρίζεται φυσικά στην ωραία mezzo φωνή της Νάσιας Γκόφα, που διαθέτει τη στόφα της συνειδητοποιημένης τζαζ ερμηνεύτριας, «κρατώντας» όσο θέλει τις λέξεις στο στόμα της, πριν τις μετατρέψει σε τραγούδι.
Βασικά, γύρω από τη φωνή της περιστρέφεται το «Έρκυνα», που περιέχει βασικά πρωτότυπες συνθέσεις (οι οκτώ στις εννέα). Και αυτό κρίνεται ως πολύ σημαντικό, επειδή παράγονται καινούρια τζαζ τραγούδια, εφάμιλλα των αμερικανικών, και μάλιστα από μουσικούς της ελληνικής σκηνής.
Έτσι οι συνθέσεις ανήκουν στον πιανίστα Στέφανο Κοζάνη (Stefanos Kozanis), ενώ οι αγγλικοί στίχοι στην Karina Rubinstein βασικά, και επίσης στην Μυρτώ Κοκκαλιά. Υπάρχει περαιτέρω στο set η απαγγελία (πάντα από την Νάσια Γκόφα) ενός ποιήματος του Κ.Π. Καβάφη (“Che fece… il gran rifiuto”), επί του οποίου αυτοσχεδιάζει ο Σ. Κοζάνης στο πιάνο, και ακόμη η version στο κλασικό ελαφρό «Τι είναι αυτό που το λένε αγάπη» (των Τάκη Μωράκη – Δανάης Στρατηγοπούλου, Γιάννη Φερμάνογλου).
Άλλοι μουσικοί, πέρα από την Νάσια Γκόφα και τον Στέφανο Κοζάνη, που συμμετέχουν στην ηχογράφηση (Artracks Recording Studios, Ιούλιος ’22-Μάιος ’23) είναι και οι: Κώστας Πατσιώτης κοντραμπάσο, Αναστάσης Γούλιαρης ντραμς, Θωμάς Μητρούσης κιθάρα, ως επίσης και ο σημαντικός Gilad Atzmon τενόρο σαξόφωνο σ’ ένα track.
Το «Έρκυνα» κυλάει πολύ καλά. Βεβαίως η Νάσια Γκόφα με τις ερμηνείες και τους βοκαλισμούς της κρατά διαρκώς, ψηλά, το ενδιαφέρον, ενώ και οι μελωδίες τού Κοζάνη είναι εξ ίσου ενδιαφέρουσες – με την πιανιστική και κιθαριστική συνοδεία, και βεβαίως με τα απλά ρυθμικά σχήματα των Πατσιώτη-Γούλιαρη, να δημιουργούν τη βεβαιότητα της επάρκειας στις συνθέσεις. Από κοντά και οι στίχοι της Karina Rubinstein, που είναι βασικά ερωτικοί (και κάπως διανοητικοί), δημιουργούν και αυτοί από τη μεριά τους ένα εχέγγυο επιτυχίας.
Δεν είναι πολλές οι φορές όπου ένα ελληνικό άλμπουμ vocal jazz να μπορεί να επιβάλλεται με τον τρόπο του – και βασικά με την ποιότητα και την σεμνότητά του. Μία, πάντως, απ’ αυτές τις ελάχιστες φορές είναι και του «Έρκυνα / From Darkness to Light» της Νάσιας Γκόφα και των Jazz Tales.
Επαφή: https://www.facebook.com/nassiagkofa
Ευχαριστούμε παρα πολυ!!! Με εκτιμηση, Karina
ΑπάντησηΔιαγραφή