Νάτο λοιπόν το “Creatures & other stuff” [Studio Dan/JazzWerkstaat, 2009] έστω και με λίγη καθυστέρηση, ένα διπλό δισκάκι (το “Creatures” διάρκειας 57:10 και το “other stuff” διάρκειας 44:53), ικανό να δείξει και να αποδείξει το εύρος της αυστριακής σκηνής, τη διάθεσή της, αν θέλετε, να περιγράψει τη σύγχρονη jazz πραγματικότητα, με όρους παρελθόντος και παρόντος. Εννοώ πως σκιαγραφείται το κάποτε, όχι ακριβώς το σουινγκάτο, αλλά εκείνο το περισσότερο funky της δεκαετίας του ’70, το ανακατεμένο με rock ή ethnic υπαινιγμούς (στο “Im Zwergenland” είναι σαν ν’ ακούμε την Jazz Orkestar της Ραδιοτηλεόρασης του Βελιγραδίου, σε συνδυασμό με κάποιο rock-ethnic γκρουπ από την ίδια mid seventies εποχή – ύστερους Guru Guru ας πούμε). Υπάρχουν, φυσικά, και οι περισσότερο πειραματικές στιγμές, εκεί όπου οι Studio Dan μετατρέπονται σ’ ένα improv-avant σχήμα (Kafig III), όπως και οι επεκτάσεις προς electro κατευθύνσεις, όταν οι… κάλπικοι turntablism-οί, ανακατεύονται με χιπχοπάδικα breaks και ζαπικές εκπλήξεις (Opulent 7.90E). Στο έσχατο κομμάτι του πρώτου CD (Nu song #2), απλώς υπενθυμίζεται πως όλα ήταν ένα παιγνίδι, πριν καταλήξουμε σ’ ένα εξουθενωτικό μπιγκ-μπαντικό blues.Στο δεύτερο CD, το “Other stuff”, τα αρχικά κιθαριστικά, μεταλλικά riffs στο “Dogfood” δεν σηματοδοτούν κάτι συγκεκριμένο, καθώς εκείνο που ακούμε είναι ένα κλασικό α λα Zappa συνονθύλευμα, πλημμυρισμένο στις ανατροπές. Στο “I will never ever remember you again” οι Studio Dan μοιάζει να είναι επηρεασμένοι από τον Cage, όσον αφορά στον αρχικό πιανιστικό σχεδιασμό, ενώ στα μικρά σε διάρκεια “Kampf der hauptlinge” και “Miniaturi” ο ανατρεπτικός διάκοσμος του Giacinto Scelsi, με τις αλλαγές στα timbre και τον δυναμισμό στην ενορχήστρωση, είναι ό,τι πρέπει πριν το “Many light passages”, μία από τις πιο συναισθηματικές συνθέσεις του πακέτου. Το χιούμορ, οι περιπαικτικοί ήχοι, οι σιωπές, οι φανφάρες και το ηχητικό αλαλούμ είναι εμφανή στο “Too many chefs in a kitchen”, λίγο πριν κλείσει το άλμπουμ με το θρηνητικό “Gemeiner opal”.
Σε χώρες με συγκεκριμένη και καλλιεργημένη μουσική παράδοση (κλασική, σύγχρονη, avant, jazz) όπως η Αυστρία, συγκροτήματα, μπάντες δηλαδή όπως οι Studio Dan, απλώς επιβεβαιώνουν το προφανές. Τίποτα δεν μπορεί να συμβεί (να έρθει και να μείνει δηλαδή) άνευ παιδείας και συνεχών ευκαιριών, τις οποίες μπορεί να παράσχει ένα οργανωμένο και με στόχους καλλιτεχνικό-επιχειρηματικό κύκλωμα.
Studio Dan είναι οι: Daniel Riegler διεύθυνση ορχήστρας, Gunde Jach-Micko βιολί, Martina Engel βιόλα, Julia Purgina βιόλα, Maiken Beer φωνητικά, Bernd Satzinger κοντραμπάσο, Herbert Mayr κοντραμπάσο, Theresia Melichar όμποε, Astrid Bauer όμποε, Maria Gstattner μπασούν, Clemens Salesny reeds, Wolfgang Schiftner reeds, Martin Eberle τρομπέτα, φλούγκελχορν, Philip Yaeger τούμπα, Peter Rom κιθάρες, Clemens Wenger πιάνο, Margit Schoberleitner κρουστά, Leo Riegler ηλεκτρονικά, φωνή, Tibor Kovesdi ηλεκτρικό μπάσο, κύμβαλα, Wolfgang Kendl ντραμς.Επαφή: studiodan@mur.at, www.riegler.mur.at
Επειδή δεν βρήκα κάτι από το εν λόγω έργο, μεταφέρω, εδώ, την άποψή τους για ένα κομμάτι-έμβλημα της… πάντα σύγχρονης μουσικής. Ο ήχος και η ερασιτεχνική λήψη δεν αποτυπώνουν όπως πρέπει το παίξιμο της Studio Dan στο “Peaches en Regalia” του «θείου». Παρ’ όλα αυτά τσιτώστε, όσο γίνεται…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου