Παράξενη, μα την αλήθεια, η περίπτωση των Βρετανών CWT, που ηχογράφησαν το μοναδικό LP τους “The Hundredweight” στη γερμανική Kuckuck [2375 022] το 1973 και το οποίον επανεξέδωσε η ελληνική Missing Vinyl πέρυσι. Κατ’ αρχάς δεν τους αναφέρουν τα βιβλία… Π.χ. ο Vernon Joynson στο “The Tapestry of Delights”, στην πρώτη έκδοση της βίβλου του british rock, δε λέει κουβέντα. Κουβέντα δε λένε ούτε οι Freemans στο “The Crack In the Cosmic Egg”, στην άλλη βίβλο, την του γερμανικού rock (και σωστά, αφού οι CWT ήταν Βρετανοί), ενώ δεν τους αναφέρουν (οι Freemans) ούτε καν ως όνομα, με αφορμή την παράθεση του καταλόγου της Kuckuck στη σελ.223 του βιβλίου τους· κάτι που είναι άστοχο, αφού στον ίδιον κατάλογο αναγράφεται, ας πούμε, ο καναδός τροβαδούρος Jack Grunsky. Τέλος πάντων.
Λίγα πράγματα μπορείς να εντοπίσεις γι’ αυτό το power rock trio (Graham Jones κιθάρες, πλήκτρα, Peter Kirk μπάσο, πιάνο, Colin White ντραμς, συν o… brass ενορχηστρωτής Cy Payne), που κινείται προς το λεγόμενο prog-rock, θυμίζοντας τους ύστερους Colosseum (προς το πιο βαρύ) και ο τραγουδιστής τους τον Chris Farlowe (προς το πιο ελαφρύ). Η παραγωγή των Andrew “Loog” Oldham και Adrian Millar που τότε – μάλλον αμφότεροι, αλλά σίγουρα ο Oldham – δούλευαν για την ετικέτα Rare Earth της Motown, είναι χαρακτηριστική των γκρουπ της εποχής, που χρησιμοποιούσαν πνευστά (και για να εντυπωσιάσουν), παρ’ ότι στην περίπτωση των CWT, μοιάζει να μπαίνουν αυτά εκ των υστέρων και γι’ αυτό, ίσως, ν’ ακούγονται ξεκάρφωτα. Ενδιαφέρουσα η εκδοχή του “Signed D.C.” των Love και, επίσης, ενδιαφέροντα τα guitar breaks του Jones, ασχέτως αν… καταπλακώνονται από τις ενορχηστρώσεις. (Κάπου διάβασα στο δίκτυο πως οι CWT, πιθανώς, να βρίσκονται πίσω από το άλμπουμ των Rats “First Record, Long Player”, που ήταν κι εκείνο σε παραγωγή του Adrian Millar, βγαλμένο το 1974).
Οι Hanuman, από την άλλη, ήταν Γερμανοί, με το μοναδικό τους άλμπουμ “Hanuman” (από τ’ όνομα της φερώνυμης ινδικής θεότητας) να κυκλοφορεί στην Kuckuck [2375 012] το 1971 (reissue στην Missing Vinyl και αυτό), στην αυγή θα λέγαμε του πολιτικοποιημένου deutsche rock. Βασικός τους παίκτης ήταν ο οργανίστας Wolf-Rudiger Uhlig (πριν στους Murphy Blend), ο οποίος παίρνοντας ηχητική γραμμή από τους Out of Focus, αφήνει την αγγλική στην άκρη, γράφει στίχους στη μητρική, μετά του reedman Peter Barth, την ώρα που την μπάντα συμπλήρωναν οι Jorg Hahnfeld μπάσο και Thomas Holm ντραμς. Την πρώτη πλευρά του LP καταλαμβάνουν δύο μεγάλα σε διάρκεια θέματα, το 11λεπτο “Schadelstatten” και το 10λεπτο “Machtwechsel” (με το εξαιρετικό σόλο στο άλτο), ένα τυπικό, αλλά πάντα ενδιαφέρον τζαζοποιημένο progressive rock, βαρύ και στιβαρό – όπως αρμόζει σε τεύτονες ροκάδες. Η b side με τα δύο μικρότερα κομμάτια (“Lied des teufels”, “Taue der fremdheit”), αλλά και με το 11λεπτο “Sonnenaufgang”, απλώς, φανερώνει το γνωστό στους… παροικούντες την Ιερουσαλήμ. Το german rock των early seventies βρισκόταν στην πρωτοπορία (ουσιαστική και καλλιτεχνική) της ευρύτερης pop culture. Δυνατό άλμπουμ. (Οι Holm, Hahnfeld και Barth, δύο χρόνια αργότερα, θα συνεχίσουν ως Lied des Teufels).
Λίγα πράγματα μπορείς να εντοπίσεις γι’ αυτό το power rock trio (Graham Jones κιθάρες, πλήκτρα, Peter Kirk μπάσο, πιάνο, Colin White ντραμς, συν o… brass ενορχηστρωτής Cy Payne), που κινείται προς το λεγόμενο prog-rock, θυμίζοντας τους ύστερους Colosseum (προς το πιο βαρύ) και ο τραγουδιστής τους τον Chris Farlowe (προς το πιο ελαφρύ). Η παραγωγή των Andrew “Loog” Oldham και Adrian Millar που τότε – μάλλον αμφότεροι, αλλά σίγουρα ο Oldham – δούλευαν για την ετικέτα Rare Earth της Motown, είναι χαρακτηριστική των γκρουπ της εποχής, που χρησιμοποιούσαν πνευστά (και για να εντυπωσιάσουν), παρ’ ότι στην περίπτωση των CWT, μοιάζει να μπαίνουν αυτά εκ των υστέρων και γι’ αυτό, ίσως, ν’ ακούγονται ξεκάρφωτα. Ενδιαφέρουσα η εκδοχή του “Signed D.C.” των Love και, επίσης, ενδιαφέροντα τα guitar breaks του Jones, ασχέτως αν… καταπλακώνονται από τις ενορχηστρώσεις. (Κάπου διάβασα στο δίκτυο πως οι CWT, πιθανώς, να βρίσκονται πίσω από το άλμπουμ των Rats “First Record, Long Player”, που ήταν κι εκείνο σε παραγωγή του Adrian Millar, βγαλμένο το 1974).Οι Hanuman, από την άλλη, ήταν Γερμανοί, με το μοναδικό τους άλμπουμ “Hanuman” (από τ’ όνομα της φερώνυμης ινδικής θεότητας) να κυκλοφορεί στην Kuckuck [2375 012] το 1971 (reissue στην Missing Vinyl και αυτό), στην αυγή θα λέγαμε του πολιτικοποιημένου deutsche rock. Βασικός τους παίκτης ήταν ο οργανίστας Wolf-Rudiger Uhlig (πριν στους Murphy Blend), ο οποίος παίρνοντας ηχητική γραμμή από τους Out of Focus, αφήνει την αγγλική στην άκρη, γράφει στίχους στη μητρική, μετά του reedman Peter Barth, την ώρα που την μπάντα συμπλήρωναν οι Jorg Hahnfeld μπάσο και Thomas Holm ντραμς. Την πρώτη πλευρά του LP καταλαμβάνουν δύο μεγάλα σε διάρκεια θέματα, το 11λεπτο “Schadelstatten” και το 10λεπτο “Machtwechsel” (με το εξαιρετικό σόλο στο άλτο), ένα τυπικό, αλλά πάντα ενδιαφέρον τζαζοποιημένο progressive rock, βαρύ και στιβαρό – όπως αρμόζει σε τεύτονες ροκάδες. Η b side με τα δύο μικρότερα κομμάτια (“Lied des teufels”, “Taue der fremdheit”), αλλά και με το 11λεπτο “Sonnenaufgang”, απλώς, φανερώνει το γνωστό στους… παροικούντες την Ιερουσαλήμ. Το german rock των early seventies βρισκόταν στην πρωτοπορία (ουσιαστική και καλλιτεχνική) της ευρύτερης pop culture. Δυνατό άλμπουμ. (Οι Holm, Hahnfeld και Barth, δύο χρόνια αργότερα, θα συνεχίσουν ως Lied des Teufels).
τα ειχα πάρει και τα 2 σε cd, imports απο τη VEA κάποτε, βαρετός ήχος ρε Φώντα. Δηλαδη πηρα τοτε τους out of focus απο τον Νίκο , πηρα και τους CWT...τι να λέμε τώρα. Μιλάω για μουσικό αποτέλεσμα. Kraut τα λένε και τα δύο. Οι δε Hanuman... δε ξαναγοράζω λεω εγώ το "One Size Fits All" αμα θέλω να κάνω κεφάλι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια τους CWT δεν θα διαφωνήσω Φ.Ν., αλλά το “Hanuman” έχω τη γνώμη πως τ’ αξίζει τα λεφτά του (CD ή LP reissue)· χωρίς να είναι Out of Focus προφανώς. Πάντως, εγώ αυτό τον ήχο δεν τον αποκαλώ kraut.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο HANUMAN και για μένα είναι στα εξαίρετα τευτονικά albums των 70ies
ΑπάντησηΔιαγραφή