Τετάρτη 5 Ιανουαρίου 2011

CHARLES HILTON BROWN ποιος είν’ αυτός;

Ακούγοντας το ορχηστρικό “Tea legs” των Transatlantics θυμήθηκα ένα από τα πιο αγαπημένα μου funky θέματα. Το “Argument’s” του Charles Hilton Brown από το LP “Owed To Myself”, που πρωτοέδωσε η ιταλική Ampex [30200-SD] το 1974 και το οποίον επανεξέδωσε σε βινύλιο η Schema [SCEB 907], το 2000. (Αν προσέξετε, η εισαγωγή από το “Argument’s” «επαναλαμβάνεται» στο “Tea legs” μετά το 33ο δευτερόλεπτο και ξανά πιο κάτω, όπως και στο τέλος). Όλο το άλμπουμ τού Brown «λέει», αλλά το συγκεκριμένο κομμάτι «ξεφεύγει». Έχει δε ένα από τα ωραιότερα soli στο Fender Rhodes, που έχω ποτέ ακούσει (δεν παραβλέπω την τρομπέτα). Το απίστευτο είναι πως στο back cover αναφέρεται πως οι ενορχηστρώσεις έχουν γίνει από τον Charles Hilton Brown (το όνομα του οποίου δεν το έχω συναντήσει κάπου αλλού) και τους Assagai(!), τους οποίους – όπως γράφει ο ίδιος ο Brown – συνάντησε σε μια περιοδεία του στο Λονδίνο, αποφασίζοντας, έτσι, να ενώσει σ’ ένα σώμα τη soul (που προφανώς γούσταρε ο ίδιος) με το afro rock. (Φυσικά, δεν ήταν ο πρώτος, που θα επιχειρούσε κάτι τέτοιο, αλλά δεν έχει σημασία).Κοιτάζοντας, δε, τα ονόματα που εμφανίζονται στο άλμπουμ παραξενεύτηκα για δεύτερη φορά καθότι δεν αναγνώρισα κανένα από τα μέλη των Assagai στη line-up (τι διάβολο, παρέδωσαν τις ενορχηστρώσεις και εξαφανίστηκαν;), απεναντίας είδα σ’ αυτήν (τη line-up) τον κονγκέρο Ayinde Folarin, ο οποίος συμμετείχε και στο “Afreaka!” των Demon Fuzz. Οι υπόλοιποι που παίζουν είναι οι: Roy Edwards τρομπέτα, τρομπόνι, Frederick Mathias άλτο, τενόρο, Kirk Redding τενόρο, Gabriel George ντραμς, David Ganpot μπάσο, Keith Ganpot κιθάρες, Peter Nelson πλήκτρα, ενώ ειδικώς στο “Argument’s” τραγουδούσε ο μπασίστας David Ganpot και όχι ο Charles Hilton Brown.
Και κάτι ακόμη, που έχει τη σημασία του. Το "Argument's" ανήκει, συνθετικώς, σε κάποιον A. Rutherford. Όπως διαπίστωσα, με λίγο ψάξιμο στο δίκτυο, πρόκειται για τον σκωτσέζο ενορχηστρωτή (βασικά) Antony Rutherford Mimms, ο οποίος ως Tony Mimms έκανε μεγάλη καριέρα στην Ιταλία, στα sixties και τα seventies. Σ' ένα άλμπουμ του μάλιστα στην RCA Italiana (1970) που διαθέτω, και το οποίον είναι γεμάτο με διασκευές (Proud Mary, Midnight cowboy, Come together, Something, Marakesh Express...), τον συνοδεύουν οι Γάλλοι (με καριέρα στην Ιταλία) Pyranas, οι οποίοι συνόδευαν επίσης τον Rocky Roberts και άλλους διαφόρους.

7 σχόλια:

  1. Γεια σου Φώντα,ωραίος ο τύπος.
    Μου αρεσει και το "Ain't No Sunshine" απο το δίσκο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Υπάρχουν άλλα τρία covers στο άλμπουμ. Το “Try a little tenderness” (γνωστό στο soul κύκλωμα από τον Otis Redding), το “Tell me once again” των Βραζιλιάνων(;) Light Reflections και το “Love train” των O’Jays.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ωραίο άλμπουμ πραγματικά και έχει χροια Assagai(είτε παίζουν είτε όχι).Στέκομαι και στο δυνατό instrumental GRF
    Θοδωρής

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Γεια σας,εχω γραμμενο εναν δισκο σε ενα μπομπινοφωνο του πατερα μου με ενα ξενο παλιο συγκροτημα που δεν θυμαται ποιο ειναι.Η μουσικη τους ειναι latin funk θα ελεγα.Υπαρχει καποιο mail που μπορω να στειλω ενα ηχογραφημενο mp3 μηπως και μπορεσετε να μου πειτε ποιο ειναι?
    Ευχαριστω εκ των προτερων.
    Μανωλης.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. το mail μου ειναι man_mat78@yahoo.gr
    Μανωλης.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ενδιαφέρον album, κοντά στους Assagai. Δυστυχώς δεν μου κάνουν οι slow στιγμές του "Try a Little Tenderness", "Tell Me Once Again" και η διασκευή του "Ain't No Sunshinε". Αρκετά "ζαχαρώδη" για τα γούστα μου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Επειδή όλοι μας λέμε και ξαναλέμε για τους Assagai, οι άνθρωποι (Louis Moholo, Mongezi Feza, Dudu Pukwana…) ήταν βασικά τζαζίστες, γι’ αυτό και το rock δεν τους έβγαινε καλά. Και τα δύο LP τους είναι άνισα. Υπάρχει, βεβαίως, η κομματάρα “Telephone girl” (που ήταν των Jade Warrior), αλλά από ’κει και πέρα η κατάσταση είναι μπερδεμένη. Για μένα οι καλύτερές τους συνθέσεις υπάρχουν στη συλλογή τής Contour “Afro Rock Festival” από το 1973. Το “Kondo” και κυρίως το “Jabula” είναι «θάνατος».

    ΑπάντησηΔιαγραφή