TRIO LATINO τρίο Ελλήνων

Την 30η Δεκεμβρίου ένας αναγνώστης, ο Bwana, έστειλε τα «χρόνια πολλά» του στο cbox και μαζί ένα κλιπάκι από ένα πασίγνωστο ελληνικό κομμάτι. Επρόκειτο για το «Εσένα που σε ξέρω τόσο λίγο» του Σταύρου Ζώρα, σε μία, όμως, παντελώς άγνωστη εκτέλεση. Θυμήθηκα, έτσι, το αγαπημένο μου Trio Latino και γράφω τώρα λίγα λόγια.Trio, ως γνωστόν, υπήρξαν πολλά στην Ελλάδα, ήδη από την δεκαετία του 1920, trio όμως όπως το Trio Latino, προσωπικώς, δεν έχω ξανακούσει. Το συγκρότημα, που ήταν σίγουρα φωνητικό –δεν είμαι βέβαιος, αν ήταν μόνο φωνητικό ή παραλλήλως με τα φωνητικά έπαιζαν και διάφορα όργανα– δεν εντάσσεται σε καμμία εμφανή ομάδα, από ’κείνες που παρεπιδημούσαν στην Ελλάδα, μετά τα μέσα των sixties. Οι άνθρωποι έμοιαζαν με… Βραζιλιάνους. Και οπωσδήποτε ακούγοντας κάποιος ένα δισκάκι τους από το 1966 –ένα 7ιντσο στην Polydor [ΕPHH 50 896], με τέσσερα τραγούδια– δεν γίνεται να μην ανακαλέσει στη μνήμη του (εφόσον υπάρχουν κάπου στη μνήμη του…) τους Terra Trio, τους Tamba Trio, τους 3 Morais, τους Cariocas και άλλα διάφορα βραζιλιάνικα σχήματα, που διέπρεπαν στην pop-οίηση της bossa, την ίδιαν εποχή. Με τη διαφορά, μόνον, ότι οι Trio Latino ήταν Έλληνες (ή μάλλον Ελληνοκύπριοι)· τα επώνυμά τους ήταν Δούκας, Ευθυμίου και Χαραλάμπους.
Το τεσσαράκι άνοιγε με το “Cantos de Selva” (τη μοναδική δική τους σύνθεση), ένα ευρηματικό track, με εντελώς exotica φωνητικά (αναπαρίστανται κραυγές ζώων και κρωξίματα πουλιών), διαρκές hammond, και ποικίλα κρουστά. Η συνέχεια, περισσότερο poppy, αφορούσε σε μιαν ωραία εκδοχή της “Aline” του Christophe (ο ένας τραγουδά lead, οι άλλοι δύο κάνουν φωνητικά), με το όργανο να συνοδεύει «πίσω», σε όλο το κομμάτι.Η δεύτερη πλευρά άνοιγε με το «Εσένα που σε ξέρω τόσο λίγο» του Ελληνορώσου Σταύρου Ζώρα, ένα από τα πρώτα τραγούδια στην Ελλάδα, που συνδύασαν τους μοντέρνους ρυθμούς με την ελληνική γλώσσα (πριν ακόμη και από τους Olympians). Η εκδοχή του Trio Latino με τα... σου-μπι-ντου-μπι-ντου-ντου-μπι-ντου, την εν γένει bossa-νοποίηση και το hammond break είναι χάρμα ώτων. Ενδιαφέρον παρουσιάζει και το τελευταίο κομμάτι του EP, που δεν είναι άλλο από το “Bang bang” του Sonny Bono (και της Cher). Κι εδώ το hammond είναι άψογο, όπως και τα φωνητικά, που είναι πρώτης τάξεως. Μάλιστα, οι Trio Latino, ο lead τραγουδιστής τους δηλαδή, αντικαθιστά και το “she” με “he” (“I was five and she was six” κ.λπ., αντί για “I was five and he was six”), φέρνοντας τα στιχάκια στα ανδρικά μέτρα.Υ.Γ. Ψάχνοντας, στο δίκτυο, βρήκα μία συνέντευξη του Πασχάλη στον Γιάννη Πετρίδη, στο περιοδικό Επίκαιρα, την 2/7/1971 (http://is.gd/kuAs0). Ένα απόσπασμα: 

«Εκείνη την εποχή (σ.σ. Olympians, 1966) είχαμε υπογράψει και για τα πνευματικά δικαιώματα του ‘Τρόπου’ και της ‘Συγγνώμης’, τα οποία χειριζόταν ο Ζακ Μεναχέμ. Μάλιστα, μας είχε πει ότι θα προωθούσε τα τραγούδια στο εξωτερικό και ότι υπήρχε η πιθανότητα να τραγουδήσει τη ‘Συγγνώμη’ ο Frank Sinatra. Μας ζήτησε το 50% των συνθετικών δικαιωμάτων. Του το δώσαμε, και περιμέναμε τον Frank Sinatra να τραγουδήσει τη ‘Συγγνώμη’. Φυσικά αυτό δεν έγινε ποτέ, αλλά ο Ζακ Μεναχέμ έδωσε και τον ‘Τρόπο’ και τη ‘Συγγνώμη’ σ’ ένα κυπριακό συγκρότημα· νομίζω τους λέγανε Trio Latino». 

Μάλιστα…