NORBERT STEIN pata jazz

Μπορεί η Παταφυσική του Alfred Jary (1873-1907) να πρέσβευε ασυναρτησίες – π.χ. ότι κάθε συμβάν είναι εντελώς μοναδικό, καθοδηγούμενο από τους δικούς του ιδιαίτερους φυσικούς νόμους – όμως στάθηκε στο πλευρό του ντανταϊστικού και σουρεαλιστικού κινήματος, ή και του Θεάτρου του Παραλόγου, όσον αφορά σε μια «τρελή» θεώρηση του επέκεινα. Ακόμη και ο Borges έγραψε αριστουργήματα της λογοτεχνίας του φανταστικού, επηρεασμένος από τις παλαβομάρες της.Την αφορμή γι’ αυτή τη μικρή εισαγωγή μου την παρείχε το CD “Silent Sitting Bulls” [Pata Music 20, 2010], που υπογράφεται από τους Norbert Stein/Pata, Horns & Drums· μία (ακόμη) προσπάθεια του γερμανού μουσικού (του Norbert Stein εννοώ) να υπεραμυνθεί ενός προτύπου jazz, που εξακολουθεί να συμβαδίζει με το ταλέντο και την έκπληξη. Τέσσερις οργανοπαίκτες λοιπόν, ο ίδιος στο τενόρο σαξόφωνο, ο Michael Heupel στο φλάουτο, o Nicolao Valiensi στο ευφώνιο και ο Christoph Haberer στα κρουστά, αναζητούν στις παταφυσικές δοξασίες του Jary τη θεωρητική σύνδεσή τους με την ελεύθερη ανάπτυξη, μέσω μιας σειράς συνθέσεων και αυτοσχεδιασμών, που έλκουν την καταγωγή τους από τα sixties και τα seventies.Ξεκινώντας από το φερώνυμο «Σιωπηλοί Καθισμένοι Ταύροι» θα έλεγα πως οι μελωδικές γραμμές του ευφωνίου και του τενόρο επιβάλλονται, σ’ ένα κομμάτι που μοιάζει με… πνευματικό εμβατήριο, αναφορικώς με την περιλάλητη ισπανική εκατόμβη. Στο “Nondual action” επίσης τα μελωδικά στοιχεία κυριαρχούν, τώρα και με τη συμμετοχή του φλάουτου στα τεκταινόμενα, ενώ στο “Paradise Lost” (προφανώς, από το κλασικό – του John Milton – ποίημα της βρετανικής λογοτεχνίας) το κλίμα της απωλείας, του εξορισμού από την Εδέμ, έχει και τις διάφανες στιγμές μέσα στην τραγικότητά του. Σύνθεση που συνενώνει γραμμένες και ελεύθερες προτάσεις, το “This is you” μοιάζει ώρες-ώρες με κρουστή κατολίσθηση, επί της οποίας απλώνονται τα ωραία soli από το φλάουτο και το ευφώνιο. Στο “Quantum mechanics”, o Stein μοιάζει σαν να επιχειρεί να προσεγγίσει μία τζαζ πραγματικότητα, η οποία ολοένα του ξεφεύγει (είναι η… a la Heisenberg «αβεβαιότητα»), την ώρα κατά την οποίαν στο “Schleuderhonig (Strained honey)” οι τόνοι πέφτουν κάπως, πριν χτυπήσουν και πάλι κόκκινο στο “Miao & Chiao”, που κατακρατεί παραλλήλως και κάτι από την πνευματικότητα του... Tao. Στο έσχατο “Hapana Lakini”, το συγκρότημα, τα μέλη του συγκροτήματος καλύτερα, ξεκαθαρίζουν το αισθητικό περιβάλλον στο οποίον αρέσκονται να μάχονται μέσα από μία σύνθεση που δεν κρύβει τις παλαιές, σταθερές αγάπες. Eυανάγνωστο άλμπουμ (από ένα σημείο και πέρα).
Επαφή: www.patamusic.de