CRYSTAL THOUGHTS οι εν Ελλάδι… κοσμικοί

Οι Crystal Thoughts είναι ελληνικό συγκρότημα. Σχηματίστηκαν το 1999, αρχικώς ως ντούο, για να εξελιχθούν προς ένα παράξενο κουαρτέτο αποτελούμενο από μία τραγουδίστρια (Λίλιαν Τσατσαρώνη), δύο αφηγητές (Mike Lawson, Janka Helmeciova) και τον Σπύρο Ρουχωτά, που χειρίζεται μπάσο, ντραμς, κιθάρες, πλήκτρα, κρουστά, φλάουτο, όμποε, bassoon, σιτάρ κ.λπ. Ο Ρουχωτάς υπήρξε μέλος των Δαίδαλος, που είχαν ηχογραφήσει ένα 45άρι το 1996, κι επίσης (μαζί με τη Λίλιαν Τσατσαρώνη) βασικοί συντελεστές του γκρουπ Τα Παιχνίδια του Ήλιου, που άφησε κι αυτό ένα LP το 2007. Υπάρχει μία προϊστορία λοιπόν που μετατρέπεται τώρα σε παρόν, επ’ αφορμής του “Toxic Phenomena in Kosmic Fields” [Missing Vinyl, 2011].
Με λίγα λόγια θα έλεγα πως οι Crystal Thoughts είναι ένα συγκρότημα με… ξεχασμένον ήχο. Με ψυχεδελικές, folk και progressive αναφορές –κοντά στο ύφος των σχημάτων της γερμανικής Pilz (Flute & Voice, Popol Vuh, Hölderlin, Emtidi…)– εμφανίζουν μία πλήρη κατανόηση της ουσίας του πράγματος, διαμορφώνοντας ένα cosmic περιβάλλον από αγνά, πρωτογενή υλικά, επιτυγχάνοντας το ποθούμενο χάσιμο· βασικά με το μεγαλοπρεπές “Kosmic journey” (καταλαμβάνει το μεγαλύτερο μέρος της πρώτης πλευράς). Πρόκειται για ένα εντυπωσιακό μέσα στην απλότητα και την αφηγηματικότητά του track, που ρέει σαν νεράκι, εκτοξευόντάς σε στο αχανές, με το σύντομο στο χρόνο “Psilocybe effect”, που κλείνει την πλευρά, να είναι ακόμη περισσότερο βυθισμένο στον Λυσεργικό Ωκεανό.
Στην B Side καταγράφονται τρία κομμάτια. Το “Crystal thoughts” ανοίγει με ακουστικούς κιθαρο-αρπισμούς, πρωτόλεια εφφέ, τη φωνή του Mike Lawson να τραγουδά πάνω σε μία απελπισμένη μελωδία (“Back to the purple skies, seemed like forever/ Velvet streams takes me, I’m lost into heaven”), την πνευστή γραμμή να δίνει ξέχωρη ομορφιά στο κομμάτι και με τα σύνθια να είναι όσο vintage απαιτείται. Το “Tear of an elephant” είναι με μία ή περισσότερες λέξεις μαγικό. Το φλάουτο, τα βαθιά πλήκτρα, η γυναικεία φωνή που ακολουθεί (“we were before time took my dream, became shadow across the ground/ and now I’m standing in the dark, we were before machines stole our life”), καθώς και το απέριττο cosmic κλείσιμο συμβάλλουν άπαντα προς ένα τέλειο track. Το έσχατο “Carovna pistalka” είναι ένα σλοβάκικο παραμύθι, που ολοκληρώνεται εντός δυόμισι λεπτών. Αφήγηση, φλάουτο, κιθάρες, vibes… μία μετατόπιση του ονείρου, στο φάσμα του πραγματικού.
Αν υπάρχει κάτι που να εντυπωσιάζει –όντως δηλαδή– στην περίπτωση του “Toxic Phenomena in Kosmic Fields”, τούτο είναι φυσικότητα εκείνων που ακούγονται. Τίποτα δήθεν, τίποτα βεβιασμένο, κανένα τράβηγμα. Ένα λίγο, που γίνεται πολύ από το άγγιγμα του magic carpenter…
Επαφή: http://is.gd/bFIKEM