Σάββατο 13 Οκτωβρίου 2012

άσματα και ξεντεριάσματα…

Χθες έπεσε στα χέρια μου ένα τεύχος του… αδέσμευτου περιοδικού πολιτικής δράσης και κουλτούρας Ιδεοδρόμιο, που έβγαζε ανά διαστήματα ο Λεωνίδας Χρηστάκης από το 1978 έως το 2004(;). Αναφέρομαι στο τεύχος 51, της 24ης Ιουνίου 1980. Στον βασικό τίτλο του εξωφύλλου διαβάζουμε «Τα κινήματα του ’68 και η λειτουργική ακμή του ροκ», ενώ μέσα αραδιάζονται τα σχετικά κείμενα. 
Ένα εξ αυτών είχε τίτλο «Αμερική ’68-’69, η λειτουργική ακμή του ροκ και το κοινωνικό περιβάλλον» και το υπέγραφε ο Μάκης Μηλάτος· όχι ο γνωστός μουσικοκριτικός της Athens Voice κ.λπ., αλλά ο παλαιός Μηλάτος, ο ξάδελφός του, ο… χεβυμεταλλάς, o συγγραφέας τής... επιταφίου «αυτοκαταστροφικής φύσης του ροκ». 
Περιττό να πω, αλλά ας το πω, πως πρόκειται για ένα άρθρο που μπάζει από παντού. Για διαβάστε εδώ (η έμφαση δική μου): 
«Οι Beach Boys  περιέργως το 1966 με το άλμπουμ Pet Sounds φάνηκαν προβληματισμένοι και εγκατέλειψαν την γευστική και καταναλώσημη ελαφρά μουσικοεκφραστική τους φόρμα. Αυτό ήταν δημιούργημα ενός απρόσμενου εσωτερικού διαλογισμού του Brian Wilson, που δυστυχώς όμως δεν είχε συνέχεια και οι Beach Boys στο επόμενο άλμπουμ τους, το SERGEANT PEPPERS, ξαναπαρουσιάστηκαν με τη γνωστή τους μορφή»
Το αφήνω ασχολίαστο. Σχεδόν κάθε παράγραφος του συγκεκριμένου κειμένου (δεν εννοώ του αποσπάσματος) σε βγάζει από τα ρούχα σου – αλλά, τώρα, δεν πρόκειται να κάνω κριτική σ’ ένα άρθρο του 1980, άλλος είναι ο λόγος που με αναγκάζει να κάνω αυτήν την ανάρτηση· κι είναι σοβαρός. Διαβάστε σας παρακαλώ το παρακάτω κομμάτι που αναφέρεται στην αιματοβαμμένη συναυλία των Rolling Stones στο Altamont της Καλιφόρνια την 6/12/1969…
«Στο κονσέρτο αυτό (σ.σ. στο Altamont) 300.000 άτομα βρέθηκαν πρόσωπο με πρόσωπο με την αντίφασή τους, αλλά με την βοήθεια των τραγουδιών των Stones, σπάσανε κατά ένα μέρος τους κατασταλτικούς φραγμούς και δεχόσαντε με ενθουσιασμό τα αντιεξουσιαστικά και επαναστατικά συνθήματα του Jagger. Κατά τη διάρκεια του κονσέρτου, σε μια συμπλοκή, ένας νεαρός προσπάθησε να μαχαιρώσει έναν Hells Angel, απ’ αυτούς που είχαν αναλάβει την περιφρούρηση και την προστασία των Stones έναντι 500 δολλαρίων και μερικών κιβωτίων μπύρας, αλλά ο Άγγελος πιο γρήγορος και συνηθισμένος σε κάτι τέτοια, πρόλαβε, του έπιασε το χέρι, το γύρισε και του έχωσε το μαχαίρι στη κοιλιά!! Το γεγονός αυτό όμως έντεχνα διαστρεβλώθηκε και παρουσιάστηκε σαν αποτέλεσμα της επαναστατικής ατμόσφαιρας που δημιούργησαν οι Stones και σαν εκδήλωση των φωνηκών (σ.σ. εννοεί «φονικών») ένστικτων που έχουν οι “δολοφόνοι” Άγγελοι της Κόλασης»
Μα την αλήθεια απορώ πώς ο μακαρίτης ο Χρηστάκης επέτρεπε να δημοσιεύονται στο περιοδικό του τέτοιου τύπου απόψεις…
Το να νομίζει κάποιος πως το “Sgt. Pepper’s…” είναι άλμπουμ των Beach Boys (ακόμη και σήμερα – και όχι μόνον το 1980) δεν είναι και τόσο τραγικό. Ok, αυτός που θα το γράψει μπορεί να είναι ακατάλληλος για μουσικογραφιάς, αλλά επ’ ουδενί δεν είναι επικίνδυνος για το κοινωνικό σύνολο. Γελάς μαζί του, αλλά δείχνεις και μια κατανόηση... Εκείνος, όμως, που θα προσδώσει στους φασίστες, ρατσιστές και δολοφόνους Hells Angels μια θετική αύρα δεν είναι απλώς ανεπαρκής περί τα δημοσιογραφικά είναι και επικίνδυνος. 
Είναι επικίνδυνος γιατί προβάλλει την εγκληματική καπατσοσύνη ως ικανότητα και αρετή (ρε τον… Άγγελο, ρε το πουλάκι μου, ρε το αθώο μηχανόβιο παιδί, που πήγαν να τον καθαρίσουν οι τσογλαναραίοι, κι εκείνο πρόλαβε –α λα της ο μάγκας– και ξεντέριασε τον πρώτο ακαμάτη, που στάθηκε μπροστά του), αντιστρέφοντας την ίδια στιγμή την πιο απτή πραγματικότητα. Πώς; Mε το να τοποθετεί σε εισαγωγικά τους κοινούς δολοφόνους, απαλλάσσοντάς τους συγχρόνως από τα «φωνηκά» τους ένστικτα.
Δεν είναι ν’ απορεί κανείς όταν, 30 χρόνια μετά, ανάλογα… χρυσαβγίτικα ξεντεριάσματα μεταφράζονται, στα μυαλά κάποιων βλαμμένων, ως ύπατες ηρωικές πράξεις.

13 σχόλια:

  1. Ο συγκεκριμένος Μηλάτος, Φώντα ήταν τότε outlaw τσοπερολάγνος. One percenter (1%) biker supporter -για τους μπασμένους. Στη παρέα του ήταν οι τότε wannabe εγχώριοι 'Aγγελοι και που τον έχανες, που τον έβρισκες, στα στέκια τους (Κεφαλάρι, Easy Rider στα νότια κ.α.). Τί περιμένεις λοιπόν, αντικειμενικότητα;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Να πω, επίσης, πως ο old Μηλάτος υπήρξε παραγωγός σε άλμπουμ των TVC, Σύνδρομο, Nemo, Northwind, Γιάννη Μπελτέκα, Γιώργου Πιλάλα κ.ά., όπως διαβάζω στο οπισθόφυλλο τού βιβλίου/ θανατο-ημερολογίου του «Η αυτοκαταστροφική φύση του ροκ» [Στύγα, Αθήνα 1992]. Δεν έχω χρόνο να τσεκάρω ένα-ένα τα ονόματα. Πάντως παραγωγός του Μπελτέκα δεν υπήρξε. Στο πρώτο LP παραγωγός ήταν ο Γιώργος Κυβέλος και στο άλλο ο ίδιος ο Μπελτέκας (τουλάχιστον αυτά τα ονόματα αναγράφονται στους δίσκους).

    Και κάτι ακόμη. Το βιβλίο υποτίθεται πως ασχολείται με τους θανάτους των rock μουσικών (οι οποίοι θάνατοι δεν ήταν, φυσικά, πάντα… αυτοκαταστροφικοί). Κάποιος που σκοτώθηκε επειδή έπεσε το αεροπλάνο που τον μετέφερε δεν μπορούμε να τον χαρακτηρίσουμε… αυτοκαταστροφικό, ούτε βεβαίως το δικό του rock να το αποκαλέσουμε… αυτοκαταστροφικής φύσεως.
    Αφήνω δε το γεγονός πως οι rock θάνατοι ξεκινούν από το… 1937! Τότε που ο Elvis κατουριόταν ακόμη πάνω του…

    Κι ένας… ροκ μαργαρίτας. Φοβάμαι πως αν ξεφυλλίσω το βιβλίο με κάποια προσοχή θα βρω άπειρους. Στη σελ.13 η πασίγνωστη τραγουδίστρια Dinah Washington (που δεν είχε καμμία σχέση με το rock) αντιμετωπίζεται ως άνδρας. Γράφει: «Ο Dinah Washington», «το πραγματικό ΤΟΥ όνομα ήταν…», «μερικές από τις επιτυχίες ΤΟΥ ήταν…».

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Εννοείς ότι υπήρχε ροκ το '37 ή δεν καταλαβαίνω κάτι;
    Αλέξανδρος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Όταν έγραψα πως «αφήνω δε το γεγονός πως οι rock θάνατοι ξεκινούν από το… 1937!» εννοούσα πως στο βιβλίο του Μηλάτου ξεκινούν οι rock θάνατοι από το 1937.

    Τι rock να υπήρχε το 1937; Έχει καμμία σχέση η Bessie Smith, που πέθανε εκείνη τη χρονιά, με το rock;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Αυτά τα ¨ωραία¨ συμβαίνουν όταν άνθρωποι χωρίς γνώση αναλαμβάνουν να ¨ενημερώνουν¨ την κοινή γνώμη και συγκεκριμένα σ'αυτή την περίπτωση τους μουσικόφιλους. Πιστεύω ό,τι μόνο άνθρωποι με βαθιά γνώση, που ασχολούνται με την ενημέρωση και την κριτική διαφόρων μουσικών και όχι μόνο ρευμάτων, είναι κατάλληλοι για τη σωστή και εποικοδομητική πληροφόρηση της κοινής γνώμης.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. ...και συμπαραγωγός στο 1ο LP Μπελτέκα κάποιος Αρίων(ας) Κυβέλος.
    Επίσης, ο old-Μάκης Μηλάτος είχε κάνει παραγωγή και στο album των Coo - Rock Eyes
    1982 (ανεξ.παραγωγή / μουσικές εκδόσεις 'Ρυθμός').

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τσέκαρα Πιλαλί, Σύνδρομο, Northwind… Ok… Τα TVC τα έχω ξεφορτωθεί από χρόνια. Το Nemo το έχω στο πατρικό μου…

      Δαίδαλε, στείλε κανα promo ρε φίλε, αν έχεις, από το τελευταίο σου ν’ ακούσουμε και να γράψουμε τίποτα...

      Διαγραφή
  7. Ουτε το ποπ και ροκ δεν εγραφε τετοια.
    Α.Κ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το ζήτημα είναι πως ακόμη και ο εναλλακτικός περιοδικός τύπος στην Ελλάδα, στα ζητήματα της μουσικής, φιλοξενούσε τις ίδιες απερίγραπτες μπαρούφες. Και το λέω τούτο, καθότι ορισμένοι ακούνε «underground» και τους τρέχουνε τα σάλια.

      Διαγραφή
  8. Φώντα καλησπέρα,
    Σε λίγο διάστημα θα εκδοθεί μία χειροποίητη προσωπική έκδοση από τις 6 promo κόπιες (όλες κι όλες, 3 άσπρο, 3 μαύρο βινύλιο).
    Ο λόγος που το αναφέρω δεν είναι για να πουλήσω κόπια, αλλά στο ότι δεν υπάρχει stock από promo.
    Αυτό που μπορώ να κάνω είναι να σου στείλω το album σε mp3.
    To mail μου είναι dedalospsych@gmail.com

    Ευχαριστώ για την κατανόηση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Αυτός είχε γράψει -μάλλον όχι στο ιδεοδρόμιο- για τους blue oyster cult (που αρκετοί τότε θεωρούσαν φιλοναζί) ότι το σύμβολο της μπάντας (που παρέπεμπε σε αγκυλωτό σταυρό κάπως), ήταν λέει σήματα μορς - το Ν και το Α, που σήμαινε "new anarchs" (όχι anarchists). Πρέπει να είναι ο προπάτορας των κατασκευαστών εξωφρενικών θεωριών για πασίγνωστα πράγματα, που ανατρέπουν υποτίθεται την κρατούσα αντίληψη, και φέρνουν στο φως μια κρυφή επαναστατικότητα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Οι άσχετοι αναρχολεμέδες με κάτι τέτοια φτιάχνονται. Κάτι τέτοιες ασυναρτησίες αποκαλούν «αναλύσεις».

      Διαγραφή