κάποτε στην Ακτή Ελεφαντόδοντος…

H γαλλική Hot Casa έχει δώσει προσφάτως δύο ενδιαφέρουσες συλλογές με afro-funk από την Ακτή Ελαφαντόδοντος (τις “Ivory Coast Soul/ Afrofunk in Abidjan from 1972 to 1982” και “Ivory Coast Soul 2/ Afrofunk in Abidjan from 1976 to 1981”), αλλά και η “African Pearls 5, West African Crossroads, Côte d'Ivoire” (2009) της Syllart productions –που επιχειρεί να μας ξεναγήσει στον original ήχο της χώρας στις δεκαετίες του ’60, του ’70 και του ’80–, δεν είναι άσχημη.

Έχοντας μία σταθερή κυβέρνηση υπό τον Félix Houphouët-Boigny –στην ηγεσία από την εποχή της ανεξαρτησίας (1960), έως τον θάνατό του (1993)– η Ακτή Ελεφαντόδοντος και ειδικότερα η πρωτεύουσά της Abidjan υπήρξαν πόλος έλξης για πολλούς δυτικο-αφρικανούς μουσικούς, οι οποίοι ξεκινώντας την καριέρα τους από ’κει θα είχαν ενδεχομένως μεγαλύτερες πιθανότητες εμπορικής επιτυχίας (όχι μόνο στα τοπικά κλαμπ και τις γύρω χώρες, μα ακόμη και στη Γαλλία). Έτσι δεν είναι καθόλου παράξενο το γεγονός πως στην Ακτή μετέβαιναν καλλιτέχνες από το Μαλί, τη Σενεγάλη, την Γκάμπια, ακόμη και από την Νιγηρία για να εμφανισθούν και να ηχογραφήσουν (ας θυμηθούμε τον Amadou Balake και τους Super Tentemba Jazz), ενώ η πόλη (το Abidjan) ήταν συναυλιακός πόλος έλξης για δεκάδες μουσικούς από την Αφρική και… πέραν αυτής (Fela Kuti, Manu Dibango, Rail Band de Bamako, Poly-Rythmo de Cotonou, Johnny Pacheco, Ray Barretto, Fania All Stars, ακόμη και ο James Brown λέγεται πως έπαιξε εκεί προς τιμήν του Houphouët-Boigny το 1968). Μέσα σ’ αυτόν τον ηχητικό πανζουρλισμό οι τοπικοί μουσικοί δεν έκαναν τίποτ’ άλλο από το να αφομοιώνουν τις ποικίλες επιρροές φτιάχνοντας τον δικό τους ήχο. Από τους πρωτοπόρους L'Orchestre de Bouaké με την αργή rumba “Donne moi ton sourire” (1966) και τους (Les) Abidjanais με το “Kognima kadi” (1966), μέχρι τον Ernesto Djédjé με το “Anowah” (1970), που έφερνε στις μουσικές τής Ακτής έναν James Brown-ικό αέρα και τον παγκόσμιο reggaeman Alpha Blondy, που με κομμάτια όπως το φοβερό και τρομερό “Brigadier Sabari” άλλαζε δια παντός όχι μόνο τη μουσική της χώρας του, αλλά ολόκληρης της Δυτικής Αφρικής ένα είναι σίγουρο. Το “West African Crossroads, Côte d'Ivoire” είναι ένα αρκετά ενδιαφέρον διπλό CD, που περιέχει πολύ και καλή μουσική. (Μέσα και οι funk ή περί το funk ήρωες Okoi Séka Athanase, Jimmy Hyacinthe, αλλά όχι και οι Jean Guehi, Nguenang και Brigth Engelberts).