ΤΖΑΒΑΔΑΜΑΣΚΟΥΚΑ και HONDRODALOUKAS

(νέο επεισόδιο στο σίριαλ)

(διαβάζουν μόνον όσοι έχουν ιώβεια υπομονή και γερό στομάχι, αλλιώς αλάργα)

Δύο πράγματα που πρέπει να γνωρίζουμε εξ αρχής. Το βιβλίο μου Ραντεβού στο Κύτταρο [Δελφίνι] κυκλοφόρησε το 1996 (γράφτηκε στο διάστημα 1992-94). Το βιβλίο του «ερευνητή» μας Ελληνικό Ροκ [Άγκυρα] εκδόθηκε δέκα χρόνια αργότερα, το 2006. Κρατείστε αυτές τις δύο χρονολογίες γιατί έχουν σημασία.

Τι έγραψα εγώ σ’ εκείνο το βιβλίο του 1996; Πως οι Play Boys συγκροτήθηκαν το 1959 με μέλη τους Νίκο Αδάμα κιθάρα, Ία Κούκα τραγούδι και Βασίλη Τζαβάρα κρουστά. Ο «ερευνητής» μας με διορθώνει, λέγοντας πως γράφω «κοτσάνες», επειδή μπερδεύω τους Play Boys με το «θρυλικό συγκρότημα» ΤΖΑΒΑΔΑΜΑΣΚΟΥΚΑ, που φτιάχτηκε το 1959 ως ΤΖΑΒΑΔΑΜΑΣ (έτσι λέει ο ίδιος), για να γίνουν ΤΖΑΒΑΔΑΜΑΣΚΟΥΚΑ το 1960 (όταν προστέθηκε η Κούκα – λέει ο ίδιος). Δεν μπέρδεψα τίποτα, όπως θα δείξω στη συνέχεια. Πώς είναι δυνατόν να μπερδέψεις δύο πράγματα, όταν το ένα είναι υπαρκτό και το άλλο όχι; Αγωνία ε; Χε χε…

Εκείνο το οποίον είναι λυπηρό με τον «ερευνητή» μας (και απίστευτο συνάμα – ίδιον όμως του χοντροκεφάλα) είναι πως δεν είναι σε θέση να εκμεταλλευτεί ούτε τα στοιχεία που διαθέτει. Μας πρήζει με την ανόητη λέξη ΤΖΑΒΑΔΑΜΑΣΚΟΥΚΑ, όταν αυτή η λέξη δεν φαίνεται πουθενά γραμμένη στα ντοκουμέντα που παραθέτει (δύο καρτούλες και μία φωτογραφία). Δηλαδή, βλέπει κάτι μπροστά στα μάτια του o χοντροκέφαλος και γράφει άλλα αντί άλλων. Τι βλέπει ο «ερευνητής» μας και βλέπουμε όλοι; Μία κάρτα από το κέντρο Hobby, στην οποίαν αναγράφεται το εξής: «Με το καταπληκτικό κουιντέτο ΑΔΑΜΑΣ ΤΖΑΒ - ΚΟΥΚΑ». Το επώνυμο «ΑΔΑΜΑΣ» προηγείται, ακολουθούν 3-4 κενά και μετά το «ΤΖΑΒ - ΚΟΥΚΑ» με κενά και παύλα ανάμεσα. Αυτό βλέπουμε. Πάμε στο άλλο καρτάκι. Τι διαβάζουμε εκεί; «Οι ΑΔΑΜΑΣ, ΤΣΑΒ[sic] και ΚΟΥΚΑ με την ορχήστρα τους…». Διαβάζει κανείς… ΤΖΑΒΑΔΑΜΑΣΚΟΥΚΑ και δεν το βλέπω εγώ; Όχι, μόνον ο «ερευνητής» μας βλέπει αλλιώς. Πάμε και στη φωτογραφία. Εκεί, στην γκρανκάσα του ντραμς, διαβάζουμε: «ΤΖΑΒ & ΑΔΑΜΑΣ Κούκα». Υπάρχει πουθενά το κακόηχο ΤΖΑΒΑΔΑΜΑΣΚΟΥΚΑ και δεν το βλέπω εγώ; Πουθενά. Όνειρα εφιαλτικά βλέπει μόνον ο «ερευνητής» μας. Για πάμε τώρα και στο 45άρι με τα «Δανεικά φιλιά», που κυκλοφόρησε από την RCA Victor το 1962(;) – θα τσεκάρω το 1962 άλλη στιγμή με… γραμμική παρεμβολή τη βοηθεία άλλων κοντινών 45ριών της RCA, επειδή στο δισκάκι δεν αναφέρεται χρονιά. Τι αναγράφεται εκεί; «Κούκα / Συνοδ. Ελαφράς Ορχήστρας / Διευθ: Ν. Αδάμα». Υπάρχει πουθενά το απίστευτο ΤΖΑΒΑΔΑΜΑΣΚΟΥΚΑ; Πουθενά. Πάμε και στην ταινία «Αμαρτωλά Χέρια» (1963;), στην οποίαν εμφανίζεται το συγκρότημα. Τι αναφέρεται εκεί, στους τίτλους αρχής; «Τραγούδι Κούκα / Με την Ορχήστρα Αδάμα-Τζαβ». Υπάρχει πουθενά αυτό το ανεκδιήγητο ΤΖΑΒΑΔΑΜΑΣΚΟΥΚΑ; Πουθενά. Μόνο στο μυαλό του VLAKODALOUKA. 

Έρχεται λοιπόν και με κατηγορεί ο «ερευνητής» μας ότι μπέρδεψα τους Play Boys με το ανύπαρκτο όνομα… ΤΖΑΒΑΔΑΜΑΣΚΟΥΚΑ. Δεν μπέρδεψα τίποτα και με κανέναν. Απλώς, όταν έγραφα το βιβλίο μου δεν είχα καμμία πηγή διαθέσιμη που να μου αποδεικνύει την ύπαρξη ενός ανύπαρκτου ονόματος (δε λέω συγκροτήματος). Παραδέχομαι ότι δεν γνώριζα λεπτομέρειες της ιστορίας. Έριξα, όμως, ένα 1959 που είναι σωστό. Δεν μπορούσα να ξέρω πότε μπήκε η Κούκα στο σχήμα, ούτε άλλες φιλολογίες (δεν με ενδιέφεραν κιόλας – εγώ δεν έγραφα… ιστορία). Business cards δεν είχα –αυτές τις ανακάλυψε δέκα χρόνια αργότερα ο μεσιέ Νταλούκ και μπράβο του–, ούτε είχα το τεύχος τάδε των Μοντέρνων Ρυθμών, εκείνο στο οποίο υπάρχει η μοναδική αναφορά στο σχήμα. Να τι έγραφαν οι Μ.Ρ.:

«Στην περίοδο 1959-60 άρχισε στην Ελλάδα η οργάνωσι συγκροτημάτων στο στυλ των Σάντοους και των Βέντσιουρς. Πρώτο ενεφανίσθη το συγκρότημα Αδάμας - Τζαβ - Κούκα στο Τεκίλλα Κλαμπ της πλατείας Κολιάτσου, καθ ην στιγμήν όλα τα άλλα κλαμπς με την ολιγόχρονη σταδιοδρομία τους, λειτουργούσαν με τζουκ-μποξ. Δεν μπορούμε όμως να παραλείψουμε την ύπαρξι και άλλων συγκροτημάτων τα οποία όμως ενεφανίζοντο σποραδικά σε χορούς και πάρτυ. Μετά τους Αδάμας - Τζαβ - Κούκα, έχουμε τους...(…)» και τα λοιπά και τα λοιπά…

Πουθενά δηλαδή δεν εμφανίζεται το όνομα… κοπρόσκυλο ΤΖΑΒΑΔΑΜΑΣΚΟΥΚΑ. Πώς λοιπόν «μπέρδεψα» τους Play Boys με ένα ανύπαρκτο όνομα (δε λέω γκρουπ); Και τι σημαίνει «μπέρδεψα» όταν μιλάμε για συγκροτήματα με τα ίδια μέλη; Δεν μπέρδεψα τους Adams Boys με τους Play Boys, ούτε… εξ απαλών ονύχων. Εκεί θα κολλούσε το «μπέρδεψα». Αλλά του φταίνε τα… κιθαροσόλι τού «ερευνητή» μας – δεν κοιτάει τα χάλια του. Που δεν ξέρει να χρησιμοποιήσει ούτε τη λέξη «μπερδεύω».

Ο άνθρωπος αυτός λοιπόν, για να τελειώσω και να μην ξανασχοληθώ ούτε στον αιώνα τον άπαντα μαζί του –αρκεί να μη μου δώσει προσωπική αφορμή– με «κατηγορεί» ότι δεν γνώριζα το 1992-94, όταν έγραφα το βιβλίο μου, τους ΤΖΑΒΑΔΑΜΑΣΚΟΥΚΑ. (Στην πραγματικότητα αγνοούσα, όπως προείπα, τους Αδάμας - Τζαβ - Κούκα ως τρίο, που ήταν η βάση των Play Boys –γιατί μόνον αυτούς θα μπορούσα να ξέρω, αφού το άλλο όνομα είναι ανύπαρκτο– επειδή δεν διέθετα, τότε, εκείνο το τεύχος των Μοντέρνων Ρυθμών, στο οποίο υπάρχει η μοναδική, γνωστή σ’ εμένα, γραπτή αναφορά στο σχήμα). Ωραίααα. Για θυμηθείτε όμως την περίπτωση του Clapton για λίγο. Εγώ είχα γράψει το 1996 καθαρά στο βιβλίο μου πως ο Eric Clapton είχε αντικαταστήσει τον Αλέκο Καρακαντά στους Juniors, όταν ο Άγγλος είχε έρθει στην Ελλάδα ως μέλος της Greek Loon Band. Ήμουν πεπεισμένος γι’ αυτό από τα μέσα του ’80. Είχα δει τη φωτογραφία του Clapton με τους Juniors στους Μ.Ρ. κι είχα αναγνωρίσει τον Εγγλέζο.

Το 2006, όταν ο «ερευνητής» μας κυκλοφόρησε το βιβλίο του, ήταν γραμμένη η ιστορία των Juniors-Clapton 7 φορές. ΕΠΤΑ ΦΟΡΕΣ.

1. Μοντέρνοι Ρυθμοί, τεύχος 41, 27/10/1965
2. 45άρι του Εύρη Παρίτση "Suzanne/ Changes" (1976)

3. Ήχος & Hi-Fi, τεύχος 243, 6/1993

4. Ποπ & Ροκ, τεύχος 199, 7/1995

5. «Ραντεβού στο Κύτταρο» [Δελφίνι, 1996]

6. ZOO, τεύχος 9, 5-6/1998

7. Πρόσωπα/21ος Αιώνας, τεύχος 23, 13/8/1999

Εγώ να τον συγχωρήσω τον «ερευνητή» μας, επειδή δεν είχε τους Μοντέρνους Ρυθμούς του ’65 το 2006 και το δισκάκι τού Παρίτση, όπως συγχωρώ και τον εαυτό μου, επειδή δεν είχα το τεύχος με τους Αδάμας - Τζαβ - Κούκα δέκα χρόνια νωρίτερα. Αλλά, για μια στιγμή… Ο «ερευνητής» μας όταν έγραφε το 2006 τις βλακείες περί Clapton είχε στη διάθεσή του (δυνητικώς) άλλες πέντε(!) πηγές. Τέσσερα περιοδικά και το βιβλίο μου! Στην πραγματικότητα όμως τίποτα δεν είχε. Μία τρύπα στο νερό είχε. Ο άνθρωπος αυτός δεν έχει ούτε ένα δίσκο –τώρα αρχίζει να μαζεύει και ψάχνει για φωτοτυπίες–, δεν έχει ούτε ένα περιοδικό. Μας έλεγε μπαρούφες με τον Λευτέρη Πούλιο (κάτι μέσες-άκρες θα του είχε πει ο ποιητής), χωρίς να έχει ούτε το Panderma, ούτε τη Διαγώνιο. Και φυσικά, ούτε ενδιαφέρθηκε να βρει τα συγκεκριμένα τεύχη (ο ερευνητής της πλάκας), όταν θα άκουσε αυτούς τους τίτλους από το στόμα του Πούλιου, τότε που έκανε τη συνέντευξη. Εγώ –που δεν ήξερα τα παραμέσα, και παρακολουθώντας το διάλογό του με τον Αρβανίτη– μέσα σε μια βδομάδα, επειδή ενδιαφέρθηκα, κατάφερα και βρήκα και το Panderma του Χρηστάκη και τη Διαγώνιο του Χριστιανόπουλου (του τα φωτοτυπώ, άμα γουστάρει, αλλά κρύβεται…) κι έτσι έχω καταλάβει πολλά, πάρα πολλά, για την ιστορία (κι ας μην έχω μιλήσει ποτέ με τον ποιητή). Δεν το χρειάζομαι το μαρκούτσι.

Πώς λοιπόν ο «ερευνητής» μας, εν έτει 2006, για να επανέλθω, γράφει για ιστορία «σκοτεινή και ακόμη ανεξακρίβωτη», όταν έχει βουίξει ο τόπος πως Clapton και Juniors έπαιζαν μαζί το 1965; Ή είναι άσχετος –αφού αγνοούσε 7 γραπτές πηγές, και όχι μία, που υπήρχαν διαθέσιμες πριν αρχίσει να γράφει– δίνοντας βάση μόνο στην μαρκουτσολογία (στο τι μπορεί να του έλεγαν 40 χρόνια μετά ο ένας κι ο άλλος), ή είναι βλαξ. Δεν υπάρχει κάτι ενδιάμεσο. Εκτός αν είναι και τα δύο.

[Το ζήτημα αφορά πολύ συγκεκριμένους ανθρώπους. Τα σχόλια, αν υπάρξουν, θα δημοσιευτούν μόνον αν είναι εντός θέματος (και επί της ουσίας). Σχολιάζει όποιος θέλει, μα όποιος θέλει, μα όποιος θέλει, κάτω από αυτό και μόνο το σκεπτικό]