Κυριακή 30 Δεκεμβρίου 2012

ΝΙΚΟΣ ΤΑΤΣΗΣ Έρανα

Πρωτάκουσα τραγούδι από το «Έρανα» [EMI/ Columbia 14C 062-70895, 1978], έναν πολύ ενδιαφέροντα, πολύ μεστό δίσκο του Νίκου Τάτση, σε στίχους Κώστα Παπαγεωργίου, στις αρχές της δεκαετίας του ’80 στο κρατικό ραδιόφωνο. Δεν θυμάμαι αν ήταν στο Πρώτο ή στο Δεύτερο Πρόγραμμα, δεν θυμάμαι αν παραγωγός ήταν ο Βασίλης Αγγελικόπουλος ή ο Ιωσήφ Βάγγερ (κάποιος από τους δύο, σίγουρα), εκείνο που θυμάμαι είναι τον Γιάννη Δημητρά και την Μαρία Κάτηρα να τραγουδούν το υπέροχο «Όμοια φιλί κι αλάτι» (το lead track του άλμπουμ). Αυτό το τραγούδι με είχε στοιχειώσει. Σε τέτοιο βαθμό, ώστε, όταν κατόρθωσα να βρω, ν’ ακούσω και ν’ αντιγράψω σε κασέτα ολάκερο το άλμπουμ, να βάζω και να ξαναβάζω, σαν σ’ εμπλοκή, αυτό και μόνον το άσμα. Πέρασε καιρός για ν’ αφήσω την κασέτα να κυλήσει, ν’ ακούσω ολάκερο τον δίσκο δηλαδή, να συνειδητοποιήσω πως είχα να κάνω μ’ ένα έργο-κόσμημα τη εγχώριας… folk δισκογραφίας. Γιατί το «Έρανα» δεν ήταν, φυσικά, το άλμπουμ του ενός τραγουδιού. Ίσως «έφταιγε», τελικώς, και η συγκεκριμένη ραδιοφωνική εκπομπή, ο συγκεκριμένος παραγωγός, που μετέδιδε ξανά και ξανά το εν λόγω τραγούδι, αρνούμενος να πάει παρακάτω. Σε μιαν εποχή όπου οι δίσκοι είχαν ακόμη «ψαχνό», δεν επιτρεπόταν μία τέτοια εμμονή. Ας προχωρήσω όμως, καθότι έχουμε πολλά να πούμε…
Στο οπισθόφυλλο τού «Έρανα» υπάρχει ένα ανυπόγραφο σημείωμα, εκφράζοντας σαφώς τους συντελεστές τού δίσκου. Το αντιγράφω.
«Πιστεύουμε ότι δεν θα ήταν άσκοπο να πληροφορηθεί ο ακροατής των τραγουδιών αυτού του δίσκου το μικρό ιστορικό τους και, κυρίως, να ξέρει κάτω από ποιες συνθήκες πλάστηκαν, παίρνοντας σάρκα και οστά· τουλάχιστον τα περισσότερα. Γιατί η αλήθεια είναι πως, εκτός από τρία ή τέσσερα που η μελοποίησή τους έγινε πάνω σε ποιήματα του φερόμενου εδώ ως στιχουργού Κ.Γ. Παπαγεωργίου, όλα τα άλλα πήραν τη μορφή του τραγουδιού ομολογουμένως κάτω από ιδιαίτερα ασυνήθιστες, για την εποχή μας, συνθήκες. Και πρώτα-πρώτα θα πρέπει να τονιστεί ότι καμιά απολύτως πρόβλεψη ούτε πρόθεση υπήρχε, στον έναν ή στον άλλον από μας, για την τύχη που τελικά θα τα περίμενε – να περιληφθούν δηλαδή σε δίσκο με τη μορφή που κυκλοφορούν σήμερα, ή, τουλάχιστον, δεν υπήρχε καμιά παρόμοια συνειδητή πρόθεση. Αντίθετα τα τραγούδια αυτά δημιουργήθηκαν σε ανύποπτες ώρες, κάπου ανάμεσα στα 1970 και 1973, δείχνοντας ο ένας στον άλλο τη δουλειά του εμπιστευτικά, παίζοντας ένα σκοπό στην κιθάρα ή στο λαγούτο· κι απ’ την ανάγκη και των δυο να τραγουδήσουμε αυτό το σκοπό, φτιάχνονταν οι στίχοι, που προτιμότερο θα ήταν να λέγαμε ‘τα λόγια’. Άλλοτε πάλι με συντροφιά λιγοστούς φίλους, πίνοντας κρασί, η ίδια διαδικασία. Κάποτε μάλιστα άλλαζε ο στίχος ή διορθωνόταν με τη συμμετοχή τρίτων, ώστε να καλυφθούν καλύτερα τα διάφορα κενά και οι χασμωδίες· κάτι να πούμε δηλαδή σαν το δημοτικό τραγούδι. Σήμερα, χωρίς καμιά απολύτως πρόθεση να ισχυριστούμε ή και να επικαλεστούμε προσχήματα διάφορα περί ερασιτεχνισμού (μια κι από τότε κύλησε κάμποσο νερό στ’ αυλάκι και έχει φτιάξει ο καθένας ένα δικό του πρόσωπο στο χώρο του) επιζητώντας έμμεσα την επιείκεια του ακροατή, αισθανόμαστε την υποχρέωση να τον πληροφορήσουμε ότι η σκέψη για όλ’ αυτά (το γύρισμα του δίσκου) γεννήθηκε άξαφνα γύρω στο ’73 και ότι η ηχογράφηση έγινε το Νοέμβρη του ’74, με την παραίνεση και την πρωτοβουλία του παραγωγού αυτού του δίσκου, που άκουσε τη δουλειά και ίσως να σκέφτηκε ότι θα άξιζε τον κόπο ν’ ακουστεί από πιο πολλούς, πέρα από λίγους φίλους που ήδη την ήξεραν και την τραγουδούσαν».
Έχουμε να κάνουμε λοιπόν μ’ ένα περιπετειώδες άλμπουμ, το οποίον, ουσιαστικώς, δημιουργείται επί δικτατορίας, ηχογραφείται τους πρώτους μήνες της μεταπολίτευσης, για να κυκλοφορήσει, τελικώς, με τετραετή καθυστέρηση, το 1978. Δεν ήταν κάτι συνηθισμένο (δεν ήταν συνηθισμένη αυτού του τύπου η… χρονοτριβή)· και η αλήθεια είναι πως αν δεν υπήρχε η επιμονή του παραγωγού του άλμπουμ, που δεν ήταν άλλος από τον Μάνο Χατζιδάκι, το «Έρανα» είναι πολύ πιθανόν να το έτρωγε, για πάντα, το σκοτάδι.
Σε μια συνέντευξη του Νίκου Τάτση στον Τάσο Π. Καραντή, που δημοσιεύεται στο site e-orfeas.gr, μαθαίνουμε πως ο συνδετικός κρίκος ανάμεσα στον Τάτση και τον Χατζιδάκι ήταν ο ζωγράφος Γιώργος Σταθόπουλος, ο οποίος εκείνη την εποχή (1973-74) συνεργαζόταν με τον Χατζιδάκι ως γνωστόν, φιλοτεχνώντας το εξώφυλλο τού άλμπουμ «Ο Οδοιπόρος, Το Μεθυσμένο Κορίτσι και ο Αλκιβιάδης» [Νότος, 1974 – ηχογράφηση 25/10/1973 και 16/1/1974].
Έτσι, ο Χατζιδάκις δεν είχε έτοιμους μόνον τους τραγουδιστές (οι Γιάννης Δημητράς και Μαρία Κάτηρα συμμετείχαν στον «Οδοιπόρο…»), είχε έτοιμους και κάποιους από τους μουσικούς (Βράσκος, Φάμπας, Μανωλιδάκης, Διακογιώργης, Ροδουσάκης…) και κυρίως είχε έτοιμες τις ενορχηστρώσεις του Νίκου Τάτση, που ήταν ένα από τα κύρια ατού τού «Έρανα» (τα έρανα είναι τα δώρα από συνεισφορά).
Να λοιπόν και η σύνθεση της ορχήστρας: Δημήτρης Βράσκος βιολί, Θόδωρος Παρασκευόπουλος κλαρίνο, Δημήτρης Φάμπας κιθάρα, Γιάννης Μανωλιδάκης κιθάρα, Σταμάτης Πρωτοπαπάς φλάουτο, Κλαύδιος Σιελέ όμποε, Βαγγέλης Σκούρας γαλλικό κόρνο, Λευτέρης Τζίμας κρουστά, Γιώργος Κατσικάκης βιολοντσέλο, Τάσος Διακογιώργης σαντούρι, Νίκος Τάτσης λαγούτο και Ανδρέας Ροδουσάκης κοντραμπάσο.
Ο Νίκος Τάτσης (Ηπειρώτης στην καταγωγή) κουβαλούσε στις αποσκευές του, όπως λέμε, το δημοτικό τραγούδι τού τόπου του. Ανήκε κι αυτός στη γενιά που θέλησε –εκεί, μετά το ’68– να δημιουργήσει έναν καινούριο ελληνικό τραγουδιστικό ήχο, που να στηρίζεται στην παράδοση από τη μια μεριά, κοιτώντας όμως από την άλλη στο (τότε) τώρα. Άλλοι έστριψαν προς την folk-μπαλάντα (Χουλιαράς), άλλοι προς το rock (Σαββόπουλος-Μπουρμπούλια, Κωχ, Γκαϊφύλιας…), άλλοι προς την «έντεχνη» αντιμετώπιση, με τις όποιες ένθεν κι εκείθεν διαφοροποιήσεις (Μαρκόπουλος, Χατζιδάκις, Κουγιουμτζής, Κόκοτος…), η ουσία είναι πως το δημοτικό τραγούδι ήταν ένα κεφάλαιο προς εξερεύνηση εκεί στις αρχές του ’70.
Μέσα σ’ αυτό το κλίμα ο Νίκος Τάτσης επιστρέφει στις δικές του ρίζες, συγκεράζοντας στοιχεία που απεκόμισε από τις μουσικές σπουδές του και βεβαίως από το πατρογονικό τραγούδι τής Ηπείρου, προσφέροντας ένα ώριμο έργο, που έτυχε άξιας ερμηνευτικής διανομής (Δημητράς, Κάτηρα), λεπτομερούς και ευφάνταστης ενορχήστρωσης και βεβαίως των στίχων του Κώστα Παπαγεωργίου, που κι αυτοί κινούνται σ’ ένα ας-το-πω-παρεμφερές κλίμα. Το αποτέλεσμα είναι να προκύψουν τραγούδια-διαμάντια όπως τα «Όμοια φιλί κι αλάτι», «Γεμισ’ ο ύπνος μου πουλιά», «Δημοτικό», «Το σπίτι μου το σφάλισα», «Ερωτικό», δίχως να υποτιμώ κανένα από τα υπόλοιπα.
Όπως έγραψα και στην αρχή ο δίσκος κυκλοφόρησε σε ετικέτα EMI/Columbia, καταχωρίζεται όμως (και) στις παραγωγές του Μάνου Χατζιδάκι υπό τον τίτλο Πολύτροπον.
Το Πολύτροπο ήταν ένας χώρος, στην Πλάκα, τον οποίον άνοιξε και διηύθυνε ο Χατζιδάκις το 1973 παρουσιάζοντας, όπως διάβασα στο δίκτυο… αποσπάσματα από το «Μεγάλο Ερωτικό», τη «Μυθολογία», τα «Πέριξ» και ολόκληρο τον κύκλο «Ο Οδοιπόρος, το Μεθυσμένο Κορίτσι και ο Αλκιβιάδης», καθώς και τις ‘δύο μπαλάντες για τον Ευτύχιο’, τις οποίες ερμήνευε ο Ευτύχιος Χατζηττοφής.
Τη διετία 1977-78, ο Χατζιδάκις είχε εκδώσει στην EMI/ Columbia/ Πολύτροπον τρία τουλάχιστον LP, που έχουν (και τα τρία) ξεχωριστή σημασία στην κατεύθυνση της οικοδόμησης ενός ελληνικού φολκλορικού τραγουδιού με ευρωπαϊκά (διάβαζε δυτικά) χαρακτηριστικά. Το ένα ήταν το «Έρανα». Τα άλλα ήταν το «Κάψαμε Τα Καράβια Μας» [EMI/Columbia 14C 064-70813, 1977] της Ρίκας Δεληγιαννάκη και το «Κύπρια Έπη» [ΕΜΙ/Columbia 14C 062-70835, 1977] του Βασίλη Τενίδη. (Για την Ρίκα Δεληγιαννάκη και τον Βασίλη Τενίδη υπάρχουν ξεχωριστές αναρτήσεις στο δισκορυχείον).
Κάποιος… έξυπνος λοιπόν αντιλήφθηκε το τι παίζει και προώθησε το «Έρανα» στο εξωτερικό, στον γνωστό αυστριακό συλλέκτη Hans Pokora, o οποίος καλoέβαλε το εξώφυλλο σ’ ένα από τα γνωστά βιβλία του, το “3001 Record Collector Dreams”, βαθμολογώντας το στην κλίμακα σπανιότητος με… έξι δίσκους (που σημαίνει αξία πάνω από 1000 ευρώ!) και χαρακτηρίζοντάς το ως… folk-psychedelic (αυτό το παραμύθι με την... ελληνική ψυχεδέλεια έχει καταντήσει γελοίο).
Στο popsike.com το «Έρανα» έχει καταχωριστεί τρεις φορές με τιμές πώλησης (στο eBay) $821 (το 2012), $760 (το 2010) και $611 (το 2006). Δεν λέω, ο δίσκος είναι σπάνιος (παρότι ποτέ δεν έπιασε σε δημοπρασία την τιμή του Αυστριακού), ενώ έχει και ελκυστικό εξώφυλλο (Στάθης Κούρτης). Παρά ταύτα εγώ λέω πως η τιμή του (αν δεν τον έπιανε στο χέρι του ο Pokora) δεν θα ήταν πάνω από 100-150 ευρώ. Όχι πως είναι λίγα, αλλά ουδεμία σχέση με τα 821 δολάρια ή 621 ευρώ (τιμή που έπιασε πριν κανα μήνα).
Ρίχνω λοιπόν την ιδέα να επανεκδοθούν τα τρία LP της EMI/ Columbia/ Πολύτροπον από τους γνωστούς μας μερακλήδες μικρο-ετερειάρχες (έχουν μεγαλύτερη σημασία από τους Reporters π.χ.), καθότι είναι άξια folk που μπορεί να πουλήσουν με λίγο σπρώξιμο (μεταφράσεις στίχων, σημειώματα κ.λπ.) και στο εξωτερικό – βοηθήσει δε βοηθήσει ο Αυστριακός... Έτσι, θα τ’ ακούσουν, σωστά (σωστά!), όσοι Έλληνες ενδιαφέρονται, αλλά θα περιοριστεί και ο βήχας κάποιων που επιχειρούν να βγάλουν από την μύγα… πλατίνα.

19 σχόλια:

  1. Καλημέρα & χρόνια πολλά σε όλους,
    Φώντα συγχαρητήρια για το post και ευχαριστούμε που μας μοίρασες αυτές τις πληροφορίες.
    Σίγουρα κατ'εμέ ένας δίκσος-διαμάντι της ελληνικής folk. Δεν ξέρω εάν θα έπρεπε να χρησιμοποιήσω αυτόν τον όρο καθότι μερικά τραγούδια παραπέμπουν σε καθαρό dream-folk ήχο. Προσωπικά το δίσκο δεν τον έχω, όμως ευτυχώς τον έιχα "κατεβάσει" εγκαίρως πριν 5-6 χρόνια από ένα γιαπωνέζικο -παρακαλώ- site.
    Πάντως το όνομα του Ανδρέα Ροδουσάκη πέφτει πάλι μπροστά μου 3η φορά σε 3 μέρες. Προχθές είχα βάλει στο πικάπ το δίσκο "Late Works" του Γιάννη Χρήστου όπου κι εκεί ο Ροδουσάκης παίζει κοντραμπάσο. Κατόπιν την επόμενη ημέρα διαβάζοντας για τους Orbiters -με αφορμή την επανέκδοση του 'G.G.M'- να 'τος πάλι στο μπάσο και σήμερα εδώ. Φαντάζομαι θα έχει κι άλλες αρκετές συνεργασίες.
    Από το τρίπτυχο "Έρανα", "Κάψαμε Τα Καράβια Μας" και "Κύπρια Έπη" πιστέυω ότι το καθένα έχει το δικό του ιδαίτερο μουσικό (παικτικά) μονοπάτι, αλλά όμως στο ίδιο ύφος.
    Π.χ. τα "Κύπρια Έπη" είναι λίγο πιό "βαριά" ή ας πούμε το "Κάψαμε Τα Καράβια Μας" θα τον χαρακτήριζα παικτικά έναν art-folk δίσκο.
    Πάντως σίγουρα ένα από τα μελλοντικά post θα πρέπει να είναι και το ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑΤΙΚΟ "Photis Ionatos - Chante Kavafis Elytis Ritsos" (1979).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Χρόνια πολλά Δαίδαλε.

    Ο κοντραμπασίστας Ροδουσάκης υπήρξε από τους στυλοβάτες της ελληνικής δισκογραφίας. Ρίξε μια ματιά στο discogs να δεις κάποια μόνον από τα άλμπουμ στα οποία έχει συμμετάσχει.

    Το βελγικό άλμπουμ του Ιωννάτου (που έπαιζε σε ελληνικά συγκροτήματα από τη δεκαετία του ’60) το ξέρω από τα τέλη των 90s. Το είχα δει σε μια λίστα (τότε) κι είχα πείσει ένα φίλο να το αγοράσει (δεν ήταν φθηνό, παρότι, τότε, δεν το γνώριζε κανείς). Φυσικά, δεν το μετάνιωσε.
    Για πρώτη φορά πρέπει να έγραψα γι’ αυτό στο Ποπ & Ροκ (τεύχος 252, 5/2000) – δεν ξέρω αν είχε γράψει κάποιος άλλος πιο πριν (δεν το φαντάζομαι, αλλά δεν το αποκλείω). Ήξερα πως ετοιμαζόταν και μια επανέκδοση (κάποια στιγμή), αλλά τελικώς δεν έκατσε. Στο μέλλον θα γράψω κάτι και γι’ αυτό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Το πιστεύω Φώντα σίγουρα...
    Απλά πολλές φορές τα ονόματα των μουσικών & συντελεστών τα 'περνάω'(κακώς βέβαια) στα γρήγορα. Π.χ. το δίσκο του Χρήστου τον έχω 4 χρόνια σπίτι και μόλις προχθές διάβασα το όνομα του Ροδουσάκη στο κοντραμπάσο.
    Μετά το '3 στα 3' συμπέρανα ότι πρόκειται για αρκετά γνωστό μουσικό στον καλλιτεχνικό τότε κύκλο.
    Σχετικά με τον Ιωννάτο έχω διαβάσει τη βιογραφία του (από διάφορες πηγές στο διαδύκτιο).
    Ότι και να πω θα είναι λίγο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Το συγκεκριμένο album το είχε αγοράσει ο πατέρας μου όταν είχε κυκλοφορήσει και πραγματικά είχα και εγώ κολλήσει εκαίνη την εποχή με το «Όμοια φιλί κι αλάτι». Πρόκειται για ένα κομψοτέχνημα σύγχρονης προσέγγισης στο παραδοσιακό μας τραγούδι και στο αυτί μου είναι από τα πιο διαχρονικά albums των 70ς. Και φυσικά απαραίτητη είναι μια επανέκδοσή του (πολύ περισσότερο αν σκεφτούμε τι μετριότητες του τύπου Αντι, Metro Decay, Stress, Χωρίς Περιδέραιο κλπ. υπερεκτιμημένες 80ίλες έχουν πλημμυρίσει την αγορά).

    ΥΓ. 1) Κάτι "περίεργο" που είχε πέσει πριν από χρόνια στο μάτι μου για τον Δημητρά: http://goo.gl/ZiJwc

    2) Άσχετο, αλλά σήμερα έπεσα σε βινυλιοεπανέκδοση του "Greece Goes Modern". Bootleg ή official;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Υπάρχουν σοβαρά και αξιόλογα ελληνικά άλμπουμ (που δεν είναι rock σώνει και καλά), τα οποία τα τρώει το σκοτάδι. Έχω όμως την εντύπωση, επειδή τα πράγματα και τα γούστα αλλάζουν, πως σιγά-σιγά θα επανεκδοθούν κι αυτά.

    Ο Δημητράς είναι Κερκυραίος. Πρέπει να είναι και κοντοχωριανός μου (από την Επίσκεψη της Κέρκυρας).

    Το “Greece Goes Modern” επανεκδόθηκε με τις ευλογίες του ίδιου του Μίμη Πλέσσα, καθότι υπάρχει και σημείωμά του μέσα στο δίσκο.

    http://www.b-otherside.gr/el/catalog/103-bsr-027---a--orbiters-qgreece-goes-modernq.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Καλησπερα και χρονια πολλα!ο Νικος Τατσης συμμετειχε και στην ορχηστρα του Χιλτον υπο την διευθυνση του Σπυρου Καρδαμη,καποιες λεπτομερειες θα βρειτε εδω,κατω χαμηλα στο αρθρο http://www.b-otherside.gr/el/mylittleheroes/27-mylittleheroesgusgeorge.html.Να προσθεσω πως το τεταρτο και τελευταιο αλμπουμ που εγινε για λογαριασμο της Πολυτροπον ειναι το επισης εξαιρετικο "Οι καιροι της Ανοιξης" του Δημητρη Λεκκα, το οποιο ειναι και το κυκνειο ασμα της εταιρειας παραγωγης, λεπτομερειες εδω : http://www.discogs.com/%CE%94%CE%B7%CE%BC%CE%AE%CF%84%CF%81%CE%B7%CF%82-%CE%9B%CE%AD%CE%BA%CE%BA%CE%B1%CF%82-%CE%9F%CE%B9-%CE%BA%CE%B1%CE%B9%CF%81%CE%BF%CE%AF-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%AC%CE%BD%CE%BF%CE%B9%CE%BE%CE%B7%CF%82-Times-Of-Spring/release/2937937 .Χρονια πολλα και καλα, με υγεια και ανοιχτα μυαλα!
    Mimis G Vas

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. To "Καιροί της Άνοιξης" (Δισκογραφικός Συνεταιρισμός Καλλιτεχνών -1983), το είχαν πουλήσει σε Βέλγο μεγαλοντηλερά κάποτε τα δικά μας "μονασηρακιο-γατόνια" ως Eleni Mandelou "Times of Spring" greek mastepiece of psychedelic folk with delicate female vocals και λοιπές γνωστές παπαρολογίες που μεταφράζονταν σε ντάλαρς (εκείνη την εποχή) και ταυτόχρονη παντελή απαξίωση των ελλήνων συλλεκτών στους σοβαρούς διεθνείς "παίκτες", όταν ο δίσκος τύχαινε να ακουστεί...

      Διαγραφή
    2. Το είχε στον κατάλογό του ο Philippe (μάλλον ήταν ο πρώτος) το 1994. Το είχε ξεκινήσει στα 2400 βελγικά φράγκα (18 χιλιάρικα – πολλά λεφτά), το ανεβάζει τον Ιούλιο του ’94 στα 2800 φράγκα (21 χιλιάρικα – πάρα πολλά λεφτά) και μάλλον το πουλάει – γιατί, έκτοτε, δεν πρέπει να ξαναεμφανίστηκε στις λίστες του.
      Έγραφε τα εξής: “Very obscure greek eastern folk with beautiful female vocals, real nice rare LP pressed at only 500 copies”.

      Διαγραφή
  7. Χρόνια πολλά Mimi G Vas!

    Το LP «Οι Καιροί της Άνοιξης» δεν φαίνεται να έχει κάποια σχέση με το Πολύτροπον. Τουλάχιστον στο εξώφυλλο δεν αναφέρεται κάτι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εχεις δικιο Φωντα!Τωρα μολις το συνειδητοποιησα τσεκαροντας τον δισκο σε καθε επιφανεια.Το γεγονος το ειχα μαθει απο τον ιδιο τον Δημητρη Λεκκα και ουσιαστικα επροκειτο για μια "ανεπισημη" παραγωγη αφου τελικα το Πολυτροπον πρεπει να ειχε αναστειλει τις δραστηριοτητες του εκεινη την εποχη, αλλα ειχε την πληρη εποπτεια και "ευλογια" του Μανου Χατζιδακι χωρις ομως το ονομα του να αναφερεται πουθενα στον δισκο.Μετα απο αυτην την δουλεια υπηρξε καποια διαμαχη του Δημητρη Λεκκα με τον Χατζιδακι και το τελος της συνεργασιας τους δινεται μεσα απο το καυστικο ενθετο σημειωμα που υπογραφει ο Δημητρης Λεκκας σε μια απο τις επομενες κυκλοφοριες του αλλα δυστυχως δεν μπορεσα να εντοπισω με μια πρωτη ματια τον δισκο.

      Διαγραφή
    2. παιδιά θα τρελαθώ,τονδισκο του λέκκα τον έμαθα από εδώ από ενα αφιερωμα για το σιταρ στην ελληνική δισκογραφία,αν θυμάμαι καλά.μόλις σήμερα το αγόρασα από τον τζάμπα σε mint κατάσταση και vg+εξώφυλλο 8 ευρώ.μάλιστα ήταν και ένας φίλος μαζί μου που μου ανέφερε οτι τον αγόρασα ακριβά,αφού δεν τον ήξερε.ωστόσο σαν δίσκος είναι διαμάντι-με την πρώτη ακρόαση.δηλαδή,επειδή εσεις προφανέστατα ξέρετε,η τιμή του είναι αρκετά υψηλή και αν ναι περίπου πόσο?
      Α.Ζ.

      Διαγραφή
    3. Παλαιά τον έψαχναν κάποιοι στο εξωτερικό (και μπορεί να πουλήθηκαν ορισμένες κόπιες ακριβά), τώρα όμως δεν νομίζω πως τον ψάχνει κανείς. Αν μπει στο ebay ή το discogs νομίζω πως θα μείνει απούλητος ή θα πουληθεί φθηνά.

      Διαγραφή
  8. Sto post

    Κάψαμε Τα Καράβια Μας – EMI-Columbia/ Πολύτροπον 2J 062-70813 – 1977
    Η κασέτα??? EMI/Columbia 14C 064-70813

    Asd

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Στην κόπια που έχω εγώ, την οποία κοίταξα τώρα:

      1. Στο οπισθόφυλλο… 14C 064-70813
      2. Στη ράχη… 14C 064-70813
      3. Στο label… 2J 062-70813

      Για την κασέτα προς το παρόν δεν ξέρω…

      Διαγραφή
    2. Αυτή είναι η 2η κοπή, χωρίς να απέχει μάλλον χρονικά και πολύ απο τη πρώτη. Λογικά χρησιμοποιήθηκαν τα ίδια βινύλια με αλλαγή στα εξώφυλλα (Σαν το 1ο Lp του Πουλικάκου για παράδειγμα). Το λέω διότι υπάρχει και εξώφυλλο με κωδικό 2J 062-70813.

      Διαγραφή
  9. Kalh xronia se olous,
    Ti douleia exei omws h Gehaimnis records kai i Eirkth me ta Erana kai ta Kypria Epi????
    Oi etaireies autes exoun mia mousikh tautothta....
    Den mporeite na grafete gia "μετριότητες του τύπου Αντι, Metro Decay, Stress, Χωρίς Περιδέραιο κλπ." kai gia meraklhdes mikro-etereiarxes (vlepe kai Reporters sto post) otan ousiastika mono mia etaireia mporei na epanekdosei auta ta LPs (b'other-side) kai auth, mesw ths seiras "lost-archives" pou vgazei 1-2 diskous to xrono!

    Yiannis

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Καλή χρονιά Yianni.

    Οι Reporters μου αρέσουν (και καλώς επανεκδόθηκαν – ό,τι επανεκδίδεται καλό είναι). Το “Islam” είναι κορυφαίο instro.

    Θέλω όμως να πω πως υπάρχουν σημαντικότερα άλμπουμ για την ελληνική μουσική από το “Bare Hands” και διάφορα άλλα ανάλογα 80s, που είναι σπάνια, που πρέπει να επανεκδοθούν για να τ’ ακούσει ο κόσμος, δίχως να πρέπει συγχρόνως να ξεφραγκιαστεί.

    Ας δημιουργηθεί ένα label γι’ αυτούς τους δίσκους, από τις ήδη υπάρχουσες εταιρίες ή από άλλες νεοσύστατες. Ας τους επανακυκλοφορήσει και η… Sonora ή η… Ρυθμοφών ρε παιδί μου (τους δίσκους του Πολύτροπον και άλλους "παράξενους" εννοώ). Δεν μ’ ενδιαφέρει ποια εταιρεία θα τους βγάλει. Νομίζεις πως αν η Ειρκτή ή η Geheimnis τους επανατυπώσουν εγώ θα έχω πρόβλημα; Απολύτως κανένα. Ίσα-ίσα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Kalispera.
      Symfwnw apolyta gia to thema twn epanekdosewn akrivwn diskwn wste na tous akousoun oso perissoteroi anthrwpoi agorazontas tous se fysiologikes times.

      Thewrw omws entelws adiko (xwris na exw kamia sxesh me tis sygkekrimenes etaireies) na grafetai se ena tetoio post otidhpote gia Anti, Metro Decay, ktl. apo ths tigmh pou oi etaireies pou ta epanekdidoun auta, kykloforoun mono autou tou eidous diskous!
      As grafontan gia metriothtes typou Sun Of Greece, Komatsioulis, ktl. (xwris na einai metria) pou tha eixe mia logikh autou tou eidous h sygkrish sto katw-katw....
      Thelw na pw dhladh oti de ginetai na vazoume sto idio kalathi sygkrothmata new wave pou epanakykloforoun, enw menoun sto syrtari ellhnika folk! Kamia sxesh!
      As epanadrasthriopoihthei h...Sonora kai na ta epanakykloforhsei, pou les ki esy.

      Pragmatika pantws pistevei kaneis oti ean epanekdothoun ta Kypria Epi kai h Deligiannaki, tha poulisoun panw apo 30-50 kopies se telikous katanalwtes (oxi se magazatores i emporous)?? Eidika ta Kypria Epi!! Entaksei, ta Erana mpikan kai ston Pokora kai tha poulousan, alla ta alla dyo....karfi sta azhthta!
      Filika,
      Yiannis

      Διαγραφή
  11. Καλησπέρα.

    Θα σου πω.
    Εγώ αντιλαμβάνομαι τον… καημό των σημερινών εικοσάρηδων-τριαντάρηδων, εκείνων που ήταν αγέννητοι το 1982 και δεν έζησαν από κοντά την ακμή της μουσικής που αγαπάνε –έναν ανάλογο «καημό» μπορεί να έχω κι εγώ για τα sixties, ας πούμε– και κατανοώ, συγχρόνως, τη διάθεσή τους να επαναφέρουν στο τώρα ό,τι εγχώριο «νιου-γουεβάδικο» υπάρχει (καλό, μέτριο ή άχρηστο), δίχως να λαβαίνουν υπ’ όψη τους κανένα αισθητικό ή όποιο άλλο κριτήριο. Κάπως σαν… κουτσοί, στραβοί στον Άγιο Παντελεήμονα.

    Επειδή λοιπόν εγώ έχω μεγαλώσει λίγο, και βλέποντας το πράγμα σφαιρικώς (και λόγω ηλικίας δηλαδή), λέω πως οι εμμονές καλές είναι (τις σέβομαι), αρκεί να ξεπερνιούνται γρήγορα.
    Εντάξει, προσωπικώς, δεν έχω την απαίτηση η Geheimnis να επανακυκλοφορήσει το «Έρανα» –όχι πως θα με χάλαγε δηλαδή, ίσα-ίσα θα της έλεγα και «μπράβο»– αλλά, να, κάποια στιγμή θα πρέπει να ξεκολλήσουμε από το «Ο,ΤΙ ΝΑ ’ΝΑΙ» (που και αυτό, για κάποιους λόγους «μελετητικούς», μπορεί να έχει την αξία του) και να πάμε στο «ΕΚΕΙΝΟ ΠΟΥ ΑΞΙΖΕΙ»· για να μην συμπληρώσω και το «ΑΠ’ ΟΠΟΥ ΚΙ ΑΝ ΠΡΟΕΡΧΕΤΑΙ», γιατί τούτο θα είναι το επόμενο και το τελευταίο στάδιο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή