Οι Venus
Ιn Furs, όπως έχω ξαναγράψει,
είναι παλαιοί... post-punk γνώριμοι.
Σχηματίστηκαν στην Αθήνα το καλοκαίρι του ’85, έπαιξαν σε κλαμπ και φεστιβάλ
κατορθώνοντας προς τα τέλη της δεκαετίας να γράψουν ένα LP για την Penguin, το οποίο κόπηκε σε 13(!) μόλις
αντίτυπα τo 1990, δίχως
να κυκλοφορήσει ποτέ κανονικά. Πρόπερσι, δύο από τα original μέλη
του γκρουπ, ο κιθαρίστας Γιώργος Καρατζάς και ο τραγουδιστής/μπασίστας Περικλής
Μποζινάκης επανέφεραν τους Venus In Furs στο προσκήνιο, ηχογραφώντας ξανά κάποια κομμάτια από το
χαμένο άλμπουμ, αλλά και καινούριο υλικό, προτείνοντας το LP “New Horizon” [B-Otherside, 2011]. Τώρα, οι Venus In Furs με ακόμη πιο καινούριο υλικό στη φαρέτρα τους, ηχογραφημένο
στην Αθήνα στις αρχές του 2012, έχουν έτοιμο ακόμη ένα LP, το “Dead Europe”, μία καλαίσθητη έκδοση 300 αριθμημένων αντιτύπων, που
κυκλοφορεί και αυτή από την B-Otherside.
Κουαρτέτο οι Venus In Furs
(Περικλής Μποζινάκης φωνή, μπάσο Γιώργος Καρατζάς κιθάρες, Χρήστος
Σπηλιωτόπουλος κιθάρες, Μπάμπης Παυλής ντραμς) προτείνουν έξι τραγούδια, τα
οποία εμφανίζουν ποικίλες επιμέρους αρετές. Το “Kingdom of nothing”, που θα μπορούσε να
είναι ένα τραγούδι με πολιτικό μήνυμα, πατάει σε μια στέρεα ρυθμική βάση, πάνω
στην οποία απλώνονται τα φωνητικά αλλά και τα ωραία soli της κιθάρας. Το “Paradox visit” έχει αργό τέμπο και
ακούγεται κάπως τελετουργικό, ενώ το “Gravity shatters” που κλείνει την πρώτη πλευρά
είναι ένα εξαιρετικό κομμάτι, με ωραία δουλειά στις κιθάρες και τα φωνητικά,
που κυλά σ’ ένα dark/psych πλαίσιο.
Το “Dead Europe”
που ανοίγει τη δεύτερη πλευρά έχει την αίσθηση της θρηνωδίας. Ένας κόσμος που
χάνεται, αλλά και η πίστη πως κάτι καινούριο θα γεννηθεί. Εδώ, τα ψυχεδελικά
στοιχεία στην ενοργάνωση είναι και εμφανέστερα και πλήρως χαρακτηριστικά μιας προσωπικής
ηχητικής περιπέτειας. Στο “Under my house”
εκείνο που βγαίνει περισσότερο απ’ όλα είναι η ικανότητα των Venus In Furs να
φτιάχνουν, ωραία, υποβλητικά κομμάτια, δίχως να εκβιάζουν καταστάσεις· πράγμα
που φαίνεται (η απλότητα εννοώ) και στο έσχατο κομμάτι του LP, που έχει τίτλο “The gift”. Πρόκειται, κατά βάση,
για ένα ερωτικό τραγούδι, περισσότερο pop σε πρώτη φάση, αλλά με υποδόριες αρετές όσον αφορά στη ρυθμική
συνοχή και τη μελωδική ολοκλήρωσή του. Η έκδοση περιλαμβάνει, επίσης, ένα
έγχρωμο ένθετο με τους στίχους και διάφορες πληροφορίες για την ηχογράφηση.
Την ίδια περίπου εποχή υπήρχαν και οι εγγλέζοι VENUS IN FURS με ήχο κοντα σε αυτόν των CHAMELEONS (ίσως και λίγο πιο ατμοσφαιρικό). Με 4 albums και ένα miniLP κυκλοφορία, μεταξύ 1984 - 1990.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤους θυμάμαι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠρέπει να υπήρχαν κι άλλοι. Αυτοί που λέγανε το “Baby’s on fire” του Eno. Τους θυμάμαι σε μια ταινία που σχετιζόταν με το glam-rock – την είχα δει στο βίντεο στα τέλη των 80s.
http://www.youtube.com/watch?v=oDs-1dEjn3M
Φοβερο το κομματι ντεντ γιουροπ. ετσι ειναι ολος ο δισκος?
ΑπάντησηΔιαγραφήΑ.Κ.
Συμφωνώ για το “Dead Europe”. Σε άλλους, όμως, μπορεί ν’ αρέσουν περισσότερο άλλα τραγούδια. Ο δίσκος, πάντως, είναι πολύ καλός ως σύνολο κι αυτό έχει σημασία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚύριε Τρούσσα γεια χαρά. Η ταινία στην οποία αναφέρεστε ήταν το Velvet Goldmine (1998) http://www.imdb.com/title/tt0120879/ και οι VENUS IN FURS που εμφανίζονται ήταν fictional συγκρότημα που είχε φτιαχτεί για τις ανάγκες του OST της ταινίας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο συγκρότημα απάρτιζαν οι Thom Yorke και Johnny Greenwood των Radiohead,ο Bernard Butler των Suede και ο Andy Mackay των Roxy Music.Στη συγκεκριμένη διασκευή ΕΝΟ τα φωνητικά έχει αναλάβει ο πρωταγωνιστής της ταινίας Jonathan Rhys Meyers. Φαντάζομαι πως με τον Michael Stipe στην παραγωγή, δεν θα ήταν δύσκολο να τους μαζέψουν όλους αυτούς μαζί.:)
KU
Σωστά! Τέλη 90s... Από το μυαλό το έγραψα, δεν είχα χρόνο να τα ψάξω. Ευχαριστώ.
ΑπάντησηΔιαγραφή