ΜΑΡΙΖΑ ΚΩΧ & FILTIG Platonia

Δανείζομαι μία περίπου εισαγωγή από ένα παλαιότερο δικό μου κείμενο, την οποίαν προσαρμόζω και εμπλουτίζω.

Ο Filtig (Φίλης Ιερόπουλος) μαζί με την Εύα Ιεροπούλου αποτελούσαν (αποτελούν άραγε ακόμη;) τα Χρώματα, ένα duo που επιχείρησε με ξεχωριστό ενδιαφέρον στην… αφοπλιστική πλευρά της electronica, ενώ είναι επίσης μέλος των Cloudcub, στο άλμπουμ των οποίων “Friendly Warning” (2009) επίσης έχω αναφερθεί. Ακόμη, έχω γράψει για το “The World is Yellow” (2010), ένα προσωπικό CD του το οποίον προσδιορίζει ακόμη περισσότερο τη σχέση τού Αθηναίου, αλλά διαμένοντα στο Λονδίνο(;), μουσικού με τα electro ηχοχρώματα. Υπάρχουν κι άλλα projects τα οποία έχει αποπερατώσει ο Filtig, όπως, ας πούμε, το πιο πρόσφατο «ΘεοδωΡάκος» –το οποίον είναι βασισμένο πάνω σε μελωδίες του Μίκη Θεοδωράκη, επεξεργασμένες μ’ έναν ενσυνειδήτως απλοποιημένο τρόπο μιας και αφορούν σε παιδιά– οι Κασετίνες Ι και II και άλλα διάφορα. Ένα από τα πιο καινούρια άλμπουμ τού Filtig (κυκλοφόρησε το προηγούμενο καλοκαίρι) είναι και το “Platonia”, η απρόσμενη δηλαδή συνεργασία του με την Μαρίζα Κωχ.

Είναι γνωστή η διαδρομή της Μαρίζας Κωχ και δεν χρειάζεται, εδώ, να ειπωθούν περισσότερα. Ίσως εκείνο που θα πρέπει να αναφερθεί –κάτι όχι ιδιαιτέρως γνωστό– είναι η ενασχόληση της Κωχ όχι απλώς με τα παιδικά τραγούδια (κάτι που έχει εν πάση περιπτώσει 35ετή ιστορία), αλλά με τους παιδικούς, άναρθρους ήχους (εκείνους που προφέρουν τα μωρά και άρα εκείνους που δυνητικώς αντιλαμβάνονται). Χαρακτηριστικό άλμπουμ της σ’ αυτό το μοτίβο είναι το «Σαν Ουράνιο Τόξο/ Μουσικά ερεθίσματα για βρέφη» [Verso, 2000], που προσφέρει κάτι πολύ περισσότερο από μιαν απλή, μουσική, βρεφική διαπαιδαγώγηση (εννοώ πως ακούγεται «μια χαρά» κι απ’ τους… μεγάλους). Συνδυάζοντας λοιπόν τα ηλεκτρονικά με τη φωνή τής Κωχ, ο Filtig δημιουργεί ένα παράξενο ηχητικό κράμα, το οποίο επιχειρεί να οικοδομηθεί, συχνά, πάνω στο «στοιχειώδες». Το “Platonia”, με άλλα λόγια, δίχως να είναι αναγκαστικώς «παιδικό», διατηρεί εκείνη την αμόλυντη, πρωτόλεια συνοχή ενός τέτοιου δημιουργήματος, εκμεταλλευόμενο πλήρως τις απλές μελωδικές φράσεις, το minimal πνεύμα, την υπνωτιστική επανάληψη, τις χαμηλές εντάσεις… Υπάρχουν όμως και κομμάτια, όπως το “Neurotrophic”, τα “Transsiberian pt.1” και “pt.2”, το “Trace”, το “Ping” που πάνε το πράγμα πολύ παραπέρα, στα όρια μιας… ηλικιωμένης, όσο και ακριβοθώρητης ηλεκτρονικής περιπέτειας. Ξεπερνώντας δηλαδή κάποιες πρωταρχικές αναφορές, οι συνθέσεις του Filtig αγγίζουν το χώρο του ηλεκτρονικού συστεμισμού (κάτι από Asmus Tietchens π.χ.) και του electro-techno των Matmos. Η Μαρίζα Κωχ, καλλιτέχνις μιας άλλης εποχής, ή και λογικής, αποδεικνύει, εδώ, πως έχει το τσαγανό να συναντηθεί με αυτές τις προχωρημένες φόρμες, ενσωματώνοντας δίχως πρόβλημα τη φωνή της στα ηλεκτρονικά καθέκαστα. Για την δημιουργική αποκοτιά της –πόσες ελληνίδες καλλιτέχνιδες της δικής της γενιάς γνωρίζετε που να τολμούν;– της αξίζει ο έπαινος.

Επαφή: www.filtig.bandcamp.com