εκδίδεται την 27ην Ιανουαρίου*

Κάθε εβδομάδα διαβάζουμε 4-5 δημοσκοπήσεις λες και οδεύουμε προς εκλογές. Εκτός κι αν οδεύουμε δηλαδή και δεν μας το λένε. Τι μετράνε κατ’ ουσίαν οι δημοσκοπήσεις; Τίποτα απολύτως. Γιατί «τίποτα απολύτως» είναι το αν είπε μία παπαρία λιγότερη ή περισσότερη ο τάδε υπουργός, ο δείνα βουλευτής, ή ο τάδε αρχηγός. Αφήνω δε το γεγονός ότι, κατά κανόνα, δημιουργείται ένα λανθασμένο κλίμα στην κοινωνία. Πως η κυβέρνηση όλα καλά τα καταφέρνει και πως πρέπει όλοι μας να την στηρίξουμε ολόψυχα, γιατί αλλιώς θα πέσει ο ουρανός να μας πλακώσει. Δηλαδή μετά τον Μεσσήνιο ο όλεθρος; Μετά την τριανδρία το χάος; Δηλαδή χωρίς τον Φώτη «νίπτω τας χείρας μου» Κουβέλη δεν μπορούμε να υπάρξουμε; Δεν ξέρω ρε γαμώ το, αλλά ορισμένες φορές μπερδεύομαι. Κοιτάζω το χουντοεξώφυλλο πιο κάτω. Βγάζω τον φαντάρο, βάζω έναν «ματατζή» (που μας βοήθησε να ξενακερδίσουμε τις συγκοινωνίες μας…) και ψάχνω για τις διαφορές…

Εδώ οι άνθρωποι έχουν φθάσει στη γελοιότητα να προπαγανδίζουν πως παρά την αύξηση του φόρου στο πετρέλαιο θέρμανσης έχουν μαζέψει περισσότερα έσοδα. Οι όψιμοι γερο-λαδάδες τρίβουν τα χέρια τους για πέντε δεκάρες παραπάνω που μπήκαν (αν μπήκαν) στα δημόσια ταμεία, αδιαφορώντας για το αν τα 3/4 των Ελλήνων ξυλιάζουν ή καίνε κομοδίνα και καρέκλες. Έχουν γίνει τα απίστευτα με την περιβόητη «λίστα Λαγκάρντ» (βρήκαν έναν, τον «πιο χαζό» λέει ο κόσμος, για να τα φορτώσουν όλα) και κάθε λίγο και λιγάκι μάς μιλάνε για τις «πολιτικές ευθύνες» που έχουν αναλάβει, υποτίθεται, όλοι οι υπόλοιποι. Μα ούτε αυτό δεν έγινε. Ούτε αυτή η… στάχτη δεν πετάχτηκε στα μάτια του κοσμάκη. Άκουσε, ποτέ, κανείς τον «καίσαρα» να πει ότι αναλαμβάνει κάποιαν «πολιτική ευθύνη»; Εγώ τον βλέπω τροφαντότερο από ποτέ. Σαν να μην τρέχει τίποτα.

Δεν υπάρχουν, πάντως, πιο σιχαμένες λέξεις απ’ αυτές τις δύο. Ένα μηδέν. Μία φενάκη. «Πολιτική ευθύνη», και άρα «πολιτική τσίπα» και άρα «πολιτικό φιλότιμο» επιδεικνύει εκείνος που αποσύρεται πάραυτα και οικειοθελώς από το πολιτικό προσκήνιο, κλείνεται σπίτι του και δεν ξαναβγαίνει από ’κει ούτε στον αιώνα τον άπαντα. Για να μην πω πως, κανονικά, θα έπρεπε να πάει κατ’ ευθείαν στην αποθήκη του, αναζητώντας σαπούνι και σχοινί… Αναλόγως και με το μέγεθος της ξεφτίλας δηλαδή. Τι σόι «πολιτική ευθύνη» είναι αυτή, όταν μετράται και επιμετράται με τόση ευκολία; Και πώς αποδίδεται κατά την «κρίση του λαού» (ζήσε Μάη μου…), όταν ο λαός έχει ξεχάσει, συνήθως, τι έφαγε χθες, συνεχίζοντας να παραμυθιάζεται από τους νέους σωτήρες; Στην Άπω Ανατολή το λένε «χαρακίρι». Εδώ το λένε «πίνω εις υγείαν των κορόιδων».

Αφήνω κατά μέρος το γεγονός πως ποικίλοι περιώνυμοι της «πολιτικής ευθύνης» τρυπώνουν ξανά στη Βουλή από διάφορα παράθυρα, είτε αλλάζοντας κόμμα, είτε πηγαίνοντας στο Επικρατείας, είτε ξαποσταίνοντας για κάποιο διάστημα μέχρι να πέσει ο κουρνιαχτός, ώστε να επανέλθουν κατόπιν ως σωτήρες… Και τι σημαίνει ότι αναλαμβάνω την «πολιτική ευθύνη», όταν δεν επιστρέφεις, τουλάχιστον, τους μισθούς και τις απολαβές σου, στη διάρκεια εκείνης της θητείας που παραβίασες το καθήκον σου; Ποια είναι, τελικώς, η μικρότερη (έστω) συνέπεια της «πολιτικής ευθύνης»; Σε τι συνίσταται αυτό το πράγμα; Κοκκινίζεις έστω, ρε παιδί μου, όταν κοιτάς τα μούτρα σου στον καθρέφτη; Στριφογυρίζεις στο κρεβάτι σου τις νύχτες; Βάλτε μας κάμερες να δούμε...

Πάντως ο μηχανισμός της προπαγάνδας (megaλης και άλλης) καλά κρατεί. Μετατρέπει, ταχυδακτυλουργικώς, το μαύρο σε άσπρο και το κατσαρό σε ίσιο. Άλλαξε η ατζέντα (αναφέρομαι στo σκάνδαλo της λίστας) εν μία νυκτί. Κάτι με τις «Αμαλίες» και τα μπουκάλια για την… ανακύκλωση, κάτι με τις χύτρες των «αναρχικών», κάτι με τα χαλκευμένα βίντεο και τις ανούσιες αντεγκλήσεις ανάμεσα στα… κόμματα εξουσίας, να σου μπροστά η Δεξιά, μια και δυο μονάδες. Άντε και με κανα Ζάππειο ακόμη (το πέντε, το έξη, ποιο έχει σειρά;), με κάποια συνέντευξη Τύπου τέλος πάντων για το πώς τηρήθηκε απαρέγκλιτα (μπούχαχα) το προεκλογικό πρόγραμμα της ΝΔ και την βλέπω αυτοδύναμη την επόμενη εβδομάδα…

* τις υπόλοιπες ημέρες εξομολογείται