This is… SPEEDOMETER

Για τους Βρετανούς Speedometer έχω ξαναγράψει στο blog. Βασικά, θυμάμαι τη συνέντευξη του κιθαρίστα τους Leigh Gracie στον Δημήτρη Κατσουρίνη, στο τεύχος 214 του Jazz & Τζαζ (1/2011). Εκεί, σε κάποιο σημείο, ερωτώμενος για τα άλμπουμ που έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην (ηχητική) διαμόρφωσή του ο Gracie λέει: «Το πρώτο που μου έρχεται στο μυαλό είναι το “Innervisions” του Stevie Wonder, που κυκλοφόρησε το 1973. Κατάφερε ν’ ανοίξει νέους δρόμους και περιέχει απλά τέλειες συνθέσεις. Θεωρώ ότι ο Stevie είναι η απόλυτη ιδιοφυία. Επίσης θ’ αναφέρω το “Live at the Sex Machine” των Kool and the Gang (1971) – γνωρίζω ότι δεν πρόκειται για ένα εξ’ ολοκλήρου live album, αλλά οφείλω να παραδεχτώ ότι η εισαγωγή στο “Who’s gonna take the weight” είναι η καλύτερη που έχω ακούσει στη ζωή μου». Και στη συνέχεια, όσον αφορά στους κιθαρίστες που τον έχουν επηρεάσει: «O Leo Nocentelli  των Meters, ο Cornell Dupree που έπαιζε με τον King Curtis και φυσικά οι Melvin Sparks, Grant Green και George Benson». Μ’ αυτά και μ’ αυτά δεν είναι παράξενο το γεγονός ότι οι Βρετανοί, ακόμη και από το ξεκίνημά τους, επέδειξαν μία ξεχωριστή soul και funk συνέπεια, την οποίαν αντιλαμβανόμαστε πλήρως μέσω της επανέκδοσης (σ’ ένα CD) των δύο πρώτων άλμπουμ τους –“This is Speedometer featuring The Speedettes” [Blow Ιt Ηard, 2003] και “This is Speedometer featuring The Speedettes Vol.II” [Blow It Hard, 2005]– ως “This is… Speedometer, Volumes 1 & 2” [Freestyle, 2011].

Το συγκρότημα, ας το πω απ’ την αρχή, επιβάλλεται με δικές του συνθέσεις (σχεδόν όλες ανήκουν στον Gracie), αφού η μόνη διασκευή στα 22 κομμάτια των δύο άλμπουμ είναι εκείνη του “Work it out” της Beyoncé. Τούτο σημαίνει, όσο να ’ναι, σιγουριά και αυτοπεποίθηση· κάτι, όμως, που δεν αρκεί από μόνο του. Πρέπει η σιγουριά και η αυτοπεποίθηση να μεταφράζονται και σε ενδιαφέρον πρωτότυπο υλικό, πράγμα, εν τέλει, εύκολο για τούτους εδώ τους παικταράδες (δώδεκα στο πρώτο άλμπουμ, δεκατρείς στο δεύτερο, δίχως να μετρώ τις φωνές). Είτε αναφερθεί κάποιος στα οργανικά, είτε στα τραγούδια τους που αποδίδονται από τις Speedettes (Ria Currie, Carrie Flack, Niki King, Randa Kamis, Fran Marley στο “Vol.1” και Ria Currie, Carrie Flack, Jo Knight, Kate Marquart στο “Vol. 2”) το αποτέλεσμα είναι το ίδιο. Soul και funk, στον χορευτικότατο βαθμό, ένα πλήθος δίλεπτων και τρίλεπτων tracks ικανών να ταρακουνήσουν οτιδήποτε. Να ένα...