MARK DRESSER σημαντικό jazz άλμπουμ

Με καριέρα που αγγίζει ή και ξεπερνά την τεσσαρακονταετία, αφού υπήρξε μέλος των Black Music Infinity του Stanley Crouch (μαζί με τους Arthur Blythe, David Murray κ.ά.) εκεί στις αρχές των 70s, ο κοντραμπασίστας Mark Dresser ήταν, είναι και παραμένει μία σημαντική μονάδα για την jazz της Δυτικής Ακτής. Πόσω μάλλον όταν στο πιο πρόσφατο άλμπουμ του, που έχει τίτλο “Nourishments” [Clean Feed/ Trem Azul, 2013], συνεργάζεται με σημαντικούς παίκτες όπως τον άσσο αλτίστα Rudresh Mahanthappa, αλλά και τους Michael Dessen τρομπόνι, Denman Maroney… υπερπιάνο (ένα πειραγμένο πιάνο) και Tom Rainey, Michael Sarin ντραμς.

Με μεγάλη πορεία στο κύκλωμα της αμερικανικής jazz-avant (συνεργασίες με Marilyn Crispell, Ray Anderson, John Zorn, Anthony Davis κ.ά.), ο Dresser είναι ένας συνθέτης-αυτοσχεδιαστής με κατεκτημένες επιδόσεις. Δεν είναι απλώς τα εντυπωσιακά soli του με δοξάρι (στο “Para waltz” π.χ.) ή χωρίς, είναι κυρίως η συνθετική του διαύγεια που μετατρέπει το “Nourishments” σ’ ένα πρώτης κλάσεως CD. (Επτά είναι τα κομμάτια του άλμπουμ, όλα συνθέσεις του Dresser πλην του εισαγωγικού “Not withstanding” στο οποίο έχει βάλει το χέρι του και ο Mahanthappa). Εκείνο που μένει, ακόμη και με την πρώτη ακρόαση της νέας δουλειάς του αμερικανού (από το Los Angeles) κοντραμπασίστα, είναι η δύναμη, η ευφράδεια και πάνω απ’ όλα το συναίσθημα όσων καταθέτει. Ξεκινώντας από το “Not withstanding” δεν γίνεται να αδιαφορήσεις για το παθιασμένο παίξιμο του Dresser, αλλά και για τις επιδόσεις όλης της υπόλοιπης ορχήστρας (κυρίως την σολιστική άνεση του Mahanthappa, αλλά και τα «ξεκούρδιστα»… υπερπιανιστικά χτυπήματα του Maroney). Το 14λεπτο “Canales Rose” είναι αφιερωμένο στον Paul Canales έναν σεφ του Oakland, το εστιατόριο του οποίου φαίνεται πως στηρίζει την τζαζ σκηνή της περιοχής. Το mid-tempo track έχει bluesy χροιά και… φανταστικά ηχοχρώματα από τον υπερπιάνο του Maroney· το οποίο εντυπωσιάζει και στην εισαγωγή του “Papa waltz” με την πολυρυθμία και τους μικροτόνους. Στο φερώνυμο “Nourishments” η συνθετική φλέβα του Dresser είναι πασιφανής. Οι μπασογραμμές του είναι τόσο «εύπλαστες», ώστε οι μελωδικές ασκήσεις του Mahanthappa και του Dessen να προκύπτουν εντελώς αβίαστα. Παράξενο κομμάτι το “Aperitivo”. Αν και bluesy/μινόρε, αναπτύσσεται μέσα σε μια χαλαρή, lounge ατμόσφαιρα (δυνατό το σόλο στο τρομπόνι από τον Dessen). Λίγο πριν το τέλος, και το 10λεπτο “Rasaman” έχει μία καθαρά ινδοπρεπή χροιά (προσωπικώς θα το χαρακτήριζα indo-jazz track μόνο και μόνο για την ρυθμική του ακολουθία – άπιαστο το rhythm section των Dresser/Sarin). Μπορεί να απουσιάζουν τα ινδικά σολιστικά όργανα, αλλά το άλτο με το τρομπόνι τα υπερκαλύπτουν! Έξοχο κομμάτι! Το άλμπουμ θα ολοκληρωθεί μ’ ένα ακόμη αξιοθαύμαστο track που τιτλοφορείται “Telemojo”. Το κοντραμπάσο (και με δοξάρι) με το υπερπιάνο ετοιμάζουν μία εξώκοσμη ρυθμική γραμμή, πάνω στην οποία θα «πατήσει» βασικά το πυρωμένο σόλο του Mahanthappa.

Το “Nourishments” είναι ένα από τα 2-3 ωραιότερα τζαζ άλμπουμ, που άκουσα αυτή τη χρονιά.

Επαφή: www.cleanfeed-records.com